بسمه تعالی
یکی از دوستان اهل معنی که بوسیله مرحوم حاج ملاآقا جان با او آشنا شدم، مرحوم آیت الله حکمت نیا بود. او مردی اهل معنی ، مربی ، استاد و بسیار دانشمند بود. خود را آنچنان تزکیه کرده بود که هرکس با او چند دقیقه ای می نشست صفات حسنه را از او مشاهده می کرد و در او رذیله ای نمی دید. یادم هست در آخرین روزی که او را دیدم و بعد از آن وفات کرد. وقتی حالشان را پرسیدم فرمودند بسیار خوبم. مهمانان مختلفی برایم می آیند. از آنها پذیرائی می کنم و بعد می روند و یا با من می مانند قدمشان به هر حال مبارک است. من اول متوجه نشدم که ایشان منظورشان چیست ولی بعدا که توضیح می دادند فهمیدم منظورشان امراض و دردهای مختلف بدنی است که به سراغشان می آیند و آنچنان خود را شاکر و با استقامت نشان می داد که ما تعجب می کردیم.
معظم له در آن وقتی که من تازه به مرحوم حاج ملا آقاجان برخورد کرده بودم او از علماء اخلاق و دارای تزکیه نفس بود. حاج ملا آقاجان از او مدح می کرد و او را بهترین شاگرد خود معرفی می نمود. آیت الله حکمت نیا شاگردان خوبی تربیت کرد و در آخر با سکته قلبی از دار دنیا رفت و او را در صحن مطهر حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام دفن کردند.
یادش فراموش نشدنی است و علم و حکمتش باقی است و سخنانش در راه کمالات باقی ماندنی است.
خدا او را رحمت کند و با موالیانش محشورش نماید.
تاریخ نگارش:
۱۴۲۶/۲/۱۶ قمری
۱۳۸۴/۱/۷ شمسی

اینجانب با مرحوم حاج میرزا باقر حکمت نیا