۱۵۵- دوستان اینجانب

بسمه تعالی
در زمانی که در قم مشغول تحصیل بودم با این دوستان که در تصویر دیده می ‏شوند بسیار صمیمی بودم، از راست به چپ مرحوم شهید هاشمی نژاد که از فضلاء و سخنگویان بسیار بلیغ و فصیح و بسیار متدین بود. استادی داشتند در علم اخلاق که فرزانه و وارسته روزگار بود. نامش «شیخ علی فریدة الاسلام کاشانی» بود که مختصری از شرح حالش را در کتاب «پرواز روح» نوشته ‏ام و مکرر به محضر حضرت بقیت اللّه علیه السلام مشرف شده بود. مرحوم شهید هاشمی نژاد نزد این استاد هم درس اخلاق و هم کتاب کفایة الاصول را می‏خواند و معظم له در قم و مشهد در حوزه علمیه تدریس می‏فرمود. مرحوم شهید هاشمی نژاد در سال ۱۳۶۰ در آخرین روز ماه ذیقعده بوسیله منافقین ترور شد و شهید گردید. خدا او را رحمت کند. نفر دوم اینجانب که از سال ۱۳۳۲ با مرحوم شهید هاشمی نژاد تا آخرین روزی که شهید شد رفیق صمیمی بودم و کوچکترین اختلافی جز در مباحث علمی آن هم بسیار کم بین ما وجود نداشت. او شوهر همشیره من بود و من هم شوهر همشیره او بودم. نفر سوم مرحوم حجت الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ محمد خادمی است. معظم له عالم و نویسنده و یار و ناصر حضرت بقیت اللّه علیه السلام چه از نظر قلم و چه از نظر بیان و چه از نظر اعمال بودند.
معظم له بخاطر اصرار زیادی که در امر ترویج نام مقدّس امام عصر علیه السلام داشت دچار مشکلاتی در اواخر عمرش شد و با سکته قلبی این دنیای فانی را ترک کرد و به بهشت برزخی منتقل شد. نفر چهارم مرحوم حجت الاسلام و المسلمین آقای سيّد حبیب موسوی که از سال ۱۳۳۳ با ایشان آشنا شدم ایشان بخاطر آن که با مرحوم شهید هاشمی نژاد همشهری بود با ما هم حجره شد و سپس بخاطر آن که در سال ۱۳۴۱ ما در مشهد مقدّس اقامت کردیم ایشان هم به مشهد آمدند و با معرفی اینجانب در مسجد الرسول در محله آبکوه اقامه نماز جماعت می‏کردند و در سال ۱۳۸۱ مبتلا به کسالت سرطان خون شدند و از دنیا رفتند.
معظم له پدر یک شهید بود که در جنگ تحمیلی عراق و ایران به شهادت رسید. دوستانی که در تصویر دیده می ‏شوند همه از دار دنیا رفته‏ اند و این معنی را به ما می فهمانند که دنیا خانه بقاء نیست و باید بار گناهمان را سبک کنیم و تزکیه نفس کنیم و این دنیا را دار بقاء ندانیم و توشه‏ ای برای آخرتمان از این دنیا برداریم و بالأخره به فکر آخرتمان باشیم.