۱۰۱- احیای طبیعت و عمران زمین و سلامت محیط زیست

بسمه تعالی
در روزهای قبل درباره مقاله ای که در « سمپوزیوم » بین المللی اسلام و مسیحیت ارتدکس مطالبی گفته شد و یک فراز از آن مقاله نوشته شد و اینک فراز دوم از آن مقاله تحت عنوان « احیای طبیعت و عمران زمین و سلامت محیط زیست ». اسلام و مسیحیت معتقدند که چون انسان خلیفة الله است و باید متخلق به اخلاق الله باشد، یکی از مهمترین وظایفش از اول خلقت بشر تا بحال احیای طبیعت و حفظ منابع ارضی و استفاده از آن وعمران و آبادی زمین بوده است.
در کتاب مقدس آمده که: « خدای تعالی انسان را برای آنکه کار زمین را بکند آفریده است ». ( سفر پیدایش باب اول شماره ۶ )
پر واضح است که منظور از کار زمین، احیای طبیعت و کوشش برای اکتشافات و استخراج منابع ارضی و آبادی زمین است و باید انسانها بکوشند که آنچه مایه سلامت محیط زیست و آبادی است برای زمین به وجود بیاورند. اسلام هم به این موضوع بسیار اهمیت داده، آنجا که می گوید: « والارض وضعها للانام » زمین را برای بشر گذارده که کار آنرا بکند و در آن اشجار و گیاهان و باغ و بوستان ایجاد نماید و خدا برای بشر زمین را محل آسایش قرار داده، آنچنان که گهواره محل استراحت طفل است. و در جای دیگر می فرماید: « هو انشاکم من الارض و استعمرکم فیها ». از این آیه کاملا استفاده می شود که خدای تعالی انسان را از زمین خلق کرده و از او می خواهد که زمین را آباد کند، پس آبادی زمین و احیای طبیعت و سلامت محیط زیست در اسلام از اهمیت خاصی برخوردار است. در کتاب « تفسیر کبیر » فخر رازی می نویسد: « جمعی از سلاطین ایران دارای طول عمر عجیبی بودند ، یکی از پیامبران زمانشان، از خدای تعالی سوال کرد که: علت طول عمر اینان چیست؟ خدای تعالی فرمود : آنها شهرها و مملکت ها را آباد می کنند و طبیعت را احیاء می نمایند و محیط زیست را سالم نگه می دارند».