۸۶- مجامع سیاسی در اوائل انقلاب اسلامی ایران

بسمه تعالی
گاهی اینجانب در مجامع سیاسی در اوائل انقلاب اسلامی ایران برای تذکر بعضی از مسائل علمی و اجتماعی حاضر میشدم. یکی از مسائلی که تذکرش در اوائل انقلاب بسیار لازم بود این بود که بدون تردید چون بشر اجتماعی خلق شده و لازمه معاشرت آنها با یکدیگر بخاطر تضاد منافعشان نزاع و فساد لازم می آید, باید حتما قوانینی از جانب خالق جهان که بر همه حقایق آگاه است وجود داشته باشد تا هر کسی را به حقوق عادلانه خود برساند. نام این قوانین « دین » است و دین کامل اسلام است و طبیعی است که این قوانین بدون مجری مقتدر و مطاع و عادل و پاک و مبسوط الید که بر همه احکام اسلام آگاه باشد, پیاده نمی شود. حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند: « لابد للناس من امیر »، یعنی مردم باید فرمانده داشته باشند، اگر این فرمانده از روی محبت به مردم و با در نظر گرفتن مصالح آنها فرمان صادر کند نامش « ولی » است. طبعا او باید فقیه باشد یعنی فهیم باشد حقایق دین و مسائل مردم و مشکلات آنها و خصوصیات اداره شئون آنها را بفهمد که نام این شخص « ولی فقیه » است.
پس می بینید که ولایت فقیه عادل مبسوط الید در حکومت اسلامی ضروری است و نباید مسلمانی راضی شود که غیر ولی فقیه در ممالک اسلامی حکومت نماید.