۱۳۱- مذاق ساده نویسی و دوری از فلسفه بافی

بسمه تعالی
خاطره ‏ای از جوانیم همان وقتی که در سن ۱۶ سالگی بودم و از درس مرحوم آقای مدرس که در مسجد گوهرشاد مشهد کتاب شرح لمعه را تدریس می ‏کرد. این فکر به مغزم خطور کرد که چرا حوزه ‏های علمیه به روش قدیم از کتاب های قدیمی که بسیار مشکل نوشته ‏اند و نظرات قدیمی را داشته ‏اند استفاده می ‏کنند؟
مسائل علمی اکثرا عوض شده بخصوص آنچه مربوط به افکار بشری است. اگر می بینیم مسلمان‏ها قرآن را حفظ کرده ‏اند و تغییری در عباراتش نداده ‏اند و یا روایاتی که از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیتش علیهم السلام رسیده است و در چهار چوب خود باقی مانده است این بخاطر آن است که قرآن کلماتش ساخته و پرداخته خدا است و روایات مضامینش باز از جانب خدا است و بر این دو چیز معارف و احکام اسلام استوار است و دستبرد به این دو ثقل اسلام را از بین می ‏برد لذا مسلمان‏ها اصل و نظم آنها را حفظ کرده‏ اند ولی چرا باید حوزه‏ های علمیه هنوز همان کتاب شرح لمعه که بعضی از احکامش عوض شده مانند « منزوحات بئر » و احکام « برده داری » را بخوانند و یا کتاب رسائل و مکاسب و یا کتاب کفایه را تدریس کنند و وقت طلاب را بگیرند؟
اگر چه در آن زمان در حوزه ‏های علمیه خواندن درس فلسفه از طرف مراجع عظام تحریم شده بود ولی مخفیانه عده ‏ای همان کتاب منظومه سبزواری و کتاب اسفار و سایر کتب فلسفی را می ‏خواندند که آنها بیشتر از سایرین اوقاتشان را بیهوده می گذراندند. من فکر می‏کردم که من نباید این گونه باشم. ما مسلمان‏ها از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله شنیده‏ ایم که فرمود: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب اللّه و عترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی ابدا» بنابراین قرآن و روایات باید به قوت خود باقی باشد ولی استفاده و اجتهاد از آن می ‏تواند دائما در تغییر باشد و لذا من در آن سن می کوشیدم که در آیات قرآن و روایات اهل ‏بیت علیهم السلام جستجو کنم و آنچه به حقیقت و حکمت نزدیکتر است در مرحله اول خودم به آن معتقد شوم و در مرحله ثانی آنها را با قلم ساده و بیان فصیح و بلیغ به دیگران تعلیم دهم. لذا از همان زمان شروع به گفتن و نوشتن حقایق کردم و اعتقادات و عمل خود را بر آن اساس پایه ریزی نمودم و از هر گونه فلسفه بافی و ذوقیات عرفانی و انحرافی دوری نمودم و تا به امروز که سال ۱۳۸۴ را می گذرانیم همه کتب و نوشته ‏ها و حتی ترجمه قرآنی که کرده ‏ام طبق همان مذاق ساده نویسی و مطابق سخنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام بوده است.
امیدوارم خدای تعالی ما را در صرط مستقیم دین محکم‏تر و با نشاط ‏تر و جدی‏تر نگه دارد.