جدا کردن روح از بدن

در این جلسه حضرت استاد در ارتباط با روح و غذای روح فرمودند: کوشش کنید روح و غذای روح را از بدن و مسائل بدنی جدا کنید. بعضی از اعمال با یک نیت غذای روح می‌شود و با نیت دیگر برای روح سم می‌شود. مانند نماز وقتی که ریائاً خوانده می‌شود. بنابر این برای اینکه ذکر و دعا برای ما غذای روح باشد؛ باید با توجه و در صراط مستقیم باشد و نظارت کاملی بر غذای روحی خود داشته باشیم و حتی غذاهای بدنی را نظارت کنیم که از راه حلال باشد و برای بدن مفید باشد که خوردن آنها به خاطر مفید بودن و حلال بودن و تقویت بدن برای بندگی ما را رشد دهد و به خدا نزدیک کند و چون شیطان قسم خورده که ما را گمراه کند باید مواظب اغوای شیطان و وسوسه های آن باشیم تا روح ما را از بین نبرد و همچنین متذکر شدند که محبت خدا را در دلتان زیاد کنید تا ذکر و دعا و مناجات با خدا و عبادت، برای شما غذای روح باشد نه یک چیز تحمیلی و در پایان فرمودند: کوشش کنید حداقل به اندازه‌ای که به بدن و غذای بدن و معالجه امراض بدنی اهمیت می‌دهید به روح و غذای روح و معالجه امراض روحتان اهمیت بدهید و همچنین روحتان را سالم کنید و دائماً از غذاهای روحی (قرآن، دعاها، ذکر، مناجات) استفاده کنید تا با خدا انس بگیرید و به لقاء پروردگار برسید.

حضرت استاد در این جلسه درباره روح فرمودند: روح، خود شما هستید و بدن فقط یک لباس برای شما می‌باشد و سپس شباهت های بین لباس و بدن را به طور کامل بیان کردند و فرمودند: روح انسان در عالم ارواح شکل خاصی نداشته و در عالم ذر بعد از خلقت حضرت آدم با بدن های ذره‌ای که به ما دادند همه ما دارای شکل خاصی شدیم تا به وسیله عقل بتوانیم یکدیگر را بشناسیم و سپس توضیحاتی پیرامون ارتباط روح با بدن فرمودند و توصیه نمودند که روح خود را از بدن جدا کنید و همه ارزش  و اهمیت را به روح و مسائل آن بدهید. مثلاً: اگر یک مریض روحی که در حرم امام رضا (علیه السلام) از صفت رذیله حسادت شفا پیدا کرد برای شما مهمتر از فردی باشد که از بیماری سرطان شفا پیدا می‌کند و این را بدانید فهمیدن این حقیقت که روح استقلال دارد و اهمیتش خیلی از بدن زیادتر است و پیاده کردن عملی آن در زندگی، فصل الخطاب یا فصل همه حقایق است. زیرا با فهمیدن این مطلب انسان آرامش پیدا می‌کند که یک موجود ابدی است و دیگر مسائلی از قبیل پیری و مرگ و مرض بدنی برایش مهم نمی‌باشد.