۱- خطبه

اَلْحَمْدُ للهِ وَ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آل الله لَا سِیمَا عَلَی بَقِیةِ اللهِ رُوحِی وَاَرْوَاحُ الْعَالَمِینَ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَةُ الدَّائِمَةُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الْآنِ اِلَی قِیامِ یوْمِ الدِّینِ.

۲- عبارت قرآنی آغازین

«اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ وَجَاءتْ سَکرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِک مَا کنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ»(ق/۱۹)

۳- مدت سپری شدن عالم برزخ برای افراد مختلف فرق می‎کند

در هفته‌های گذشته‌ درباره‌ی مسأله‌ی سَکراتِ موت و جدا شدنِ روح از بدن انسان و گذراندن یک دورانی که برای بعضی خیلی دیر می‌گذرد، و برای بعضی زود می‌گذرد و برای بعضی یک آن می‌گذرد، عرایضی عرض شد. امیدوارم خیلی دقّت کنید مطالبی که عرض می‌شود؛ خلاصه‌ای از آیات و روایات‌اسلامی است که تنقیح شده، استنباط شده و مضامینش بیان می‌شود. دسته‌ای از این جمعیت که در روی کره‌ی‌زمین اینها از دنیا می‌روند که اولیای خدا هستند، انبیا‌ء هستند، شهدا‌ء هستند، صالحین و صدیقینند و یک عدّه هم که مشغول رفتن به سوی پروردگارند که مجموعاً پنج‌دسته می‌شوند، اینها را توضیح دادم و ان‌شاءاللّه امیدواریم ما هم یکی از آن پنج‌دسته باشیم و پس از مرگ بعد از سؤال بشیر و مبشّر به طرف آسمان چهارم که بهشتِ برزخی در آن‌جا است حرکت کنیم و ان‌شاءاللّه امیدواریم در دنیا که نشد ما معصومین علیهم‌الصلوةوالسلام را حضوراً زیارت کنیم. ان‌شاءاللّه در عالم برزخ در کنارشان باشیم و با آن‌ها زندگی کنیم تا روز قیامت، دسته‌ی دوّم را که توضیح دادم آنهایی هستند که اعتقاداتشان خوب، شیعه‌ی علی‌بن‌ابیطالب علیه‌الصلوةوالسلام، ولی اهل تزکیه‌نفس نبوده‎اند. چنان‌چه می‌بینید اکثر مردم شیعه این‎طورند و بالاخص کسانی هستند که اهل گناه و معصیتند، حتّی در راه تزکیه‌نفس هم قرار نگرفته‌اند؛ اینها یک حالت اغمایی به آن‌ها دست می‌دهد که اگر یک میلیاردسال هم بگذرد بر آن‌ها یک لحظه می‌گذرد و بعد هم قیامت بر پا می‌شود و دسته‌ی سوّم از این مردمی که از دار دنیا می‌روند اینها کسانی هستند که معاندند.

۳.۱- افرادی که غیر عمدی با خدای‌تعالی معاندت کرده‎اند «ان شاء الله» مورد عفو واقع می‎شوند

معاندت و دشمنی با خدا گاهی غیرعمدی است و گاهی عمدی است، غیرعمدی ان‌شاءاللّه خدای‌تعالی می‌گذرد و ممکن است مورد عفو قرار بگیرد. امّا عمدی، ممکن نیست خدا از این دسته که عمداً با خدای‌تعالی دشمنی کرده‎اند بگذرد. دشمنی با خدا اوّل دوستی با شیطان است،«لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکمْ أَوْلِیاءَ»(ممتحنه/۱)، دشمنانِ من و دشمنانِ خودتان را، دشمنِ من و دشمنِ خودتان را برای خودتان سرپرست قرار ندهید، شیاطین در دنیا خیلی فعّالند،

۴- موجودات عالم هستی از جهت وجود به دو بخش مُلکی و ملکوتی تقسیم می‎شوند

البتّه ما شاید شیطان را یک قصّه‌ای تصوّر کنیم، روح را یک موجودی که ناشناخته است تصوّرش کنیم، ملائکه را یک چیزی که شاید هیچ‌وقت به فکرش نباشیم تصوّر کنیم، امّا این‌ها حقیقت‌شان بیشتر از ما است چون ما از این عالم مُلکیم، ما با این دنیا و جمادات سر و کار داریم، اگر بخواهیم موجودات عالَم هستی را دو بخش تقسیم کنیم، یک بخش آن بخشی است که با این چشم دیده می‌شوند، یک بخش هم آن بخشی است که با این چشم دیده نمی‌شود، آنهایی که با این چشم دیده می‌شوند همین چیزهایی است که ما می‌بینیم، ستارگان آسمان، کهکشان‎ها و کره‌ی‌زمین و مردمِ زمین و جماداتی که در این کره هست و حیوانات و نباتات و این‌جور چیزها، آن بخشی که دیده نمی‌شود؛ یعنی آن قسمتی که از موجودات هستند و دیده نمی‌شوند اوّل خدا است، بعد ملائکه‌اند، بعد ارواحند، بعد هم اجنّه‌اند،

۴.۱- تفاوتهای بعد مُلکی و ملکوتی عالَم

شما ببینید خدای‌تعالی در آن بخش قرار گرفته و اهمیت آن بخش به همین مناسبت خیلی بیشتر از این بخش است، این بخش یک پوسته است، این بخش یک جمادی است که اگر روح هم دارد روحش در آن بخشی قرار گرفته که دیده نمی‌شود و به طور اجمال هر چه که با این چشم دیده شود و هر چه که با این گوش شنیده شود و هر چه که با یکی از این حواس پنج‌گانه‌ی ما حس شود اینها جزء عالَم مُلک است؛ یعنی عالَم مُلک، عالم دنیا، دنی و پست. و هر چه که دیده نمی‌شود و شنیده نمی‌شود، با حواس پنجگانه‌ی ما احساس نمی‌شود اینها جز‌ء عالَم ملکوت است، «وَ بِیدِهِ مَلَکوتُ کلِّ شَیءٍ»(مومنون/۸۸)، ملکوت هر چیزی در اختیار خدا است، در تحتِ قدرتِ پروردگار است، ولی مُلک این طور نیست، نه این‌که تحت اختیار پروردگار نباشد، ولی رها است، آزاد است، باصطلاح ارزش این که خدا بخواهد مستقیم او را حفظ کند، راهنمایی کند نیست. موجوداتِ عالَم هستی؛ یعنی آن‌چه که دیده می‌شود، آن‌چه که با حواس پنجگانه احساس می‌شود اینها اصلاً لیاقت این را ندارند که باصطلاح تحتِ فرمانِ پروردگار باشند یعنی به این معنا که با اختیار خودشان، تحت فرمان پروردگار باشند. نمی‌دانم این مطلب را چطور بیان کنم که شما خوب متوجّه شوید.

۴.۲- ارزش هر کس به بُعد ملکوتی وجودش یعنی روحش می‎باشد

انسان، حیوان، نبات، جماد، اینها چیزهایی هستند که دیده می‌شوند، انسانی که دیده می‌شود روحش نیست، بدنش است، حیوانی که دیده می‌شود روحش دیده نمی‌شود بدنش دیده می‌شود؛ یعنی وقتی‌که انسان مُرد یا به خواب رفت می‌بینید از این انسان هیچ چیز کم نشده، آن‌چه که کم شده است شما آن را ندیدید، شما بالای سر یک نفر نشسته‌اید می‌بینید که این شخص چشم‌هایش روی هم است، نمی‌توانید بفهمید که این خواب است یا بیدار، مگر از احساس شما این مطلب را بفهمید والاّ از بدنش چیزی کم نمی‌شود، نه سبک‌تر می‌شود، نه سنگین‌تر می‌شود، نه وزنش فرقی می‌کند، بنابراین خوب دقّت کنید، آن‌که انسانیت انسان را باصطلاح تثبیت می‌کند روحِ انسان است، همانی که دیده نمی‌شود، آن‌که یک جماد را از جماد بودن بیرون می‌آورد و خدا را تسبیح می‌کند، آن روحی است که در او هست والاّ جماد، جماد است، حتی انسان هم همه‌ی ما که این‌جا نشسته‌ایم منهای روح همه‌مان جمادیم و هیچ ارزشی نداریم، ارزش هر کسی به روحش است، ارزش هر کسی به آن فهم و درک و عقل و تقوایش است.

۴.۳- روح، جسمی است لطیف و مجرد نسبی می‎باشد

حالا که مطلب به این‌جا رسید عرض می‌کنم؛ وقتی‌که انسان می‌میرد همان چیزی که دیده نمی‌شود، همان ملکوتِ انسان «قُلْ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی»(اسراء/۸۵) روح از امر پروردگار است نه از خلقت، روح مخلوق خدا به یک معنا هست امّا نه آن مخلوقی که شما با حواس پنجگانه‌تان آن را احساس کنید، روح البته طبق مکتبِ اسلام و مکتبِ تشیع جسمی است لطیف، یک جسمی است. جسم یعنی چه؟ یعنی مجرّد مطلق نیست، مجرّد مطلق یک موجود بیشتر معنا ندارد، مجرّد مطلق؛ یعنی آن چیزی که هیچ قیدی به او نخورد، نه زمان داشته باشد، نه مکان داشته باشد، نه از دیگری جدا باشد، این را می‌گویند مجرّد مطلق و آن یکی است و آن خدای‌تعالی است، ولی روح انسان مجردِ نسبی است؛ یعنی نسبت به موجودات دیگر عالم مُلک مجرّد است، به این معنا که مثل سایر موجودات جسم باشد، دیده بشود، از گوش صدایش شنیده شود این‌طور نیست،

۴.۴- انسان به تمام قوا و ادراکات روح است نه جسم

در این‌جا یک مطلبی را که من می‌خواهم هر طوری است شما را متوجّه این مطلب بکنم این است که ما این نیستیم که الان دیده می‌شویم، الان این‌جا جمعی هستید ما داریم شما را می‌بینیم، همه‌تان چشم دارید، همه‌تان گوش دارید، همه‌تان باصطلاح زبان و بینی دارید، همه چیز دارید. امّا دل‌هایتان، ارواح‌تان، افکارتان با هم تفاوت دارد، ممکن است در همین لحظه یکی به فکر خانه‌اش باشد، یکی به فکر صحبت‌های من باشد، یکی یک آدم حسودی باشد که این‌جا نشسته ‌است، یکی یک آدم بخیلی باشد که این‌جا نشسته است، از قیافه‌ها هیچ معلوم نیست که روحیات این طرف چیه؟ آن روحی که نمی‌توانیم ببینیم آن را، آن روحی که همه‌ چیز ما هست، آن چیزی که من وقتی می‌خواهم از آن اسم ببرم فقط می‌‌گویم: «من»، من، چشم من، گوش من، بدن من، ما می‌گوییم من، آن من کی هست؟ آن همان شخصیت شما است، همان چیزی است که دارای صفاتِ حمیده هست یا دارای صفات رذیله است، آن چیزی است که می‌بیند وقتی‌که خواب هستید نمی‌بینید، می‌شنود وقتی‌که خواب هستید نمی‌شنوید، آن کسی که، آن چیزی که اگر یک شخصی الان دست به بدن شما بکشد کاملاً احساس می‌کنید امّا وقتی خواب هستید احساس نمی‌کنید آن را من می‌گویم، آن انسان است. این بدن جز‌ لباس، جز‌ مرکب زیر پای شما چیز دیگری نیست، خوب دقّت کردید؟

۴.۵- خروج روح از بدن در خواب و مرگ کاملا شبیه هم است با این تفاوت که در مرگ بدلیل از میان رفتن آمادگی جسم، روح از جسم قطع کامل می ‎گردد

اینهایی که از دنیا می‌روند این بدن را می‌گذارند، این‌که شما موقع خواب می‌گذارید در آن‌جا به کلّی گذاشته می‌شود، در قرآن آمده است که فرق بین خوابی که هر شب اگر شما یک ساعت دیرتر یک شب خواب‌تان ببرد ناراحتید و به سراغتان می‌آید این خواب عین مُردن است و مُردن عین این خواب است، با یک تفاوت؛ وقتی‌که انسان می‌میرد قطع می‌شود روحش از بدن و دیگر بر نمی‌گردد علّتی هم البتّه خواهد داشت، این بدن دیگر آمادگی فعالیت روح در آن نیست، مثلاً فرض کنید یکی قلبش از کار افتاده، دیگر روح نمی‌تواند با این بدن کار بکند، یکی مغزش از کار افتاده دیگر روح با این بدن، با این مغز نمی‌تواند کار بکند، بنابراین چون این علّت در بدن بوجود آمده روح می‌رود و نمی‌تواند دیگر برگردد، ولی در خواب این‌جور نیست، روح می‌رود عین همان مُردن ولی می‌تواند برگردد، تا دست به او بزنید، بلند می‌شود، بیدار می‌شود، بله این‌جوری، این صریح قرآن است، آن‌چه که در قرآن آمده همینی است که عرض می‌کنم، که البته چون آیه‌اش ممکن است در ذهنم الان درست نیاید از این جهت آیه را عیناً نمی‌خوانم.

۵- حالت معاندین در برزخ مثل فردیست که خوابهای بد می‎بیند ولی جدی‎تر

پس بنابراین، همان‎طوری که گاهی ما می‌خوابیم خواب‌های خوب می‌بینیم، گاهی می‌خوابیم خواب‌های بد می‌بینیم، گاهی هم اصلاً خواب نمی‌بینیم، این مردم هم بر سه قسمتی که تقسیم کردم همین است. کفّار و معاندین بالاخره روحشان و وجدانشان معتقد است که قیامتی هست، مثل یک فردی که الان آزاد است امّا بردند او را، محاکمه‌اش کردند، یا فردا می‌خواهند محاکمه‌اش کنند و خودش می‌داند اعدامی هست، شب چه حالتی دارد؟ شب یا خوابش نمی‌برد یا اگر چشم‌هایش گرم شد، می‌بینید چوبه‌ی اعدام و دار و آن ریسمان در حال انداختن به گردن او و امثال اینها است، این‌جور حالتی است. در عالَم برزخ این دسته‌ی معاند، کسانی که با خدا جنگ کرده‌اند این دسته در عالَم برزخ یک چنین حالتی دارند ولی جدّ‌ی‌تر، در خواب انسان می‌پرد از خواب، می‌گوید: به‌به چه خوب شد که خواب بودم، راحت شدم،

۵.۱- در برزخ بعضی از معاندین برای تحملِ عذابِ بیشتر دارای بدن می‎شوند

امّا در عالَم برزخ دیگر بیدارشدن نیست، بدنی به او می‌دهند در روایات، مختلف است، گاهی بصورت سگی که مریض است و همه‌ی سگ‌ها به او حمله می‌کنند یک همچنین حالتی دارد. یک نفر از اصحابِ امیرالمؤمنین آمد خدمت علی‌بن‌ابیطالب، یا علی! یک مسائلی مربوط به پدر من است من نمی‌دانم چه‎کار بکنم، حضرت فرمود: برو در فلان مزبله‌دان، آن‌جا یک سگی است، بسیار سگ پستی است، سگ‌های دیگر به او حمله می‌کنند، او پدر تو است، بگو، امیرالمؤمنین امر فرموده: که تو با من صحبت کنی، می‌رود آن‌جا می‌بیند بله همان‎طوری که آقا نشانی داده‌اند این سگ این‌جا وجود دارد به او این مطلب را می‌گوید او به حالتی در می‌آید که تا حدّی می‌تواند صحبت کند، با اراده‌ی ولایتی علی‌بن‌ابیطالب این کار انجام می‌شود و بعد گریه می‌کند می‌گوید: دست از دامنِ مولایت امیرالمؤمنین بر ندار که من آن‌چه که تو می‌بینی یک سر سوزن از عذاب‌های روحی من است و کوشش کن که با امامت، با علی‌بن‌ابیطالب باشی و آن ذخایری که در اختیار من بود، فلان محل من گذاشتم و برو بردار بده به صاحبانش و از این قبیل روایات زیاد داریم که معاندین، دشمنان دین، آنهایی که «صَدّ عَنْ سَبِیلِ‌اللّه» کرده‌اند، آنهایی که یک گروه از مردم را منحرف کرده‌اند، خیلی حواستان جمع باشد که خدای نکرده یک مطلبی که برخلاف روایات و آیاتِ قرآن است بگویید و جمعی را منحرف کنید.

۵.۲- معاندین به محض مُردن در یک محیط کاملا ناشناخته و در اختیار افرادی کاملا ناشناس (نکیرین) قرار می‎گیرند و آنگاه مورد سؤال واقع می‎شوند

اینها در بعد از این عالم؛ یعنی به مجرد این‌که انسان مُرد، روحش قبض شد، نکیر و منکر اوّل به سراغش می‌آیند، با همان معنایی که شماها شنیدید که فکر می‌کنید ممکن است مال شیعیان علی‌بن‌ابیطالب باشد، امّا این‌طور نیست، به سراغش می‌آید، اسمشان هم نکیر و منکر است، در آن‌جا اسم همین دو نفر بشیر و مبشّر بود، چرا؟ به جهت این‌که آن‌جا بشارت می‌دادند، آن‌جا می‌گفتند خدا به تو سلام رسانده، آن‌جا بشارت بهشت به تو می‌دادند لذا اسمشان بشیر و مبشر است، در روایات و ادعیه هم هست این دو، همین دو نفر وقتی‌که با یک نفر از دشمنان دین برخورد می‌کنند با دشمنان خدا برخورد می‌کنند، با شیطان ‌سیرتان برخورد می‌کنند، اسم‌شان می‌شود نکیر و منکر، منکر؛ یعنی تو را نمی‌شناسنت، آخر خیلی فرق است انسان یک جایی برود، یک مهمانی برود دم در، دو نفری که آن‌جا هستند بشناسند او را و به او بشارت بدهند یا نشناسند او را راهش ندهند و یا اگر هم راهش می‌دهند با کمال تحقیر راهش می‌دهند، نکیر و منکر، اینها سؤال می‌کنند، چون انسان در یک جایی وحشتناکی که نمی‌داند چه بسرش خواهد آمد، بدترین کاری که از انسان و بزرگترین عذابی که به انسان متوجّه می‌شود این است که یک نفر هم حالا این‌جا بیاید بخواهد راه انسان را تنظیم کند، تعیین بکند و سؤالاتی از انسان بکند و نداند چه بگوید، چون آنهایی که عادت کردند در این دنیا با خدا مبارزه کنند هیچ وقت نمی‌گویند: «اَللّهُ جَلَّ جَلالُهُ رَبِّی»، نمی‌گویند و نمی‌گویند.

۵.۳- شیعیان در مقابل سؤالات نکیرین با هیچ مشکلی مواجه نمی‎شوند و بلکه تلقین میت نیز بیشتر برای بازماندگان است

چند تا شیعه‌ای که به ما تلقین می‌کنند در داخل قبر می‌گویند: اگر آن دو تا ملک مقرّب آمده‌اند و از تو سوال کرده‌اند که «مَنْ رَبُّک؟ قُلْ: اَللّهُ جَلَّ جَلالُهُ رَبِّی»، این مال شیعیان است، شیعیان می‌گویند، ما یک عمر هر روز از قبل از تکلیف در نمازمان گفته‌ایم: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلَهَ اِلا اللّهُ»، در نمازمان گفته‌ایم: «اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولَ‌اللّهِ»، در اذان گفته‌ایم، در اقامه‌ گفته‌ایم، در همه جا گفته‌ایم، ورد زبانمان است، «لَا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ»، نکیر و منکر می‌خواهد اسمشان باشد، بشیر و مبشر می‌خواهد اسمشان باشد، تا بپرسند «مَنْ رَبُّک؟ اَللّهُ جَلَّ جَلالُهُ رَبِّی»(کافی:۳/۲۳۱)، (وسائل‌الشیعه:۳/۱۷۶)، از من سوال می‌کردند توی همین هفته که این تلقین میت که در سر قبر برای شیعیان گفته می‌شود این بیشترش برای آنهایی است که بالای قبر ایستاده‎اند آنها گوش بدهند، آنها حواسشان جمع باشد والاّ این روح پاکی که همیشه دم از علی‌بن‌ابیطالب می‌زده، همیشه دم از وحدانیت پروردگار می‌زده، همیشه با پیغمبر آشنا بوده این که دیگر مسأله‌ای ندارد،

۵.۴- باید تحت ولایت الهی باشیم

امّا معاندین، تا به آنها می‎گوییم: خدا، ول کنید این حرفها را، خدا نکند که ما این‌طور باشیم، اینها دیگر قدیمی شد، قرآن قدیمی شد، اسلام را یک اسلامی معرّفی می‌کنند کفّار و معاندینی که خدای‌تعالی در قرآن فرموده: «لَا تَتَّخِذُوا الْیهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیاءَ»(مائده/۵۱)، متأسفانه طوعاً و کرهاً ممالک‌اسلامی امروز باید یهود و نصارا را برای خودشان ولی قرار بدهند، نگذارید، نشوید، این‌طور نباشید که آنها را ولی خود قرار بدهید، باید تحت ولایت خدا و پیغمبر و ائمه‌اطهار و فقهای بزرگ باشید.

۵.۵- شیطان به دوستان و موالیانش وحی می‎کند و آنها را تحت فرمانش قرار می‎دهد و حال آنکه تبعیت از او عاقبتی ندارد

خوب کسی که ولی‌اش شیطان است، شیطان هم «إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَى أَوْلِیائِهِمْ»، شیاطین به اولیاءشان وحی می‌کنند، چگونه مردم را به جان یکدیگر بیندازید، چگونه اختلاف ایجاد کنید، چگونه وحدتتان را از بین ببرید، چگونه تحت فرمان قرآن و روایات نباشید، اینها را شیطان وحی می‌کند، والاّ آن‌چه که خدا وحی کرده این است که تحتِ فرمان خدا و پیغمبر و اولو‌الامر باشید، «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِی الْأَمْرِ مِنْکمْ»(نساء/۵۹)، این فرمان خدا است، فرمان پیغمبر هم همین است، فرمانِ ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام هم همین است، فرمان فقهایی که «صَائِنًا لِنَفْسِهِ، حَافِظًا لِدِینِهِ، مُخَالِفًا لِهَوَاهُ، مُطِیعًا لِاَمْرِ مَوْلاَهُ»(تفسیرامام حسن عسکری/۲۹۹)، (بحار:۲/۸۸)، (وسائل‌الشیعه:۲۷/۱۳۱)، (احتجاج:۲/۴۵۸)، همین است، اینها ببینید وحدت دارند، شیطان است که وحی می‌کند حتّی با کلمه‌ی وحی، إِنَّ الشَّیاطِینَ لَیُوحُونَ إِلَى أَوْلِیائِهِمْ»(انعام/۱۲۱)، شیاطین به اولیائشان وحی می‌کنند، آنها هم اولیاء شیطانند، خدای‌تعالی در قرآن می‌فرماید: به شیطان که تو بر بندگان من تسلّط پیدا نمی‌کنی، «إِنَّ عِبَادِی لَیسَ لَک عَلَیهِمْ سُلْطَانٌ»(حجر/۴۲)، «إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِینَ یتَوَلَّوْنَهُ»(نحل/۱۰۰)، تسلّط شیطان بر کسی است که ولایتِ شیطان را قبول کند، شما بنشینید «حَاسِبُوا اَنْفُسَکمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا»(بحار:۶۳/۴۹۳)، (وسائل‌الشیعه:۱۶/۹۹)، (مستدرک‌الوسائل:۱۲/۱۵۳)، (غررالحکم/۲۳۶)، قبل از قیامت خودتان بنشینید حساب کنید ببینید در شبانه‌روز چقدر تحتِ فرمان شیطانید و چقدر تحت فرمان خدایید؟ اگر تحت فرمانِ شیطان بیشتر باشید، یقیناً ولی‌تان شیطان است، اگر تحتِ فرمان پروردگارتان باشید خوب ولی شما خدا است، «اللَّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُوا»(بقره/۲۵۷)، تحت ولایتِ خدا هستید، همین معنا می‌‌آید در شب اوّل قبر، شیطان هم می‌آید، همین آیاتی که امروز می‌خواندند ایشان همین آیات داشت اشاره‌ای به این معنا داشت که شیطان می‌گوید: من از تو بیزارم، عاقبتی ندارد پیروی از شیطان، عاقبتش همین است می‌گوید: من از تو بیزارم، خوب من از آن قدرتِ با آن عظمت بالاخره می‌ترسم، همین آیاتی بود امروز خواندید و یک هفته هست می‌خوانید، شیطان شما را ترک می‌کند، تنهایتان می‌گذارد،

۵.۶- معاندین و متابعین شیطان مثل خود شیطان می‎دانند که «ربّ» خدا است اما نمی‎توانند اظهار کنند

آن وقت وقتی‌که سؤال می‌شود «مَنْ رَبُّک؟» نمی‌دانید، «مَنْ نَبِیُک؟» نمی‌دانید، یعنی می‌دانید خجالت می‌کشید بگویید: ربّ من خدا است، آخر تو چقدر تحت تربیت خدا بودی؟ کدام کارت تحت ربوبیت الهی بوده که حالا می‌گویی من اللّه جل و جلاله ربّی، اگر یک بچّه‌ای اصلاً مدرسه نرفته و بلکه رفته در کوچه و بازار مثلاً بیکاری کشیده و اصلاً تربیت نشده بیاید بگوید: این معلّم این مدرسه مربّی من است، می‌گوید: کجا من مربّی توام؟ ما کجا می‌توانیم بگوییم: «اَللهُ جَلَّ جَلالُهُ رَبِّی» با این‌که با خدا دشمنی کردیم، چگونه می‌توانیم بگوییم که پیغمبر ولی ما است، رهبر ما است و حال این‌که با پیغمبراکرم دشمنی کردیم،

۵.۷- معاندین همیشه در جهنم باقی خواهند ماند

لذا معاندین را حضرت امیرالمؤمنین علیه‌الصلوةوالسلام حتی در قیامت درباره‌اش می‌فرماید: که در آن دعای شریف کمیل، «اَقْسَمْتَ اَنْ تَمْلَاَ‌هَا مِنَ الْکافِرینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ اَجْمَعِینَ»، خدایا! تو قسم خوردی که جهنّم را پُر کنی از کافرین، جنّ و انس، «وَ اَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ»، مخلّد کنی معاندین را در جهنّم، خلود مال آنها است، حالا اگر معاند نبود ولی کافر بود، معصیتکار بود، یک فردی بود که در گوشه‌ای نشسته ولی خدا را قبول ندارد، پیغمبراسلام را قبول ندارد، دین را قبول ندارد ولی معاندت هم نکرده با پروردگار، این شخص احتمال دارد از همین جمله‌ی امیرالمؤمنین علیه‌الصلوةوالسلام استفاده می‌شود که از داخل جهنّم نجات پیدا کند ولی «وَ اَنْ تُخَلِّدَ فِیهَا الْمُعَانِدِینَ»، معاندین مخلّدند.

۶-خود را از عناد با پروردگار برهانیم

اوّل کاری که می‌توانید باید هم بکنید این است که با خدا دشمنی نکنید،

۶.۱- «ربا» معاندت با پروردگار است و کلاه شرعی درست کردن، خدا را به غضب می‎آورد

یکی از چیزهایی که متأسفانه دامنگیر ما است و ممکن است در بین ما وجود داشته باشد «رباخواری» است، خدای‌تعالی در قرآن می‌فرماید: هر کس خواست ربا بخورد، «فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنْ اللَّهِ»(بقره/۲۷۹)، اعلام جنگ کند با خدا، کوشش بکنید که ربا ندهید، ربا نخورید، کلاه شرعی را من نمی‌توانم بگویم چه جوری است ولی یک جریانی داریم در قرآن که خدای‌تعالی از این نحوه کلاه شرعی هم خیلی به غضب می‌آید، به بنی‌اسرائیل گفتند: روز شنبه ماهی نگیرید، بگذارید ماهی‌ها یک خرده استراحت کنند، اینها رفتند یک گودال‌هایی کنار آن، روز شنبه ماهی نگرفتند هیچ اصلاً دست به ماهی نزنند، ولی یک گودال‌هایی کنار نهر کندند - یاد هم بگیرید بد نیست حالا نه برای مخالفت با خدا، برای ماهی‌گیری - این ماهی‌ها، حیوان‌ها می‌آمدند رد بشوند می‌افتند داخل آن گودال، تا شب کلّی ماهی افتاده بود آن تو، فردا صبح اوّل وقت روز یکشنبه می‌رفتند همه‌ی را می‌گرفتند، اینها هم راست می‎گفتند، روز شنبه ماهی نگرفتند ولی هر چه می‌خواستند روز شنبه بگیرند صبح یکشنبه همه را جمع می‌کردند می‌گرفتند، خدا به خاطر این کارشان می‌دانید چه کرد؟ یک خرده‌ای فکر کنیم ببینیم ماها از این کارها نکنیم، عذاب همان است، «کونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ»(بقره/۶۵)، خدای‌تعالی اینها را مسخ‌شان کرد، بصورت بوزینه‌ درشان آورد و بعد از سه روز هم همه‌شان به درک واصل شدند، حواس‌مان جمع باشد من نمی‌خواهم این‌جا حُکمی عرض کنم یا فتوایی عرض کنم، حالا ممکن است روی یک اساسی، فتوایی داده بشود. امّا کوشش بکنید که ربا را این‌طوری نخوریم، همان ربا است، چه فرقی می‌کند؟ یک شاخه‌ی نبات را من به تو می‌فروشم به ده میلیون، جای دیگری هم باشد همین کار را می‌کنی؟ و بعد همین شاخه‌ی نبات را از تو می‌خرم به دوازده میلیون، حالا من بلد تا حدّی هم بلد نیستیم ولی فعلاً نمی‌خواهم مطالبی را عرض کنم که شماها یاد بگیرید، نه، «أَحَلَّ اللَّهُ الْبَیعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا» خدا حلال کرده خرید و فروش را، یک چیزی بخر فردا ده برابر بفروش به طوری که به مردم فشار نیاورده باشی، اذیت نکرده باشی، احتکار نکرده باشی، ظلم نکرده باشی، نوش جانت، «أَحَلَّ اللَّهُ الْبَیعَ، حَرَّمَ الرِّبَا»(بقره/۲۷۵)، این مسأله را من امروز خواستم تذکر بدهم چون خیلی مشکل است که انسان شیعه باشد، اهل ‌تزکیه‌نفس باشد، بعد نکیر و منکر به انسان بگویند که تو با خدا جنگیدی، جنگ کردی، تو با پروردگارت نساختی،

۶.۲- خدا با مردم رفاقت می‎کند، پس با او از سر ناسازگاری در نیاییم

ما در دنیا می‌خواهیم با خدا بسازیم؛ یعنی خدا می‌خواهد با ما بسازد، ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم اسم‌مان را رفیق خدا بگذاریم ولی خدا اسم خودش را رفیق ما گذاشته، یکی از اسماء پروردگار رفیق است، چرا؟ به جهت این‌که همیشه آن کسی که سالم است، آن کسی که پاک است، آن کسی که خوب است، آن با آن کسی که ناسالم است، ناپاک است رفق و مدارا می‌کند، رفیق از رفق و مدارا است، خدا با ما رفق می‌کند، مدارا می‌کند، با همه‌ی بدی‌هایمان باز هم دوستمان دارد، با همه‌ی بدی‌هایمان تحت رحمانیت پروردگار دائماً قرار گرفتیم و گاهی هم رحیمیت پروردگار شامل حالمان می‌شود، مواظب باشیم، ذکر «یا رفیق» را اگر توانستید بگویید، زیاد هم بگویید، بگذارید خدا با شما بیشتر از آن‌چه که به دیگران مدارا می‌کند و با آنها رفیق است با شما رفیق باشد، بهترین رفیق است، بهترین مداراکننده است و ما می‌خواهیم در این دنیا با خدا رفیق؛ یعنی خدا رفیق‌مان باشد، با خدا کنار بیاییم، با خدا بسازیم،

۶.۳- با خدا باشیم و شُفعایمان را از خودمان نرنجانیم

با خدا باشیم و ان‌شاءاللّه خواهیم بود و امیدوارم پروردگار متعال ما را در این دنیایی که برای امتحان آمده‌ایم در این دنیا سرفراز قرار بدهد و آن روحی که از بدن ما خارج می‌شود در شب اوّل قبر اگر جزء آن‌هایی باشیم که از ما بشیر و مبشر استقبال کنند که امیدمان این است و با توّسل به فاطمه‌ی‌زهراء سلام‌اللّه‌علیها ان‌شاءاللّه این برنامه را خواهیم داشت و اگر نشد روز قیامت که بر پا می‌شود باز در دامن خاندان عصمت باشیم که آنها به ما کمک کنند و ما را تزکیه‌نفس کنند و جزء آن‌هایی نباشیم که «وَیلٌ لِمَنْ کانَ شُفَعَاؤُهُ خُصَمَاؤُهُ»(روضه‌الواعظین:۱/۱۹۵)،(مناقب:۳/۳۲۸)، انسان امید داشته این رفیق ما، این دوست‌مان که در آن تشکیلات هست تا ما را می‌بیند ما را ببرد فوراً به مقصدمان، به محل کارمان برساند، همان برگشته با ما دعوا می‌کند: تو چرا آمدی، تو با این روی سیاه آمدی می‌خواهی من شفیع‌ات باشم؟ روز قیامت حتّی شب اوّل قبر، چون روایاتی دارد هر کس بمیرد امام‌زمانش را می‌بیند در خصوص علی‌بن‌ابیطالب هم هست، امّا با مؤمنین با صورت باز برخورد می‌کند حضرت، ولی با دشمنان با یک صورتی که اگر عذابی نداشته باشد انسان جزء همان برایش کافی است.

۷- ذکر مصیبت و مظلومیت فاطمه‎ی زهراء سلام الله علیها

ایام به یک مناسبتی تعلّق به فاطمه‌ی زهرا سلام اللّه علیها دارد، چون وفات حضرت زهرا سلام اللّه علیها را هم چهل‌وپنج روز نوشته‌اند، هم هفتادوپنج روز نوشته‌اند و هم نودوپنج روز. جدّاً هیچ‌وقت فکر کردید چقدر دشمنان ظلم به ما کرده‎اند که وفات تنها دخترِ پیغمبر آن هم با آن سفارشاتِ خدا در قرآن: «قُلْ لَا أَسْئلُکمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى»(شوری/۲۳)، قُربی از نظر معنا و قرآن و روایات در مرحله‌ی اوّل فاطمه‌ی‌زهرا سلام‌اللّه‌علیها است، این معلوم نباشد که بعد از پدر چهل‌وپنج روز مانده در دنیا، بعد از پدر هفتادوپنج روز مانده در دنیا یا نودوپنج روز؟ اُف بر این دنیا! اُف بر این مردمی که قدر خاندان عصمت و طهارت را نشناختند و مردم را به طرف بدبختی کشاندند تا جایی که فاطمه‌ی زهرا بفرماید: «صُبَّتْ عَلَی مَصَائِبٌ لَوْ اَنَّهَا صُبَّتْ عَلَی الْاَیامِ صُرْنَ لَیالِیا» (بحار:۷۹/۱۰۶)، (روضه‌الواعظین:۱/۷۵)، (مناقب:۱/۲۴۲) بر من یک مصائبی وارد شد که اگر بر روزهای روزگار وارد می‌شد شب می‌شد خدایا! به آبروی فاطمه‌ی‌زهرا قَسمت می‌دهیم دنیا و آخرت دست ما را از دامنش کوتاه مفرما.

۸- دعای ختم مجلس

نسئلک اللّهم و ندعوک باعظم اسمائک و بمولانا صاحب‌الزمان یا اللّه، یا اللّه یا اللّه یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه یا رحمن و یا رحیم یا غیاث‌المستغیثین، یا ربّاه یا سیداه، عجل لولیک الفرج، عجل لمولانا الفرج، خدایا! فرج امام‌زمانمان را برسان، قلب مقدّسش را از ما راضی بفرما، همه‌ی ما را از یاران خوب آن حضرت قرار بده، خدایا! ما را در عالَم برزخ از اولیائت قرارمان بده، از صدیقین از صالحین قرارمان بده، خدایا! به ما لیاقت شهادتِ در رکاب امام‌زمان مرحمت بفرما، پروردگارا! به آبروی آقا حجة‌بن‌الحسن مرض‌های روحی‌مان هر چه زودتر شفا مرحمت بفرما.خدایا! به آبروی ولی‌عصر قسمت می‌دهیم مریض‌های اسلام، مریضه‌ی منظوره، مریض منظور الساعه لباس عافیت بپوشان،امواتمان غریق رحمت بفرما،شهدائمان امام راحلمان غریق رحمت بفرما.