۱- خطبه

اَلْحَمْدُ للهِ وَ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آلِ الله لَا سِیمَا عَلَی بَقِیةِ اللهِ رُوحِی وَاَرْوَاحُ الْعَالَمِینَ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَةُ الدَّائِمَةُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الآنِ اِلَی قِیامِ یوْمِ الدِّینِ.

۲-عبارت قرآنی آغازین

اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ " وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ "(ق/۱۹)

۳- در برزخ سیر نزولی برای هیچ گروه از افراد بشر نیست و بلكه سیر روحی صعودی دارند

موضوع بحثِ ما در هفته‌های گذشته دربار‌ه‌ی عالَمِ برزخ و سَكرات مرگ و چیزی كه انسان بالاخره دیر یا زود به آن خواهد رسید و باید حتماً انسان بداند كه بعد از این عالم چه بر سرش خواهد آمد، كه مقداری و بلكه تقریباً آنچه گفتنی بود عرض كردم. مسائل بسیاری، عالم برزخ دارد كه جزئیاتی است، كه اگر بخواهم همه‌ی آنها را توضیح بدهم مجالس‌مان و بحث‌مان به درازا می‌كشد، ولی چند جمله این هفته درباره‌ی افرادِ مختلفی كه در آن عالم مسائلی دارند عرض می‌كنم. اوّل چون حقیقتِ اولیا‌ی خدا را نمی‌دانیم و معرفتِ به مقام مقدّس آن‌ها نداریم، گاهی سؤال می‌شود كه آیا در بهشت برزخی، بهشتِ آسمان چهارم آیا افراد ممكن است معصیت بكنند یا خیر؟ و یا از آن مقام رفیعی كه دارند تنزُّل كنند و به مقام دیگری منتقل شوند یا خیر؟

۴- انبیاء دردنیا معصوم بوده‎اند و در بهشت برزخی بدلیل فزونی معرفتشان بطریق اولی اینچنین هستند

در این باره عرض می‌كنم؛ انبیاء كه یك دسته از اینها هستند، در دنیا هم كه بودند معصوم بودند و به هیچ وجه گناه نمی‌كردند تا جایی كه ما به آن‌ها اعتماد كردیم؛ یعنی علاوه بر آنچه گناه نمی‌كردند، سهو و نسیان و اشتباه هم نداشتند و حجّت بودند برای ما، ما به آن‌ها به دیدن، یعنی با چشم اینكه اینها نماینده‌ی معصوم پروردگارند نگاه می‌كردیم، اگر گاهی یك اشتباهی یا تركِ‌اولایی داشتند، آنها آن قدر طلب عفو از پروردگارشان می‌كردند كه شاید ما مردم برای گناهانِ كبیره آن‌قدر طلب عفو نكنیم. طبق دلایل زیادی حضرت آدم یك تركِ ‌اولی یا نهایتاً یك كار مكروه در بهشت انجام داد، دویست سال طبق احادیث اشك ریخت و توبه كرد و عاقبت با وساطت خمسه‌ی طیبه علیهم‌السلام و بالاخص حضرت ابی‌عبداللّه‌الحسین علیه السلام توبه‌اش قبول شد؛ انبیا‌‌ء عظام كه یك دسته از این پنج دسته هستند این طور بودند، در عالَم برزخ و بهشت برزخی در آنجا كه معارفشان بالاتر رفته،

۴.۱- حفظ معصومیت اولیاء الهی به واسطه‎ی سلب اختیارشان نیست بلكه به سبب معرفتشان به حقایق است

در آنجا كه حقایق بهتر برایشان روشن شده، طبعاً اهل گناه نیستند و به هیچ وجه برایشان ممكنِ طبیعی نیست كه گناه بكنند، نه اینكه اختیار نداشته باشند، اختیار گناه كردن دارند امّا حقیقت گناه را درك می‌كنند، گناه مثل زهر مُهلكی است كه اگر انسان در مقابلش یك زهرِ مهلكی باشد، یك نجاست متعفّنی باشد به هیچ وجه دست دراز نمی‌كند كه آن را بخورد و یا بیاشامد، برای انبیا‌ء هم گناه همین‎طور است. لذا مطمئناً، یقیناً، انبیا‌ء عظام گناه نمی‌كردند و در عالم برزخ به طریق اولی گناه نمی‌كنند، همین‎طور صدّیقین و صالحین.

۵- صدیقین یعنی آنان كه با خدای تعالی در راستی و صداقت كامل هستند را بهتر بشناسیم

صدّیقین؛ كسانی هستند كه با خدای تعالی راست و درست و صداقت كامل دارند، شیطان و دستوراتِ شیطانی را با دستورات خدا و الهاماتِ پروردگار مخلوط نمی‌كنند. خدا در قرآن مجید درباره‌ی بندگانش آنهایی كه هنوز شاید به مقام صدّیقین و صالحین نرسیده‌اند و تنها دوره‌ی تزكیه‌ی نفس را گذرانده‌اند، درباره‌ی آن‌ها می‌فرماید: " إِنَّ عِبَادِی لَیسَ لَكَ عَلَیهِمْ سُلْطَانٌ "(حجر/۴۲) ای شیطان! تو بر بندگانِ من تسلّط پیدا نمی‌كنی؛ یعنی خدای تعالی وقتی كه این جمله را می‌فرماید قطعی است، یقینی است، این دسته همان دسته‌ای هستند كه مطیع خدا و رسول خدایند كه آن‌ها با صدیقین و صالحین‎اند و آن‌ها با اینها همراه می‌شوند،

۵.۱- صدیقین كسانی هستند كه آنچه خدا می‎خواهد همان را در دل دارند

خود صدیقین آنهایی كه هر چه در دل دارند همانی است كه خدا می‌خواهد، این قلبشان را آن‎چنان تمیز كرده‎اند، آن‌چنان پاكیزه كرده‌اند كه سر و سوزنی صفات رذیله در آن‌ها وجود ندارد، اگر شما بخواهید یك دوستی را، یك شخصیتی را مهمان كنید، می‌برید ظرف غذایی كه می‌خواهید برای او قرار بدهید، آن قدر تمیزش می‌كنید كه مبادا یك سر سوزن كثافت در این ظرف باشد؛ انسان دِلش ظرفِ معرفت و حكمت پروردگار است، در این ظرف اگر یك سر سوزن صفات رذیله، صفات رذیله هم منحصر به كبر و حسد و این گونه صفات رذیله‌ی درشت نیست، گاهی می‌شود شیطان می‌آید انسان را وسوسه می‌كند، كه فلان گناه اشكالی ندارد و خدای تعالی این را از تو گذشته، هر چه انسان با خدای تعالی صمیمی‌تر می‌شود، صداقتش با خدا بیشتر می‌شود، این علامت است كه عرض می‌كنم، به مرحله‌ی صدّیقین اگر بخواهد برسد باید اطاعتش از خدای تعالی بیشتر باشد.

۵.۲- صدیقین باخدای تعالی مكر نمی‎كنند

یكی از بزرگان از اولیای خدا را، از او سؤال كردند كه شما از كجا به این مقام رفیع رسیدید؟ فرمود: برای ما "احكام خمسه" نبود، احكام خمسه می‌دانید چیه؟ احكام خمسه حرام است و واجب است و مكروه است و مستحب و مباح، به پنج قِسم احكام اسلام تقسیم می‌شود، این آقا فرمودند كه برای ما احكام خمسه نبود، ما هر چیزی را كه می‌دانستیم خدا دوست دارد مثل واجب با آن روبرو می‌شدیم، آقایان! این مطلب خیلی مهم است، " وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَیرُ الْمَاكِرِینَ "(آل عمران/۵۴)، با خدا مكر نكنید، با خدای تعالی به یك نحوه‌ای برخورد نكنید كه سر خودتان را بخواهید كلاه بگذارید و سر خدا را هم، خدا اگر بخواهد پنهان‌كاری بكند كه معنی مكر پنهان‌كاری است به ضرر كسی، آنچنان به زمین‌تان می‌زند اگر دوستتان داشته باشد، آنچنان ورشكستتان می‌كند اگر دوستتان داشته باشد، آنچنان با خاك یكسانتان می‌كند در این دنیا، اگر دوستتان داشته باشد، این جمله را تكرار می‌كنم، افرادی هستند كه خدا نمی‌خواهد تربیتشان كند، افرادی هستند كه خدای تعالی نمی‌خواهد دیگر اینها روی خوشی را در عالم ببینند و جای آنها جهنّم است، " أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ "(بقره/۳۹)، اینها را هم خدا به حال خودشان وا می‌گذارد و اولیائش هم عذابشان در این دنیا نمی‌كند

۵.۳- گناه و لغزش مؤمن، نشانه‎ی عدم صداقت او است و مكر با پروردگار می‎باشد

ولی اینهایی كه گاهی گناه می‌كنند، خدا می‌خواهد روز قیامت اینها نسبت به پروردگار مشكلی نداشته باشند. حالا در قیامت این بحث‎ها را عرض می‌كنیم در بحث قیامت. در قیامت دیگه آقا مشكلی نداشته باشد، توی همین دنیا عذاب می‌كند، توی همین دنیا مشكل ایجاد می‌كند، اگر دوستتان داشته باشد، چرا؟ برای اینكه او ربّ‌العالمین است، مربّی است، تربیت‌تان باید بكند و می‌خواهد تربیت‌تان كند؛ لذا اگر دوست‌تان داشته باشد، حضرت یوسف علیه‌السلام را دوست داشت خدا، وقتی كه به دو صاحب و دو رفیق زندانیش كه با آن حضرت هم‌سلولی بودند گفت: " اذْكُرْنِی عِنْدَ رَبِّكَ "( يوسف/۴۲)، وقتی رفتی پیش آن عزیز، آن عزیز مصر من را یاد كن، آنها یادشان رفته است از من، هفت سال است توی زندانم، نه محاكمه‌ای، نه دادگاهی، نه زندانی برایم بریده‌اند، همین جور ماندم اینجا، " اذْكُرْنِی عِنْدَ رَبِّكَ "، این كار از نظر ماها خیلی بد نیست، شما توی زندان خدای‌نكرده فراموش شده‌ باشید یك نفر هم می‌خواهد برود می‌خواهد وزیر بشود، به او می‌گوید: آقا! یك چیزی آن‌جا بگو، اسم ما را ببر، امّا خدا از یوسف توقّع ندارد، می‌خواهد یوسف را پیغمبر بسازد، ماها را نمی‌خواهد پیغمبر بسازد، اگر خواست جز‌ء صدیقین و صالحین كه در ردیف انبیاء هستند بشوید، شاید، والاّ می‌خواهد خدا شما را یك شیعه علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام كه وقتی وارد قیامت می‌شوید با علی باشید، حالا نه از آن خصّیصین، نه از خواصّ، بلكه در آن صفی كه علی در جلوی آن صف هست شما هم در آن عقب‌ها در آن راه حركت كنید، " یوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ "(إسراء/۷۱)، روز قیامت هر كسی را با امامش به طرف حساب دعوت می‌كنند، شما با امام‌تان باشید. واِلاّ یك عدّه هستند كه خدا اینها را واشان گذاشته، نه مریض می‌شوند، نه بی‌پول می‌شوند، اصلاً خدا نمی‌خواهد تربیتشان كند، باشد كه مثل حیوانات بچرند و بخورند و بخوابند،

۵.۴- صدیقین دردنیای پست با خدا صداقت نشان داده‎اند و لذا در بهشت برزخی بطریق اولی اینچنین خواهند بود

یك عدّه هم جز‌ء صدیقینند، این دلشان را پاك كردند، دل‌تان را پاك كنید، با خدا مكر نكنیم، با خدای تعالی دوروئی نكنیم، جزء صدیقین باشیم، در كارمان صَدیق و صدّیق باشیم، در عبادتمان، در تمام حركات و سكناتمان صحیح عمل كنیم، با زن و بچّه‌مان صحیح عمل كنیم، تا آنها هم یاد بگیرند، مثل شما جزء صالحین و صدیقین باشند. یك عدّه این‎طوری‌اند، اینها هم كه چون دلشان پاك است، قلبشان پاك است، كارشان پاك است، اعمالشان پاك است، اینها هم محال است كه در دنیای پُر از كثافت پاك خودشان را نگه داشتند، در عالم برزخ آن هم در بهشت برزخی آلودگی پیدا كنند، پس اینها هم راحت.

۶- معرفت به مقام شهید انسان را متوجه منزلت آنان در عالم برزخ می‎نماید

شهداء؛ من درباره‌ی شهید صحبت كرده‌ام باز هم برایتان عرض كنم، شهید آن كسی است كه هر چه دارد در راه خدا می‌دهد، یك جان دارد، جانش، " إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنْ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ "(توبه/۱۱۱)، خدا خریده، او هم فروخته، از توی خانه حركت كرده می‌گوید: به امر امامم یا به امر پیغمبرم، یا نهایتاً به امر مرجع تقلیدم می‌روم در جبهه جنگ ‌كنم تا بتوانم، نمی‌گذارم كشته بشوم، ولی اگر كشته شدم، برای خدا جان ناقابلم را خواهم داد، این شهید، این شهید تا شهادتش شروع شد، اصلاً كلمه‌ی شهید می‌دانید یعنی چه؟ یعنی ناظر، یعنی كسی كه دارد نگاه می‌كند، كسی كه همه چیز را می‌بیند، كسی كه آینده و همه‌ی مسائل عالم برزخ و حقایق و همه چیز برایش روشن است، او چون جانش را در راه خدا داده، حیاتش را؛ یك جوان بیست ساله‌ای را من می‌شناختم، این رفت به جبهه، خدا می‌داند یك پارچه معنویت، این حركت كرد آمد پیش من، گفت غسل هم دارد، غسل شهادت، گفتم: مگر تو می‌روی شهید بشوی؟ گفت: نه، تو مگر آنجا می‌روی كه كشته بشوی؟ گفت: شاید كشته بشوم، گفتم: غسلی ندارد، حالا برو ببینیم چی می‌شود و رفت و شهید هم شد و خدا رحمتش كند، این شخص خوب انسان می‌بیند، از توی خانه حركت كرده با یك صداقتی، با یك پاكی عجیبی، این را خدای تعالی، اینجا كار خدا است، زحمت صالحین و صدیقین و مطیعین خدا و پیغمبر را این شخص ندارد، ممكن است تا همین دیروز فاسق بوده، گناه و معصیت می‌كرده، صفات رذیله سر تا پایش را گرفته، امّا این یك كارش آن قدر ارزش دارد پیش خدا، كه خدا یكدفعه مثل اینكه یك نفری كه سرتاپا كثیف است بكنند او را توی یك حوض آبی، خوب بشویند او را، آن هم خدا شستشویش بدهد، آن هم ملائكه شستشوش می‌دهند، حَنظَله یك شخصی بود این در ركاب پیغمبراكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله شهید شد، جُنب بود، شب زفافش بود، رفت دید اگر برود غسل بكند ممكن است پیغمبراكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و اصحابش بروند، رفت، همین جور رفت، آدمِ جُنبِ بی‌وضوی این طوری را " حَنظَلِه غَسیلُ الملائكه " اسم گذاشته‌اند، ملائكه فوراً آمدند حتّی بدنش كه آلوده نباشد غسلش دادند، او را پاكش كردند، او را جزء بهترین شهداء قرارش دادند و جزء شهدای واقعی شد و روایت درباره‌اش هست، درباره‌ی اصحاب سیدالشهداء علیه‌السلام یك همچین چیزهایی داریم؛ حرّ بن یزید ریاحی تا یك روز قبلش یك آدمِ بسیار، حالا بعضی‌ها می‌گویند نگویید بد، چون دیگر ما آن قبلش را می‌گوییم، كاری كرد كه شاید همه‌ی گرفتاری‌های ابی‌عبداللّه‌الحسین علیه‌السلام مربوط به كار او بود، امّا یك مرحله، قدم برداشت گفت: من خودم را بین بهشت و جهنّم دارم احساس می‌كنم، دید یك لحظه تصمیم گرفت، آقایان! به خدا قسم رسیدن به خدا و رسیدن به حقایق، یك لحظه، یك نیم قدم بیشتر زحمت ندارد، یك لحظه تصمیم گرفت، به خدا قسم من جهنّم را بر بهشت ترجیح نمی‌دهم، لذا آمد خدمت ابی‌عبداللّه‌الحسین علیه‌السلام، اینها یك نمونه‌هایی است كه در دنیا به ما نشان دادند تا ما خدا را بشناسیم، ائمّه‌ی‌اطهار علیهم‌السلام را بشناسیم، حضرت به‌رویش نیاورد كه تو با من چه كردی، بیا عزیزم، بیا توی خیمه پذیرایی‌ات كنم، بیا خستگی‌ات را بگیر، نه آقا خجالت می‌كشم، خودش اظهار كرد، ببینید یك همچین حالتی شهید دارد، آن البته یك مسأله‌ای است كه نصیب هر كس نمی‌شود این توفیق، شاید نصیب یك عدّه‌ی خاصی بشود كه آن‌ها می‌آیند خوب یك قدمی برمی‌دارند، یك موقعیتی پیش می‌آید، ان‌شاءاللّه همه‌تان این دعای " اَللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ "(بحار/۵۳-۹۵) را بخوانید، ان‌شاءاللّه آقا تشریف می‌آورد، در ركاب امام معصومتان، كه بهترین وضع شهادت است كه اگر این طوری شهادت پیش بیاید همانی است كه من عرض می‌كنم، حركت می‌كنید، می‌روید، " كَأَنَّهُمْ بُنیانٌ مَرْصُوصٌ "(صف/۴)، اگر موفّق به شهادت شدید، تمام صفاتِ رذیله‌تان از بین می‌رود، مقام‌تان بالا می‌رود، درباره‌ی آنهایی كه در عالم برزخ روزی می‌خورند نزد پروردگارشان، ما از آیه‌ای كه مربوطِ به شهداء است استفاده می‌كنیم، نمی‌شود یك عدّه باشند، شهدا‌ء غذا بخورند، حضرت عیسی علیه‌السلام غذا بخورد، این عدّه صالحین و صدیقینی كه با آنها هستند اینها غذا نخورند، خدا دربار‌ه‌ی اینها می‌فرماید: " وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاءٌ "، روح توی بدنشان است، " عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ "(آل عمران/۱۶۹)، اگر می‌بینید اجسادشان، استخوانشان بعد از چند سال پیدا می‌شود آن‌ها دیگر به این لباس كهنه و پاره و پوره باصطلاح ما توجّه ندارند، یك لباس فاخری می‌پوشانند آن‌ها را،

۷- گاهی اولیاء خدا پس از فوت با جسم برزخی به دنیا سری می‎زنند

كه با همان لباس گاهی توی دنیا آمدند بعضی‌ها، من یك عكسی دیدم، جناب آقای رفیعی در مجلس تشریف دارند ایشان هم دیدند، یك شخصی شهید شده بود، جوانی بود برایش فاتحه گرفته بودند، توی عكس‌هایی كه گرفته بودند همه جا او هم بود، خود آن كسی كه برایش فاتحه گرفتند، عكس‌ها را آوردند پیش من، حالا در مجلس ندیدند یا غافل بودند، نمی‌دانم ولی عكس گرفته بودند، خیلی عجیب است، اینها می‌آیند توی دنیا یعنی هر پنج دسته، اینها با مردم دنیا، به یك مادر شهیدی گفتم: تو نترس، پسرت می‌آید، گفتم: نمی‌ترسی؟ گفت: چرا، گفتم: او هم دلیلی ندارد كه ننه‌اش را بترساند، واقعاً این‎طور است، هیچ دلیلی ندارد، گفت: آخر یك شب خوابش را دیدم، وقتی بیدار شدم بدنم داشت می‌لرزید، خوب، تو نترس، شهداء می‌آیند، صدیقین می‌آیند، گاهی مخفیانه یعنی ناشناس می‌آیند، كمك‌هایی می‌كنند، فكر نكنید اینها یكی از مسائلی است كه من از خودم در آوردم، نه، روایاتِ فراوانی در این زمینه هست، آمده‌اند، من اگر بخواهم روایاتش را برایتان نقل كنم، شاید چند مجلس باید آن مطالب را نقل كنم،

۸- گاهی اولیاء خدا پس از دنیا تخلیه روح می‎كنند و به دنیا سری می‎زنند

تخلیه روح می‌كنند، به دنیا می‌آیند، در وادی السلام جمع می‌شوند، علی بن ابیطالب علیه‌السلام با كمیل ایستاده بودند، می‌گوید: دیدم آقا دارد همین‌جور، یكسره احوالپرسی حال شما چطور است، مثلاً دارند صحبت می‌كند، یك ساعت ما هم وایستادیم، یك كسی رفته بود حرم، خوب او حالی داشت، این آقا حال نداشت، می‌گفت: پدر ما را این آقا در آورد توی حرم، بس كه وایستاد روبروی ضریح، اینجوری می‌شود آقا دارد صحبت می‌كند، حرف می‌زند، گرم گرفته حالا چی می‌گویند من نمی‌دانم، چون احوالپرسی من از قول خودم گفتم، والاّ احوال همه را حضرت می‌داند، می‌گوید خسته شدم، البته خودش می‌خواسته بنشیند گفته آقا اول بنشینند تا من هم بنشینم، عبایم را پهن كردم، آقا بفرمایید بنشینید، از این كلام امام پیدا است كه او خودش می‌خواسته بنشیند، فرمود كه اگر می‌فهمیدی من با كی دارم صحبت می‌كنم، انبیاء، شهداء، صدیقین، صالحین، كسانی كه بنده‌ی خدا و مطیع خدا هستند من دارم صحبت می‌كنم، انسان دوستش را وقتی می‌بیند سرپا، می‌گوید حالا ما سرپا هستیم می‌رویم یك گوشه‌ای بنشینیم، خسته بشویم، این حرفها را نمی‌فهمد، نه اینكه حضرت امیر علیه‌السلام نه! نمی‌فهمید این جمله را هم من به شما توی پرانتز به شما عرض كنم، حتّی تیر را وقتی از پای علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام كشیدند نگویید: حضرت نفهمید، نسبت نافهمی به امام ندهید، تیر را كشیدند خیلی هم فهمید، ولی در مقابل پروردگاری ایستاده بود كه به روی خودش نمی‌آورد، آخر فرق است بین اینكه نفهمیم، خوب هر كس نفهمد كه تیر را از پایش می‌كشند حالا به هر دلیلی، فضیلتی ندارد، امّا یك وقت هستش كه نه امام است، از همه‌ی ذرّات عالم وجود مطّلع است، تیر را كشیدند، حضرت آن قدر محو ذات مقدّس پروردگار بود كه به روی خودش نیاورد، كمیل می‌گوید كه من فهمیدم كه ارواحِ مؤمنین‎اند، ارواح اولیای خدا هستند كه اینجا جمع شدند، حتماً تخلیه روح كردند آمده‌اند، برایشان تخلیه روح، حالا برای ما زحمت دارد، ما نمی‌خواهیم دنبال این كارها برویم شاید از هدف عقب بمانیم، والاّ آن یك كار عادی و معمولی‌شان است، با بدن می‌آیند، با تخلیه روح می‌آیند، افرادی را من می‌شناسم، عرض كردم قصّه‌هایش را بخواهم نقل كنم طول می‌كشد، افرادی را من می‌شناسم بعد از فوت پدر، مادر، فرزند، مخصوصاً مادر نسبت به فرزندش، همان شب اوّل می‌گوید: دیدم پسرم وارد شد، كجا بودی؟ می‌گفت: تا غافل بودم كه این فوت شده یا شهید شده، من فكر می‌كردم كه پسرم آمده توی خانه دیگر، یك دفعه متوجّه می‌شدم كه ایشان مثلاً فوت شده، یا شهید شده. آن قدر صالحین و صدیقین و انبیاء و شهداء و حتّی كسانی كه به آن‌جا راه پیدا كرده‌اند ولو اینكه هنوز به مقام صدیقین و صالحین و شهداء و انبیاء نرسیده‎اند فقط مطیع خدا بودند، به مرحله‌ی عبودیت و بندگی لااقل خودشان را رسانده‎اند،

۹- روح اولیاء خدا پس از دنیا آزاد است و می‎تواند معین باشد لذا از آنها چه در سر قبرشان و یا هر جای دیگر حاجت باید گرفت

این‌ها در آن‌جا همه كار می‌توانند بكنند، همه كار، لذا، از آن‌ها حاجت بخواهید، لذا اگر سر قبرشان، چون قبر نشانی است از آن‌ها كه ره گم نشود، اگر سر قبرشان رفتید حاجت بخواهید، گاهی می‌شود این‌ها از ائمّه‌ علیهم‌السلام نه اینكه قُربشان به خدا بیشتر باشد، اینها بهتر حاجت انسان را می‌دهند، گاهی می‌شود، از اینها حاجت بخواهید، اینها كمك‌تان باشند، برای یك بنده‌ی صالح خدا كه می‌خواهد برسد به مقام صالحین و صدیقین، یك ارواحی باید كمك‌شان بكند، می‌روید سر مرقد مطهر حضرت عبدالعظیم‌حسنی علیه‌السلام با اینكه سه پشت یا چهار پشت با امام فاصله دارد ولی چون از علماء بوده، در صراط مستقیم بوده، می‌روید آن‌جا حاجت می‌خواهید، طبیعی، فطرتتان می‌گوید: از آقا حاجت بخواه و حاجت می‌خواهید، اگر حاجتی را برنمی‌آورد، این قدر حرمش شلوغ نبود. من یك وقتی سر قبر یكی از ائمّه‌ی كفر كه خیلی‌ها پیرو او هستند رفته بودم، من به رفیقم گفتم: شب جمعه بود احدی آن‌جا نبود در هم بسته بود، به رفیقم گفتم اگر به حسب تصادف این آقا یك حاجتی به یك نفر داده بود، یعنی امروز بنا است قرض شما ادا بشود، صبح اتفاقاً رفتید از كنار قبر این علیهما علیه رد شدید گفتید: حاجت من را بده، مثلاً روی اعتقادی كه آن شخص مثلاً داشته باشد و خوب قرضش هم ادا شده، این می‌آمد به دیگران می‌گفت، هفت و هشت نفر با خودش می‌آورد، باز اون هفت و هشت نفر، هفت و هشت نفر دیگر، شلوغ می‌شد اینجا، نه اینكه شب جمعه دنبال كلیددار حرم، حرم كه البتّه چه عرض كنم، كلیددار رفتیم پیدایش كردیم، با زحمت در را باز كنید، این هم خوشحال كه یك زائری آمده، ما هم رفتیم آن‌جا یك جوری حركاتی كردیم كه اصلاً احتمال نمی‌داد كه ما خوشمان آمده از اینجا، فقط آمدیم تماشا، این همه ازدحام، حالا حاجت تو را حضرت صلاح ندانسته بده، حاجت او را ولی خوب داده، در شب یازدهم ذیقعده‌ی چند سال قبل، ۲۱ نفر مریضی كه كنار قبر حضرت رضا علیه‌السلام آورده بودند همه را حضرت شفا داد، حالا بیست و یك نفر نه، بیست نفر، بیست نفر نه، ده نفر، یك نفر، بالاخره یك كاری شده، این همه مردم به هم ریختند و چه می‌كنند، گفت كه؛ بیهوده سخن به این درازی نمی‌شود. از اولیای خدا حاجت بخواهید، اینها كمك‌ شما هستند، فكر نكنید مُرد، فلان ولی خدا مُرد، من نمی‌خواهم بعضی از حرف‎ها را بزنم، متأسفانه با كمال تأسف من یك وقتی رفتم كنار قبر مرحوم حاج ملاآقاجان، از او عذرخواهی كردم كه من سبب شدم به تو فحش بدهند، تعریف كردیم، یك آقای حسودی به ایشان جسارت كرده، نه بابا این بی‌خود می‌گوید فلانی می‌خواسته من را خراب كند، بی‌خود می‌گوید او یك الواتی بوده توی چه، فلان، من از او عذرخواهی كردم، گفتم دیگر هم تعریفت را نمی‌كنم، ولی بعد از چهل و چند سال می‌توانید از دوستانتان سؤال كنید الان دارد حاجت می‌دهد، می‌روند آنجا سر قبرش حاجت می‌گیرند، نه او، ابن‌بابویه، یكی از علما بوده سید هم نبوده، نه او، مرحوم مجلسی الان شما بروید در اصفهان كنار قبرش ببینید چه خبر است؟ تازه قبر مطهرش را ساخته‌اند یك شخصی كه بعضی از؛ چه عرض كنم، نمی‌دانم چی بگویم كه جسارت می‌كند به او و او را یك شخصِ درباری می‌داند، مردم دارند می‌روند حاجت می‌گیرند. خدا همه‌ی ما را هدایت كند. علماء، بزرگان، اولیای خدا، حالا من نمی‌گویم همه، همه اینهایی كه مردم فكر می‌كنند از اولیای خدا هستند از اولیای خدا باشند، ولی هستند، كرامات زیادی اینها دارند، امامزاده‌ها كرامات زیادی دارند،

۱۰- برای انبیاء، صالحین، صدیقین و شهداء ابدًا تنزلی نخواهد بود

صالحین، صدیقین، انبیاء، شهداء، این چهار دسته كه اصلاً محال است؛ نه اینكه اختیار نداشته باشند، محال است كه در عالم برزخ كه به حقیقت بیشتری رسیده‌اند گناه بكنند یا تنزّل بكنند، اینهایی هم كه مطیع خدا و پیغمبرند، " كُنْ عَالِمًا أَوْ مُتَعَلِّمًا "(ارشاد القلوب ۱/۱۶۶) در راه راست آقایان! قرار بگیرید، به سوی خدا حركت كنید، افكار و سلیقه‌ها و آن چه كه به ذهن‌تان می‌آید اینها را ول كنید، هر چه خدا و پیغمبر فرموده‌اند همان راه راست است و صراط مستقیم است، در همان راه حركت كنید، كسی كه آمده، ببینید خدا نمی‌گوید كسی كه من را دوست داشته باشد، چون دوستی برای هر كسی، هر شخصی لیاقت ندارد دوست خدا باشد، نمی‌فرماید كسی كه- مثلا فرض كنید- جهاد در راه خدا، ریاضت‌های شرعی كشیده، لاغر شده، مثل نی قلیان شده این را نمی‌گوید، نمی‌گوید كسی كه شب تا صبح بیدار مانده، روز‌ها روزه گرفته و تمام سالها حجّ رفته این را نمی‌گوید، نه، اینها نه، " وَمَنْ یطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ "، اطاعت بكنید از خدا و رسولش، اطاعت البتّه با محبّت اگر اطاعت كردید چه بهتر، اگر نه به عنوان مزد هم خدا به شما نگفته اطاعت نكنید، شما خوب باشید، كار خوب بكنید، صالح باشید، بنده‌ی خدا باشید، " وَمَنْ یطِعْ اللَّهَ وَالرَّسُولَ … فَأُوْلَئِكَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ "(نساء/۶۹) شما را هم با آن‌ها قاطی می‌کند، با آنها مرتبط‌تتان می‌كند. این یك مسأله‌، به هیچ وجه آن‌ها دیگر راهی را كه رفتند از آن كمال تنزّل نمی‌كنند،

۱۱- افراد معتقد و افراد معذّب نیز درعالم برزخ ممكن است ترقی رتبه‎ای داشته باشند

امّا كسانی كه در عالم بیهوشی هستند، این‌ها هم تنزّل ندارند گاهی می‌شود با خیرات و كارهایی كه در چند هفته‌ی قبل عرض كردم با آن‌ها از آن وضع بیرون می‌آیند و به صالحین و صدیقین می‌پیوندند و حتّی كسانی كه در عذابند آنها هم ممكن است ترّقی بكنند، یعنی رشد بكنند از عذاب نجات پیدا بكنند،

۱۲- بعد از دنیا تمام افراد بشر سیر صعودی دارند

خدای تعالی این‌قدر به بندگانش مهربان است كه دیگر اگر از این دنیا انسان رفت، دیگر تنزّل ندارد، سیر صعودی دارد، نزولی ندارد، همین دنیا هر جوری هست خودتان را بكشانید، ریاضت بكشید، زحمت بكشید، پا روی هوای نفستان بگذارید، از خوشی‌هایی كه به خیالتان می‌رسد خوشی است، كه خدا راضی نیست صرف‌نظر بكنید و ان‌شاءاللّه موفق خواهید شد. مخصوصاً ائمّه‌ی مهربان‌مان، ائمّه‌ی‌اطهار علیهم‌السلام، اینها كمك می‌كنند، نهایتاً گاهی كمك‌ها طرف لیاقت ندارد كمك به او بشود، گاهی می‌شود كمك می‌شود و طرف هم لیاقت دارد، آنی كه برای آن‌ها مهم است این است كه با خدا صمیمی باشید، صفا داشته باشید، اخلاص داشته باشید، مخُلِص باشید، مخلَص باشید، اینها است.

۱۳- فاطمه‎ی‌زهراء علیها‌السلام شفیعه‎ی روز جزا است

ایام تقریباً متعلّق به فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام است، فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام شفیعه‌ی روز جزا است، من در بحث شفاعت یك مطالبی ان‌شاءاللّه شاید در هفته‌های آینده عرض كنم كه حقیقت شفاعت را درك كنید،

۱۳.۱- شفاعت و شفیع

شفاعت آن چه كه توی ذهن‌های ما آمده، غیر از آنی است كه حقیقت دارد، غیر از آن حقیقتی است كه باید ما به آن معتقد باشیم، اگر معنی شفاعت را بفهمیم هیچ وهابی بی‌سوادی هم نمی‌گوید من شفاعت را قبول ندارم. من با یكی از علمای اهل‌سنّت در مكّه صحبت می‌كردم گفتم: شفاعت را شما شنیدم قبول ندارید، گفت: نه، صریح قرآن است، چطور می‌شود من شفاعت را قبول نداشته باشم، منتها یك معنایی می‌كرد كه آن معنا باز مطلوب ما نبود، شفاعت معنایش این است، در حقیقت جفت كردن چیزی كه با این چیز مناسب نیست، با یكدیگر، هر چیزی كه مناسب آن پنجره با این در مناسب ندارد، یا آن نیم‌متر بزرگتر است، یا این نیم‌متر كوچك‌تر است، به هم نمی‌خورد، شفیع؛ آن كسی است كه می‌آید این پنجره را یا بزرگترش می‌كند یا این دَرِ را كوچكترش می‌كند، این را می‌گویند شفیع، شما با این روحیات به بهشت نمی‌خورید، مثلاً. فاطمه‌زهرا علیها‌السلام می‌آید، حالا چه كار می‌كند؟ من نمی‌دانم، اگر گناه و معصیت باشد كه همه‌اش را می‌بخشند، اگر یك مسائل مشكل دیگری باشد كه بعضی‌هایش را نمی‌خواهم بگویم، روایت دارد یكی از علماء می‌گفت: می‌خواست نگویند تا ما هم نگوییم، ما كه نباید كاسه از آش داغ‌تر باشیم، ائمّه فرمودند، پیغمبر هم فرموده، ما نمی‌گوییم، این مسأله‌ای است ولی گاهی می‌شود، گاهی‌‌ها! مطمئن نباشید كه اگر حقّ‌الناسی هم به گردن‌تان باشد حضرت امیر علیه‌السلام می‌فرماید: از آن " ضَرْبَةُ عَلِی یوْمَ الْخَنْدَقِ اَفْضَلُ مِنْ عِبَادَةِ الثَّقَلَینِ "(مجمع الفائده/۲-۲۱۶) از این بدهید به این شیعه‌ام نجاتش بدهید، نجات بدهید، آقای طلبكار! تو حرف حسابت چی هست؟ می‌گوید: آقا من ده میلیون از این آقا طلب داشتم این مُرد به ما نداد، خوب این ده میلیونت با چی حاضری عوض كنی؟ با یك ركعت نماز شما، خوب یك ركعت نماز مستحبی شبی هزار ركعت، خیلی هست برای حضرت مال تو. اینها را البتّه هست، ولی به این امید نباشید خدای‌نكرده، گناهكار كم‌كم: " ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوَى أَنْ كَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّه "(روم/۱۰) عاقبت انسان وادار می‌شود كه بگوید همه‌ی علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام همه هم دروغ بوده، تكذیب كند، گاهی یك نفر مظلوم واقع شده یك آقایی ظلم به او كرده، حضرت امیر علیه‌السلام چون این آقا را دوست دارد، آقا! بیا، چون " قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ "(مناقب/۲-۱۶۰) است علی بن ابیطالب علیه‌السلام با فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام، حالا موقعیت فاطمه‌ی‌اطهر علیها‌السلام را آن ایام اتفاقاً خیلی هم بحث ما همچون آمده رسیده به جایی كه شفیعه‌ی كبرای قیامت مربوط به این ایام، مربوط به آن بی‌بی است، ان‌شاءاللّه برایتان خواهم گفت، حضرت امیر علیه‌السلام می‌گوید: چه‌ات هست؟ من می‌خواهم این را بفرستمش بهشت، مشكلت چیه؟ آقا این شخص من را اذیت كرده، حالا چه اذیتی؟ چه ظلمی؟ چی می‌خواهی در مقابلش كه این را ولش كنی، نجاتش بدهی، این زنجیرها و غل‌ها را از او بكَنی، آقا! یك " لااِلَهَ اِلَّااللّهُ " گفتن شما را، می‌ارزد ها! خوب دادیم، این جوری است، فاطمه‌ی‌اطهر علیها‌السلام، قربانش بریم،

۱۳.۲- شفاعت كبرای فاطمه‎ی‌زهراء علیها‌السلام در روز محشر

خدای تعالی چون قدرت او را می‌داند، خودش به او داده، چون عظمت فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام را می‌شناسد می‌دانید با او می‌خواست چه كار كند؟ وارد كرده، به مردم گفته چشم‌هایتان را ببیندید، " غَضُّوا اَبْصَارَكُمْ حَتَّی تَجُوزَ فَاطِمَةُ "(بحار/۸-۵۳)، فاطمه علیها‌السلام عبور كند، فاطمه‌ی زهرا علیها‌السلام حواسش جمع است، دم در بهشت می‌گوید خدایا! من را توی دنیا كه نشناخته‌اند، اینجا هم كه چشم‌هایشان بسته ما رفتیم توی بهشت، پس ما، خدای تعالی می‌فرماید كه برگردد، البته باز هم همین را خدا به او عنایت می‌كند، برگرد هر كسی را می‌خواهی شفاعت كنی بكن، تمام اختیار با تو، هر كه به تو، به فرزندانت محبّت كرده، من یك وقتی ظاهراً توی مجلس این قضیه، این مطلب را گفتم یك كسی به ما ایراد گرفته بود كه شما چرا این جوری گفتید، كه یك نفری زیر دیوارش یك فرزندی از فرزندان فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام، زیر سایه‌ی دیوار او نشسته، حضرت به خاطر این كار، این مسئله شفاعتش كردند، خیلی ایشان تند شده بود، آتشی، توی نامه تند شده بود كه پس اگر این جوری باشد شاید عمر هم مثلاً زیر سایه‌ی دیوار و یا امثال اینها، گفتم یعنی البّته آدرس نداده بود، همین جور می‌خواست ما را، ما هم حالا می‌گوییم، این جور آدمی شیعه است، این كسی كه شیعه از اینهایش را ما نگفتیم در آن صحبت، شیعه‌ی علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام است، خدمتی به فرزندان پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، یا در موقعیتی نبوده بیشتر از این بكند یا خدمت شما عرض بشود نكرده، حالا این آمده پای دیوار نشسته زیر سایه، ما نگفتیم كه یك ناصبی مثلاً، زیر سایه‌ی دیوار یك ناصبی نشسته، نه، اظهار محبّت، همینی كه شما بگویید: فلانی فرزند پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است، یك سلام به او بكنید، فرزند پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است مستحب است دستش را ببوسیم، فرزند پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است، فرزند فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام است نرنجانیم او را، همین، حضرت رسول اكرم عرض كردم می‌خواست نگویند تا نگوییم، این روایتی كه می‌خواهم بخوانم سنّی و شیعه نقل كردند، روایتی است تقریباً سندش از آن اعلایی‌ها است كه: " اَرْبَعَةٌ أَنَا شَفِیعٌ لَهُمْ یومَ الْقِیامَةِ " این " وَ لَوْ جَاؤُوا بِذُنُوبِ أَهْلِ الْاَرْضِ "، را من نمی‌گویم چون باز ممكن است یك نامه‌ی دیگری بیاید، چهار دسته هستند من شفیع‌شان هستم، پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می‌فرماید، "‌ اَلْمُكْرِمُ لِذُرِّیتِی وَ الْقَاضِی لَهُمْ حَوَائِجُهُمْ " (كفايه الاثر/۲۹۸) می‌ترسم حالا بگویید كه فلانی هم برای خودش منبر رفته، نه آقا! من، زمان ما زمانی است كه سید و غیرسید چندان فرقی ندارد. حضرت می‌فرماید: " أَنَا شَفِیعٌ لَهُمْ "، آن وقت حضرت فاطمه‌ی‌زهرا علیها‌السلام برمی‌گردد توی محشر، محشر می‌كند، روایت دارد همان‎طور كه حالا- چون فرمودند ما هم می‌گوییم- مرغ دانه‌ی خوب را از دانه‌های بد جدا می‌كند، فاطمه‌ی‌زهرا علیه‌السلام، دوستانش را، دوستان اولادش را، اینها را از بین مردم جمع می‌كند، در همان اوّل دوستان فاطمه‌ی‌زهرا علیه‌السلام، دوستان خاندان عصمت علیهم‌السلام وارد بهشت می‌شوند، به‌به، از این بهتر دیگر نمی‌شود. خودتان را به قیامت برسانید، هر چه گناه داشته باشید، اعتقادتتان درست بشود، شفاعت همین است معنایش، آقا! تو با این گناهان نمی‌توانی بروی توی بهشت، حضرت‌زهرا علیها‌السلام ، حضرت امیر، ائمّه‌ی دیگر هستند و ان‌شاءاللّه همه‌مان را شفاعت می‌كنند و امیدواریم خدای تعالی ما را با امام‌زمانمان، امام‌مان، حضرت مهدی روحی‌و‌ارواح‌العالمین‌لتراب‌مقدمه‌الفداء در قیامت‌ محشورمان كند، در دنیا محشورمان كند، دستمان را از دامن آن حضرت كوتاه نفرماید.

۱۴-دعای ختم مجلس

" نسئلك اللّهم و ندعوك باعظم اسمائك و بمولانا صاحب الزمان یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه، یا رحمن و یا رحیم یا ارحم الراحمین " " عَجِّلْ لِوَلِیكَ الْفَرَجَ عَجِّلْ لِمَولانَا الْفَرَجَ " خدایا! چشم‌هایمان به جمالش روشن بفرما همه‌ی ما را از یاران خوب آن حضرت قرار بده خدایا! ما را جزء آن صفی كه در قرآن تمجید فرموده‌ای "‌ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنیانٌ مَرْصُوصٌ "(صف/۴) خدایا! ما را قرار بده پروردگارا! توفیق تزكیه‌ی نفس كامل به همه‌مان مرحمت بفرما پروردگارا! امراض روحی‌ را از ما دور بفرما خدایا! به آبروی خاندان عصمت و طهارت قسمت می‌دهیم مشكلات مسلمین، مشكلات شیعه را، با ظهور امام زمان برطرف بفرما پروردگارا! مریض‌های اسلام شفا مرحمت بفرما مریض منظور الساعه! لباس عافیت بپوشان امواتمان غریق رحمت بفرما شهدامان، امام راحلمان غریق رحمت بفرما عاقبت‌مان ختم بخیر بفرما وَ عَجِّلْ فِی فَرَجِ مَوْلانَا.