۱- خطبه

اَلْحَمْدُ للهِ رب العالمین وَ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ آله اجمعین لَا سِیمَا عَلَی بَقِیةِ اللهِ فی العالمین رُوحِی وَ اَرْوَاحُ الْعَالَمِینَ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَةُ الدَّائِمَةُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الانِ اِلَی قِیامِ یوْمِ الدِّینِ.

۲- تذكرات روشنگر

امروز مطلبی را می‌خواهم به عرض آقایان محترم و بانوان محترمه عرض كنم كه خیلی اهمیت دارد؛ شاید روشنگر مسیرمان به سوی حقّ و حقیقت باشد.

۲.۱- بعضی به مقام عالی ولی خدايی رسيده‌اند

حدوداً شاید بیشتر از ۱۵ سال است كه جمعی از دوستان، راه تزكیه‌ی نفس را با این ترتیبی كه همه اطّلاع دارید با یكدیگر در حركتیم. البتّه جمعی از دوستان بحمدالله توفیقات بسیار خوبی به دست آورده‌اند و شاید به مرحله‌ی ولی خدا به معنای عامش، نه به معنای خاصّ و نه به معنای خاصّ‌الخاص، رسیده‌اند.

۲.۲- تجربه‌ی سال‌ها تلاش

تجربه برای ما ثابت كرده كه این راه با این ترتیب كه دقیقاً طبق آیات و روایات زیادی هست بسیار راه خوب و سهل‌الوصول برای رسیدن به لقاء پروردگار است. ولی اكثریت كه گاهگاهی برخورد می‌كنم، می‌بینم متأسفانه خوب نتوانسته‌اند این راه را حركت كنند.

۲.۳- تصميم اخير

لذا در ماه مبارك رمضان به فكر این افتادم كه یكی مسأله‌ی اعتقادی دوستان را با آن‌ها كار كنم و بعد هم مسایل تزكیه‌ی نفس و مراحل تزكیه‌ی نفس را عمیقاً و جدّاً با دوستان عزیزم همكاری كنم و مانند یك كاروانی كه به مقصدی دست‌جمعی حركت كرده‌اند، قدم به قدم به سوی خدا برویم و معارف حقّه را جدّاً و تحقیقاً از قرآن مجید با همان كلیدی كه روز اوّل این جلسه عرض كردم، موفّق شویم.

۲.۴- اعلام استاد

لذا من مطلبی كه می‌خواهم عرض كنم و تقریباً شبیه به اعلامیه است برای عموم، نه عموم مردم، بلكه عموم دوستانی كه در راه تزكیه‌ی نفس هستند در هر كجا هستند، می‌خواهم عرض كنم همه‌مان با هم،

۲.۵- جدی بگیرید

دسته‌جمعی بیاییم قدم‌هایی به طرف خدا برداریم. این یكی از مسایل زندگیمان را جدّی بگیریم و مثل سایر مسایل زندگی‌مان با مسامحه با آن روبرو نشویم. چون دنیا و آخرت، عالم برزخ و قیامت، راحتی آن‌ها و بلكه سلامت روح انسان بستگی به همین مسأله دارد.

۲.۶- قافله معنوی

شما همه‌تان باید تصوّر كنید كه یك قافله بسیار بزرگ از نظر معنوی؛ از نظر تعداد، همین عدّه‌ای كه هستید

۲.۷- دین را در متن زندگی قرار دهید

به كارهای مختلف دنیویی كاری نداشته باشید و اگر هم در امور مختلف از قبیل تجارت، سیاست و مسایل مختلف هستید، در حاشیه قرارش بدهید و مسأله‌ی دینتان، معارفتان، كمالاتتان و تزكیه‌ی نفستان را در متن قرار بدهید.

۲.۸- سستی اعتقادی

چیزی كه در ماه مبارك رمضان فكر كردم این بود كه اكثراً دوستان در عقایدشان سستند. ما به گمان آن كه، كسی كه می‌آید برای تزكیه‌ی نفس حتماً مسایل اعتقادیش درست است و تقریباً شیعیان پنجاه درصد اصول اعتقادیشان به خاطر مذهبشان، به خاطر آن كه در دامن پدر و مادر شیعه رشد كرده‌اند، در جلسات عزاداری ابی‌عبدالله‌الحسین علیه‌السلام نشسته‌اند و معارف برای آن‌ها گفته شده، پنجاه درصد درست است. ولی گاهی و نه گاهی بلكه بیشتر اوقات اكثر دوستان كه سستند در پیشرفت كارها و در مراحلشان سست حركت می‌كنند، تحقیق كرده‌ام مربوط به عقایدشان است.

۲.۹- حاصل اعتقادات محكم و صحیح

اگر آن طوری كه در این دو سه هفته من درباره‌ی صفات پروردگار چند جمله‌ای گفته‌ام در جلسات قبل هم گفته می‌شد شاید همه متوجّه وجود پروردگار در وجود خودشان در تمام جاها كه " مَا رَأَیتُ شَیئًا اِلَّا وَ رَأَیتُ اللهَ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ " می‌شدند و رفتن به سوی خدا برایشان بسیار آسان بود؛ بلكه جدّیتر بودند.

۲.۱۰- تحقق سوغات ملكوتی كربلاء

من در سفر كربلا كه مشرّف شده بودم در ماه محرّم گذشته، وقتی آمدم به شما گفتم كه یك هدیه برایتان آورده‌ام و آن جدّی بودن در همه چیز و همه كار و دوستان هم بالاخص بعضی جدّی گرفته‌اند و درك كرده‌اند كه چه می‌گویم. امّا در این‌جا من خودم، احساس كردم كه من هم باید جدّی باشم.

۳- اول قدم دراصول اعتقادات شناخت خدا است

و لذا، یك دوره اصول اعتقادات را برایتان خیلی واضح و سطحی؛ چون شناختن خدا خیلی مشكل در یك معنا كه به وسیله‌ی درس و تدریس، تقریباً محال است بیان شود.

۳.۱- خدا خودش باید خودش را معرفی كند

ولی آنچه كه ممكن است بیان شود، همان چیزهایی است كه پروردگار متعال خودش در قرآن فرموده و ما هم باید معتقد باشیم كه خدا باید خودش، خودش را معرفی كند كه علی علیه‌السلام می‌فرماید: " يَا مَنْ دَلَّ عَلَى ذَاتِهِ بِذَاتِهِ "؛ خدا باید خودش را خودش معرّفی كند.

۴- شناخت عام

یك معرّفی عام است؛ همه‌ی مردم دنیا باید تا آن حدّ خدا را بشناسند از راه استدلال، دلایل علمی و عقلی كه در زیر سایه‌ی قرآن كریم آمده، این حدّ و این اندازه از شناختن، شناختن عام است.

۴.۱- كسب شناخت عام پروردگار برای تمام مذاهب دنیا ممكن است

درست است كه مذاهب دیگر غیر از شیعه خدا را آن طور كه باید نمی‌شناسد، ولی این را عرض كنم كه اگر عقبش بروند، همه‌ی مسیحی‌ها، همه‌ی یهودی‌ها، تمام مذاهب مختلف دیگر، معرفت عام پروردگار را كه از لسان خاندان عصمت‌و‌طهارت علیهم‌السلام بیان شده، ممكن است درك كنند. و لذا كتاب‌های مختلفی هم در این ارتباط نوشته‌اند و آن خدایی را كه ائمّه‌ی شیعه معرّفی فرموده‌اند حتّی غیر مسلمان‌ها هم در كُتبِشان معرفی كرده‌اند. مثلاً كتابی است به نام: اثبات وجود خدا، كه چهل نفر از دانشمندان غیر مسلمان، از راه نظم عجیب عالم و مسایل علمی خدا را اثبات كرده‌اند؛ و كتاب‌های دیگر هم در این راستا نوشته شده كه نمی‌خواهم حالا برایتان شرح بدهم، ولی معرفت عام صحیح كه در كلمات خاندان عصمت و طهارت هست كه یك نمونه از آن معرفت را و از آن شناخت را در كتابِ توحید مفضّل آمده- اكثرتان خواندید و گرفتید و مطالعه كردید- این را معرفت عام می‌گویند. همه‌ی مردم می‌توانند این گونه خدا را بشناسند و همه‌ی مردم حتّی مردم نیشابوری كه در زمان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام بودند و در اطراف آن حضرت جمع شدند، حضرت كلمه‌ی " لا اِلَهَ اِلَّا اللهُ " را كه از لسان پروردگار فرمود، " حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ فِی حِصْنِی اَمِنَ مِنْ عَذَابِی "، - البته یك جمله اضافه كرد- " بِشَرْطِهَا وَ اَنَا مِنْ شُرُوطِهَا "، یعنی آن طوری كه ما تعلیم می‌دهیم، شما باید وحدت خدا و توحید پروردگار را بشناسید و همه هم قبول كردند؛ حالا در میان این‌ها عبّاسی بود، سنّی بود، شیعه شاید بسیار كم بود، همه فهمیدند كه شناختن پروردگار از لسان ائمّه‌ی‌اطهار علیهم‌السلام كه آن‌ها آگاهترین مردم روی كره‌ی زمین‌اند در شناختن پروردگار، یاد گرفتند، قبول كردند، نقل كردند و بعد هم معتقد شدند. پس، می‌بینید كه یك معرفت عامی است كه از ناحیه‌ی ائمّه علیهم‌السلام پخش شده و این معرفت عام را همه‌ی افراد می‌توانند كسب كنند.

۵- شناخت خاص خدا

امّا یك معرفت خاصّ و معرفت خاصّ الخاص است كه:

۵.۱- معرفت خاص چگونه بدست می‌آید

معرفت خاص با تزكیه‌ی نفس و پاك شدن دل بوجود می‌آید. از طریق استدلالات عقلی و استدلالات نقلی شاید صحیح بدست نیاید. باید انسان خودش را پاك كند، ظرف دلش را كاملاً تمیز كند، بعد آن ظرف دل را در مقابل پروردگارش قرار بدهد تا آنچه از حكمت ممكن است در آن قلب بریزد؛ كه آن معرفت، معرفت واقعی پروردگار است و این معرفت است كه معرفت خاص است. برای افراد خاص، برای كسانی كه اهل گناه نباشند، اهل معصیت نباشند، برای كسانی كه بتوانند قدم‌هایی به سوی خدا بردارند كه ان‌شاءالله اكثر شماها از همین قبیلید.

۶- شناخت خاص الخاص خدا

ولی یك معرفت خاص الخاص است.

۶.۱- شناخت خاص الخاص مخصوص كیست؟

آن معرفت خاص الخاص مخصوص پیغمبراكرم و ائمّه‌ی‌اطهار علیهم‌السلام است. شاید بعضی از انبیاء اولوالعزم هم دارا باشند. این معرفت خاص الخاص آن قدر اهمیت دارد كه ما باید به سوی آن معرفت برویم شاید در قیامت و بهشت نصیبمان بشود. شاید قبصی از آن خورشید تابانی كه در قلب ائمّه‌ی اطهار علیهم‌السلام هست نصیب ما بگردد.

۶.۲- توصیف خدا از غیر مخلَصین غلط است

لذا خدای تعالی در قرآن مجید می‌فرماید: " سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یصِفُونَ " هر چه كه شماها و غیر مسلمان‌ها و تمام مردم دنیا خدا را وصف كنید، حتّی با توصیف معرفت عام پروردگار- حالا یك اشاره‌ایی می‌كنم كه چطور حتّی با توصیف عام پروردگار هم همین است- منّزه است خدا از آنچه كه همه وصفش كنند، هر كس وصفش كند، " إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ " (صافات/۱۵۹-۱۶۰) مگر بندگان پاك شده، آن‌هایی كه خدای تعالی درباره‌شان فرموده: " إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَكُمْ تَطْهِیرًا " (احزاب/۳۳) آن‌هایی كه معصومند، آن‌هایی كه پاكند، آن‌هایی كه عصمت از جهل حتّی دارند كه- در بحث‌های گذشته توضیح داده‌ام- آن‌هایی كه خاصّ‌الخاصند، آن‌ها می‌توانند خدا را وصف كنند

۶.۳- غیر مخلَصین در توصیف خدا باید پیرو مخلَصین باشند

و شماها هم باید پیرو آن‌ها باشید، یعنی در همان راه حركت كنید. شناخت شما، خدا را با استدلالات علمی عقلی و نقلی و آیات و روایات غلط نیست چون شیعه هستید، پیرو مخلصین هستید، امّا اگر یك مقدار این معرفت را ما بازش كنیم، می‌بینیم توهین به پروردگار است،

۶.۴- مثال

از باب مثال شاید مثالم را هم شنیده باشید، باز عرض می‌كنم. از باب مثال، اگر یك مهندسی به تنهایی بتواند یك سفینه‌ی فضانورد درست كند و به فضا بفرستد بدون آن كه هیچگونه مشكلی پیدا كند یك چنین قدرتی داشته باشد. شما یك روز رفتید به منزلش، می‌بینید یك بادبادكی برای طفلش درست كرده. شما اگر گفتید: این مهندس آن‌قدر قدرت دارد كه می‌تواند بادبادك درست كند، به او توهین كردید. آقا این مهندس كسی است كه به تنهایی سفینه‌ی فضانورد درست كرده، به فضا فرستاده، تو این طوری توصیفش می‌كنی. حالا بیاییم درباره‌ی پروردگار و توصیفات عاممان، همان طوری كه آن مهندس را گفتید بادبادك ساز است درست است او ساخته، او داده به فرزندش، ولی در عین حال به او توهین است، همین طور اگر ما گفتیم خدا آن كسی است كه این آسمان‌ها و كهكشان‌ها و زمین و مخلوق را خلق كرده، چون تمام مخلوق در مقابل خالق مثل صفر است در مقابل بی‌نهایت، تمام آنچه كه خدا اظهار قدرت كرده درباره‌ی خلقت ماسوی الله حتی، محدود است و هر چه خلق كرده محدود است و حتّی از آن بادبادك هم كمتر است در مقابل قدرت بی‌نهایتش، در مقابل عظمت بی‌نهایتش، در مقابل علم بی‌نهایتش، این محدود است. ولی درست است او خلق كرده، خودش از همین راه وارد شده و مردم را به سوی معرفت خودش دعوت كرده، شما نمی‌توانید بفهمید كه سفینه‌ی فضانورد یعنی چه؟ آن مهندس چه كرده؟ به شما می‌گوید: من آن كسی هستم كه این بادبادك را خلق كردم، ایجاد كردم، تا شما را به طرف خودش دعوت كند، و

۶.۵- چه وقت به معرفت خاص الخاص می‌رسیم؟

وقتی كه رسیدید ان‌شاءالله به آن مقامی كه فهمیدید، مثل فهمی كه نسبت به آن مهندس دارید، فهمیدید كه سفینه‌ی فضانورد یعنی چه؟ این چه خاصیتی دارد؟ این چه كار می‌كند؟ چقدر قدرت لازم دارد، وقتی به آن‌جا رسیدید آن وقت به شما آن سفینه‌ی فضانورد و كارش را بیان می‌كند، وقتی كه ما ان‌شاءالله از همین راه رفتیم، به جایی رسیدیم كه عقلمان عقل مافوق شد، فهم‌مان فهم مافوق شد، ما با آن افرادی كه به مقام معرفت خاصّ الخاص رسیده‌اند با آن‌ها هماهنگ شدیم، در كنار آن‌ها بودیم، با آن‌ها زندگی كردیم، كه در زیارت جامعه می‌گوییم: " مَعَكُمْ مَعَكُمْ لا مَعَ غَیرِكُمْ "، با شما باشیم، همیشه با شما باشیم، رشد كنیم، به كمالات برسیم، شاید میلیون‌ها سال روح بشر لازم داشته باشد تا از شناخت این بادبادكی كه خدا خلق كرده، این آسمان و زمینی كه خدای تعالی خلق كرده به جایی برسیم كه بفهمیم خدا یعنی چه؟ وصف پروردگار چگونه است؟ خدا چگونه باید توصیف شود؟ و چگونه باید با پروردگار ارتباط برقرار كرد؟

۶.۶- كمال بی معرفتی

ما هر جا كه وارد مجلسی می‌شویم احتمال می‌دهیم یك زنی آن‌جا باشد یك یاالله می‌گوییم، وقتی كه در یك جایی می‌خواهیم خودمان را نشان بدهیم به جایی این كه خودمان را نشان بدهیم اسم خودمان را ببریم یاالله می‌گوییم، می‌خواهیم از خدا طلب رحمت خاصّ الخاصّ را برای پیغمبر و آلش بكنیم، صلوات می‌فرستیم تا مثلاً فرض كنید فلانی استراحت كند، راحت باشد، قرآن می‌خوانیم تا مردم جمع بشوند، مجلس برپا بشود، قرآن می‌خوانیم برای این‌كه مرده‌مان كه از دنیا رفته یك مقداری آرام بگیرد و حال آن كه بیشتر ناراحتش می‌كنیم؛ این است كه ما خدا را نشناختیم.

۷- راه كسب معرفت

باید یك مقدار عقب استادمان برویم. استاد ما، حجةبن الحسن علیه‌السلام است. این استادی است كه در عالم ارواح در سر كلاس آنچه باید به ما بگوید گفته و ما فراموش كرده‌ایم. این استادی است كه خدا را حقیقتاً به ما معرّفی كرده

۷.۱- خدا امتحان گرفت

لذا روزی كه از ما پرسید- خود خدای تعالی- شاید می‌خواست به ما بفهماند كه آیا ما درسمان را خوب خوانده‌ایم یا نه؟ " أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ " آیا من مربّی شما نیستم؟ من ربّ شما نیستم؟ اگر شاگردی استادش را نشناسد، اگر معلمش را نشناسد و درسی به او نداده باشد، می‌گوید: من شما را نمی‌شناسم،

۷.۲- نتیجه‌ی امتحان اول موفقیت آمیز بود

همه‌مان گفتیم: " بَلَی ". شناختیم خدا را، این استاد به ما یاد داد. همه‌مان گفتیم: " بَلَی "، یعنی خدایا! تو را ما می‌شناسیم، آن طور كه لازم است می‌شناسیم، بله‌ای گفتیم كه خدا هم قبول كرد، " بَلَی "، " أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ " با كلمه‌ی رب هم بیان كرده، یعنی من مربّی شما نبودم؟! من شما را تربیت نكردم؟! درست است سر كلاس شما ائمّه‌ی‌اطهار علیهم‌السلام بودند، امّا به دستور من بوده، مدیر مدرسه من بودم، آن‌ها معلّمین بودند، پس، " أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ "؟ همه گفتیم: " بَلَی " (اعراف/۱۷۲)

۷.۳- در خواب غفلت فرو رفته‌ایم

پس چرا امروز به بستر " لا " خفتی؟ به قول مرحوم شیخ بهایی: در روز الست بلی گفتی امروز به بستر " لا " خفتی؟ چرا همه را فراموش كردی؟

۷.۴- هدف انبیاء

انبیاء و تمام اولیاء آمده‌اند كه شما را از خواب بیدار كنند، به شما همان جمله‌ی اوّل را گوشزد كنند.

۸- درس این جلسه، ربوبیت پروردگار

یكی از اسماء پروردگار كه من تصمیم داشتم امروز درباره‌ی این اسم شریف و پر عظمت صحبت كنم، مسئله‌ی ربّ است، ربوبیت پروردگار است. در سوره‌ی حمد وقتی كه شروع می‌كنید بعد از درس هفته‌ی گذشته كه الرحمن الرحیم، بود ببینید می‌گویید: " بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ " (حمد/۱-۲)

۸.۱- خدا ربّ همه‌ی عوالم وجود است

خدا ربّ همه‌ی عوالم وجود است، همه را او تربیت كرده، همه را او ساخته.

۸.۲- چرا بعضی از خدا دور می‌شوند؟

چرا پس بعضی زندیقند، بعضی كافرند، بعضی مشركند؟ یكی از سخنگوها را دیدم كه می‌گفت: همه تحت تربیت پروردگارند و همه به جای خود درستند، یك جمله‌ای را این‌جا انداخته بودند و آن جمله این است كه خدا همه را خوب تربیت كرده، همه را خوب ساخته، همه از كلاس‌های خاندان عصمت‌و‌طهارت علیهم‌السلام كه خارج شدند، همه خوب بودند، امّا بعدها خراب شدند، هر كسی یك راهی را رفت، هر كسی به یك طریقی حركت كرد، حتّی ایشان می‌گفت: شیطان هم در جای خودش خوب است

۸.۳- شیطان را بشناسیم

ولی ما پرونده‌ی شیطان را ورق می‌زنیم، شیطان اسمش شیطان نیست، اصل اسمش حارث است و بعد به خاطر این‌كه مردم را به كارهای بد و خوب مشتبه كرد، ابلیس شد و چون موذی است و اذیت كن است و مردم را از راه حق دور می‌كند، شیطان شد.

۸.۴- بررسی پرونده‌ی شیطان

حالا شیطان، همان ابلیس، این شخص را پرونده‌اش را ورق می‌زنیم. خدا وقتی خلقش كرد، این در میان ملائكه مشغول عبادت بود؛ خود ما هم همین‌طوریم، در سنین خردسالی، در وقت شیرخوارگی نه شرارتی داریم، نه حسادتی داریم، نه بخلی داریم، نه كفری داریم، بعضی می‌گویند: چشم‌ها هم باز است و حقایق را می‌بیند، ولی بعدها، در میان ملائكه عبادت كرد، آن قدر هم عبادتش ارزش داشت كه

۸.۵- استجابت دعای شیطان

وقتی كه به خدا عرض كرد: " رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یوْمِ یبْعَثُونَ " (حجر/۳۶)، خدایا من را مهلت بده تا روز قیامت؛ شما هر چه این دعا را بكنید، روزی صد مرتبه هم این دعا را بكنید خدا اجابت نمی‌كند، امّا او را اجابت كرد در مقابل اعمالش، عباداتش، " أَنِّی لَا أُضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى " (آل عمران/۱۹۵) خدا عمل كسی را ضایع نمی‌كند،

۸.۶- علت انحراف

امّا یك دفعه شیطان؛ من اسم شیطان را می‌برم برای این‌كه خودمان هم تطبیق می‌كنیم با راه و روش او، یك دفعه در اثر یك تكبّر، یك خودخواهی، یك نگاه كردن به لباس و بدن، یك نگاه كردن به ظاهر و غافل شدن از معنویت، ببینید دارد به ما نزدیك می‌شود، یك نگاه كردن به ثروت و غافل شدن از امراض روحی، همه‌ی این‌ها با شیطان تطبیق می‌كند، گفت كه " خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ " (اعراف/۱۲) او از خاك است من از آتشم، من حرارت دارم، حركت دارم، می‌سوزانم، ولی او چه كار می‌تواند بكند؟ خاك است. نرفت روی روحیات. نكند ما هم مثل شیطان حركت كنیم. من یك شبی به یكی از دوستان از نزدیكان گفتم: یك یك این آقایانی كه اهل تزكیه‌ی نفسند، همان سست‌هایشان، همان كم فعالیت‌هایشان، برای من ارزشش از چی بگویم، حتی مقایسه كردن با قدرتمندترین شخصیت‌های دنیایی كه فقط دنیا را متوجّه است، كه اكثر و بلكه همه‌ی ممالك دنیا امروز این طورند، تمام دنیا شما بروید نگاه كنید، از همه‌ی این‌ها، همه‌ی این قدرت‌ها، قدرتمندها برای من ارزششان بیشتر است، چرا؟ به جهت این‌كه من به قدرتشان نگاه نمی‌كنم، ثروتشان نگاه نمی‌كنم، من به موقعیت و نام و نشانشان نگاه نمی‌كنم؛ به تقواشان نگاه می‌كنم كه خدای تعالی در قرآن مجید فرموده: " إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ " (حجرات/۱۳)، خدا همه را خوب تربیت كرده، همه را خوب ساخته، " مَا أَصَابَكَ مِنْ سَیئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ " (نساء/۷۹) تو خودت بودی خودت را خراب كردی، شیطان یك تكّبر كرد، یك ظاهربینی كرد، ما نكند ظاهربین باشیم، ما نكند خدای نكرده به قدرت، به ثروت، به مكنت، به قیافه، به این گونه مسایل نگاه كنیم، و الاّ همان كار شیطان را كردیم، منتها شیطان خیلی شخصیتش بالاتر بود خدا رویش حساب باز كرد ولی برای ما حسابی باز نمی‌كند، زود هم عفومان می‌كند، زود هم از ما می‌گذرد.

۸.۷- معنای ربوبیت پروردگار

خدا ربّ است، همه‌ی موجودات را تربیت كرده، " رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَى كُلَّ شَیءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى " (طه/۵۰)، خدا همه‌ی اشیاء را؛ پروردگار من می‌دانی فرعون كی هست؟ آن كسی است كه همه‌ی اشیاء را خلق كرده و تربیتشان كرده و خلقتشان را بهشان داده، خلقتشان را بهشان داده یعنی چه؟ یعنی اگر بنا باشد شما یك مبلی بسازید، این مبل را هر چه لازم دارد برایش درست می‌كنید، یك كارخانه‌ای را بنا شد شما بسازید، نمی‌شود صد تا پیچ، صد تا مهره، امثال این‌ها را درست نكنید برایش؟ نه، همه‌اش را درست كردید راه افتاده و بهترین هم شده، شما را هم خدا همین طور خلقتان كرده، این معنای ربوبیت پروردگار است، شما را آن چنان خلق كرده و آنچه را كه لازم بوده در هفته‌های گذشته عرض كردم به شما تعلیم داده كه شما مانند انبیاء باشید.

۸.۸- دنیا، امتحان دقیق

در عالم میثاق خدای تعالی همه‌ی بشر را جمع كرده، همه را، بهشان فرمود كه در دنیا دل نبندید یك مجلس امتحانی است كه می‌خواهیم شما را امتحان كنیم. توی جلسه امتحان به دانش آموز می‌آیند یك مقداری شكلات می‌دهند، یك مقداری شیرینی می‌دهند، یك رفیقی كه با این گرم بگیرد كنارش می‌گذارند تا ببینید این دانش آموز به فكر درسش هست یا نیست؟ یك دانش آموز زرنگ شیرینی را می‌گیرد حتّی به صورت آن كسی كه شیرینی داده نگاه نمی‌كند می‌گذارد، به رفیق بغل دستش نگاه نمی‌كند، من خودم در یك امتحانی بودم یكی از دوستان پهلوم نشسته بود تا آخر امتحان من ندیدمش، نگاهش نمی‌كند مبادا حواسش پرت شود، استفاده‌ای كه نمی‌توانیم از او بكنیم والاّ تقلب می‌شود، امّا ممكن است همین من از همه چیز غافل كند، نگاهش نمی‌کنم. به سقف اتاق یا محلی كه امتحان می‌كنند نگاه نمی‌كند، حالا سقف كلّی نقش و نگاری شده، اصلاً نگاه نمی‌كند، اهمیت نمی‌دهد كه این صندلی زیر پایش چگونه است؟ شكسته است؟ قیمتی است؟ پر ارزش است، نه، همه‌اش، تمام حواسش به ورقه‌ی امتحانی است ما هم توی دنیا باید این طوری باشیم، تمام حواسمان به ورقه‌ی امتحانی‌مان باشد حتّی اگر خانه می‌سازید، اگر مغازه می‌روید، همه‌ی این‌ها باید در راه خدا و به خاطر امتحانت باشد، حالا اگر یك جوانی كه می‌خواهد مهندس راه و ساختمان بشود، این در جلسه‌ی امتحان نقشه‌ی ساختمان را خوب كشید این امتحانش را خوب داده،

۸.۹- كار مرضی خدای تعالی در دنیا

یكی از كارهایی كه خدای تعالی در دنیا- كه من هم زیاد به دوستانم توصیه می‌كنم- دستور داده که باید مردم مسلمان و مطیع پروردگار انجام بدهند، " هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا " (هود/۶۱) طلب آبادی می‌كند از شما در روی زمین، زمین را آباد كنید، اینی كه می‌خواهی بروی خانه ساخته‌ی كهنه را بخری، یك زمین بخر، ساختمان بساز، بگذار دیگران استفاده كنند. اینی كه می‌خواهی باغ كامل پر میوه بخری، یك زمین بخر تویش درخت بكار، میوه بده برای دیگران. یك پیرمرد هشتاد ساله‌ای بود تازه یك زمینی خریده بود و نهالكاری می‌كرد، بعد از چند سالی هم فوت كرد، من آن موقع از او پرسیدم تو چرا این قدر زحمت می‌كشی؟ گفت: كاشتند و ما خوردیم و می‌كاریم دیگران بخورند. می‌فهمید، این قدر تن‌پرور و یك گوشه نشسته، مگر كسی باشد از علماء، روح مردم را دارد می‌سازد و كارش این است، آن بحث دیگری داریم امّا تویی كه كار دیگری نداری این‌جوری انجام بده،

۸.۱۰- در دنیا همه باید مربی باشند

ربّ باش، مربّی باش، مربّی زمین باش، مربّی ساختمان باش، مربی فرزندانت باش، مربّی اهل و عیالت باش، مربّی دوستانت باش و مربّی كلّ عالم، مانند حجةبن الحسن ارواحناالفداه باش.

۸.۱۱- یاور امام زمان ارواحنا فداه یعنی مربی

اینی كه می‌گویید: ما را از یاران امام زمان قرار بده، یعنی چه؟ یعنی ما كه شخصاً نمی‌توانیم این كار را بكنیم پس در كنار او باشیم، او كه می‌كند ما هم كمكش باشیم،

۸.۱۲- ملاقات با امام زمان ارواحنا فداه برای درس ربوبیت گرفتن است

اینی كه روز جمعه در دعای ندبه آن طور اشك می‌ریزی و یك ملاقات از آن حضرت می‌خواهی فقط می‌خواهی چشم و ابروی حضرت را ببینی؟ بسیار خوب، امّا این كم است، خود امام زمان ارواحنافداه هم راضی نیست، ملاقات بكن، برنامه بگیر، همان طور كه او ربّ‌العالمین است، همان طوری كه خدای‌تعالی ربّ‌العالمین است تو هم آرزوی ربّ‌العالمین بودن داشته باش، مربّی باش، معلّم باش، حالابعضی ها خیال می‌كنند معلم باش یعنی برو سر كلاس اول دبستان یا دانشگاه، این هم یك نوع مربّی بودن است امّا مربی روح مردم باش، مربّی مردم كره‌ی زمین باش، فكرت را بالا ببر.

۸.۱۳- سوره‌ی كهف درس صراط مستقیم می‌دهد

شما كمتر- از نظر ذات عرض می‌كنم نه از نظر الان و مقام- از ذوالقرنین كه نیستید كه در قرآن خدایتعالی وصفش را كرده. از مشرق تا به مغرب عالم را تسخیر كرد در سوره‌ی كهف، این‌كه می‌گوییم سوره‌ی كهف را بخوانید به خاطر این است كه در دنیاتان مثل ذوالقرنین باشید، در آخرتتان مثل اصحاب كهف باشید، ذوالقرنین دنیا را گرفت، اصحاب كهف دنیا را ول كردند؛ هر دو جنبه را با هم داشته باش، هر دوی آن ممدوح است، از نظر پروردگار مدح شده، ما جزء آن بیچارگانی نیستیم كه به اسم تصوف یا به اسم‌های دیگر و متأسّفانه این تهمت هم، به من هم می‌زنند و حال این‌كه اگر بیایند با خود من معاشرت كنند، می‌فهمند كه صددرصد به عكس است، ما مثل آن‌ها نیستیم كه دنیا را ول كنیم، برویم بچسبیم به آخرت، دنیا هم جز دستورات خدا است كه آبادش كنیم. آخرتمان را هم باید آباد كنیم، زندگیمان را هم باید به آن کاملاً برسیم. می‌گویید: نمی‌توانم. ضعیفی، استقامت داشته باش، قدرت داشته باش، قوی باش.

۸.۱۴- فاكتورهای موفقیت

نمی‌توانم، در زندگی یك بشر نباید وجود داشته باشد. به یكی از دوستان می‌گفتم كه هیچ وقت نگو من ندارم، من نمی‌توانم، اگر به تو گفتند این خانه را مثلا یك میلیارد قیمتش است می‌توانی بخری، می‌خواهی بخری، بگو: بله ولی الان مصلحت من نیست. اگر مصلحت باشد و اسراف نباشد، خدا فوراً پولش را می‌گذارد تو كف دستت، می‌گویند نه، برنامه‌های زندگیتان را همین‌جوری درست كنید، یعنی چیزی كه مصلحتتان نیست و اسراف هم در زندگیتان نیست؛ این دوتا چیز را عمل كنید؛ ببینید خدا ردیف می‌كند كارهایتان را یا نه؟ من به شما همه‌تان توصیه می‌كنم، هیچ وقت نگویید: نمی‌توانم، می‌توانید، همه كار را می‌توانید، هر كاری كه ...

۸.۱۵- عقلمان را بكار بیندازیم

بشرید، بشر را خدا یك مغز به او داده، حیوانات پرنده را خدا به ایشان دو تا بال فقط داده می‌روند توی آسمان‌ها، بشر هم خیلی دوست داشت برود توی آسمان‌ها پرواز كند، خدای تعالی به او عقل داده، فكر داده، خودش كه سهل است، صدها تن آهن و آلات را با چهارصد پنجاه نفر آدم می‌برد بالا و سالم هم فرود می‌آورد. ببینید چی دارید شما! ولی امروز به بسترِ لا خفتی، دستت را از دامن امام زمانت كه مظهر قدرت پروردگار است كوتاه كردی، به قدرت جزئی خودت متكّی شدی، به فكر خودت كه در یك محدودِ خیلی محدود به آن متكّی شدی.

۸.۱۶- اهل علم باشیم

حتی فكر نكنید خانم‌ها، اینکه من مقید كه بگویم: حتی توی خانه بیاید بنشینند، نمی‌گویم این‌ها بیكار باشند، اهل علم باشند

۸.۱۷- تربیت فرزند

و از همه‌ی كارهای مهمی كه هم مرد و زن باید به آن اهمیت بدهند، تربیت بچّه است، خیال می‌كنند تربیت بچّه_ چون بلد هم نیستند تربیت را_ خیال می‌كنند تربیت بچّه این است كه مثلاً یكی بزنند توی سرش، بگویند یك گوشه بشین. تربیت باید بكنید، یك ضبط صوتی خدا گذاشته است در اختیارت، ضبط صوت است، آن از لحظه‌ای كه متولد می‌شود، دارد ضبط می‌كند تا وقتی كه به زبان می‌آید، تا وقتی كه... تا همیشه، دقّت كردید،

۸.۱۸ انحرافات اخلاقی در فرزند

خوب، تو با این ضبط صوت چه پر كردی، نشسته‌اید دو طرف بچه، پدر به زن، زن به پدر، به مادر فحش داد او هم یاد گرفت، ضبط كرد، حالا بزرگ شده این فحش‌ها را از كجا یاد گرفته؟ از تو، ما كی فحش دادیم تو یادت نیست. باور كنید این طور است، این بداخلاقی را از كجا یاد گرفته؟ از تو یاد گرفته. بچّه‌ای كه از شكم مادر در آمده و تازه راه افتاده و دو سال بیشتر ندارد این اخلاقیات و این صفات یعنی چه؟ از تو یاد گرفته، هیچ به فكر نیستیم، ربوبیت نداریم،

۸.۱۹- نتیجه‌ی تربیت فرزند

بگذارید جوری عمل كنید با فرزندانتان كه وقتی كه بزرگ شد، در قنوت نمازش بگوید: " رَّبِّ اِرْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّیانِی صَغِیرًا " (اسراء/24) من كوچك كه بودم، این‌ها من را تربیت كردند، خدایا! ای پروردگار من؛ آن‌ها را مورد رحمت قرار بده، همان طوری كه من وقتی كوچك بودم این‌ها من را تربیت كردند، امّا وقتی مربی این طوری شد، من تو كتاب سیر الی الله در همان مرحله‌ی یقظه قضایایی نوشته‌ام كه وقتی بچه بزرگ می‌شود فقط باید بگوید كه شیطان مرا تربیت كرد، من را خواب كرد، من را از خدا دور كرد، بیاید این را بگوید.

۹- ذی القعده ماه علی بن موسی الرضا علیه‌السلام

روز جمعه است، دل‌ها را متوجّه حضرت بقیةالله ارواحنافداه بكنید، جمعه‌ی اوّل ماه ذیقعدةالحرام است، ماه‌های حرام از این ماه شروع می‌شود، ماه‌های بسیار محترم، " فَلَا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنْفُسَكُمْ " (توبه/۳۶)، در این ماه‌ها به خودتان ظلم نكنید، مبادا گناه بكنید كه گناه در این ماه‌ها از آیات قرآن استفاده می‌شود كه عذابش بیشتر است، این ماه متعلق به حضرت علی‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السلام است، یازدهم این ماه تولّد پر بركت آن وجود مقدس است، بیست و سوم و بیست و پنجم این ماه زیارتی مخصوص حضرت علی‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السلام است و آخر این ماه همان‌طوری كه اوّل این ماه تولد حضرت معصومه علیهاالسلام بود، آخر این ماه هم شهادت امام جواد علیه‌السلام فرزند عزیزش است، لذا ماه امام هشتم است، ماه علی‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السلام است.

۱۰- ذكر مصیبت علی‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌السلام

" اَلسَّلامُ عَلَی مَنْ اَمَرَ اَوْلادَهُ وَ عَیالَهُ "، سلام بر آن آقایی كه وقتی می‌خواست از مدینه حركت كند، اهل و عیالش را امر كرد بیاید بر غربت من گریه كنید، می‌خواست اعلام كند كه من از این سفر بر نمی‌گردم، " اَلسَّلامُ عَلَی الْاِمَامِ الرَّئُوفِ "، سلام بر امام مهربانی كه " اَلَّذِی هَیجَ اَحْزَانَ یوْمَ الطُّفُوفِ "، آن كسی كه مصایب روز عاشورا را ظاهر كرد،

۱۰.۱- ذكر مصیبت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام

فرمود: " یابْنَ شَبِیب " ای پسر شبیب، " اِنْ كُنْتَ بَاكِیاً لِشَی فَاِبْكِ عَلَی جَدِّی الْحُسَینِ "، اگر خواستی به چیزی گریه كنی، بر جدّم حسین‌بن‌علی علیه‌السلام گریه كن. " اَلسَّلامُ عَلَیكَ یا اَبَاعَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیكَ یابْنَ رَسُولُ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیكَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ ".

۱۱- دعای ختم مجلس

" نسئلك الله و ندعوك باعظم اسمائك و بمولانا صاحب الزمان یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله یاالله، اللهم عجّل لولیك الفرج و العافیة و النّصر و مُدَّ فی عمره الشریف و زین الارض بطول الابقاء " خدایا! همه‌ی ما را از یاران خوب آن حضرت قرار بده ما را به معرفت خودت نایل بفرما پروردگارا! به آبروی خاندان عصمت و طهارت علیهم‌السلام قَسمت می‌دهیم مشكلات مسلمین بالاخص شیعه را برطرف بفرما حوائج این جمع را برآور پروردگارا! مشاهد مشرّفه عراق را از دست ظالمین و حمله‌ی ظالمین حفظ بفرما خدایا! به آبروی ولیعصر زیارت ابی‌عبدالله‌الحسین و زیارت قبرش، زیارت امیرالمؤمنین و زیارت مرقد مطهرش را نصیب همه‌مان بفرما خدایا! حجّ خانه‌ات را نصیب همه‌مان بفرما، دوستانمان كه عازم حجّاند، خدایا!، به سلامت آن‌ها را برگردان پروردگارا! به آبروی ولی‌عصر مشكلات همه‌ی این جمع را، حوایج این جمع را برآور، مشكلاتشان رفع بفرما پروردگارا! مرحوم آقای هاشمی را غریق رحمت بفرما و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزمان.