۱- خطبه

اَلْحَمْدُ للهِ وَ الصَّلاةُ وَالسَّلامُ عَلَی رَسُولِ اللهِ وَ عَلَی آلِهِ آل اللهِ لَا سِیمَا عَلَی بَقِیةِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ رُوحِی وَ اَرْوَاحُ لِتُرَابِ مَقْدَمِهِ الْفَدَاءُ وَ اللَّعْنَةُ الدَّائِمَةُ عَلَی اَعْدَائِهِمْ اَجْمَعِینَ مِنَ الْآنِ اِلَی قِیامِ یوْمِ الدِّینِ.

۲- عبارت قرآنی آغازین

«اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ کالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ * کغَلْیِ الْحَمِیمِ»(دخان/۴۵-۴۶)
این آیاتی که امروز تلاوت شد، خیلی تکان دهنده بود برای کسانی که توجّه به آیات‌الهی ندارند و خدای نکرده گاهی گناه می‌کنند و خدا را از خودشان ناراضی نگه می‌دارند.

۳- مقدمه درس

به طور کلّی همه‌مان باید بدانیم که هدایت و ضلالت که بحث امروز ما خواهد بود، در دست ذات‌مقدس پروردگار است. همان‌طوری که شاید اطّلاع داشته باشید، بحث‌هایی که در عقاید ان‌شاءالله روزهای جمعه برای دوستانی که در این جلسه شرکت می‌کنند داریم که امروز خدای‌تعالی توفیق عنایت کرد. در مشهد در کنار قبر حضرت علی‌بن‌موسی‌الرّضا علیه‌الصلوةوالسلام باشیم. با طرح و برنامه‌ای که دوستان ریخته‌اند ان‌شاءالله دوستان سایر شهرستان‌ها هم گوش می‌دهند.

۳.۱- قافله‌ی معنوی

دقیقاً همان‌طوری که هفته‌ی گذشته عرض کردم، باید قدم‌به‌قدم به سوی خدا برویم؛ هم اعتقاداتمان را کامل کنیم و هم صفات‌رذیله را از خودمان دور کنیم و هم در راه خدا قدم‌های بلندی برداریم.

۳.۲- آماده‌ی دیدار شویم

همه با هم، همه با یک دل و یک فکر و یک گام تا آن‌که ان‌شاءالله اگر آن‌طوری که به ما وعده می‌دهند و مکررّ اشاره کرده‌اند، شاید خدای‌تعالی مقدّر بفرماید در زمان ما ظهور حضرت بقیةالله ارواحنافداه میسّر شود و ان‌شاءالله همه‌مان از یاران خوب آن حضرت باشیم.

۴- درس این جلسه «هدایت و ضلالت»

در اعتقاداتمان باید این باشد که همه‌ی هدایت در دست خدا است.

۴.۱- تقسیمات هدایت

هدایت‌عام داریم و هدایت‌خاصّ و هدایت‌خاصّ‌الخاص.

۴.۲- غیر خدا در هدایت واسطه است

حتّی به پیغمبراکرم خدای‌تعالی اجازه نمی‌دهد که معتقد باشد که هدایت در دست پیغمبر است. هیچ‌کس در هدایت افراد نمی‌تواند دخالت کند مگر به عنوان واسطه،

۵- هدایت عام

«هدایت‌عام» همان قرآن است که به وسیله‌ی پیغمبراکرم برای ما فرستاده و همه را هدایت کرده و تمام مردم را به این وسیله راهنمایی فرموده است.

۵.۱- قرآن و سخنان فرستادگان الهی مردم را به نحو عام به خدا هدایت می‌کند

با سخنان پیغمبراکرم، با سخنان ائمّه‌اطهار علیهم‌الصلوةوالسلام، مردم را هدایت کرده‌اند؛ به خدا هدایت‌شان کرده‌اند، به حقایق هدایت‌شان کرده‌اند، هدایت به نحو عام، همه کس فهم، برای همه،

۵.۲- علت آسان بودن قرآن هدایتگری عمومی آن است

همان‌طوری که در این آیات امروز تلاوت شد که فرمود: ما قرآن را برای تو آسان کردیم. در جای دیگر مکرّراً خدای‌تعالی می‌فرماید: «وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکرٍ»(قمر/۱۷)، قرآن را برای یادآوری آسان قرار دادیم، هر کس بخواهد از قرآن هر مقدار استفاده کند، می‌تواند. قرآن کتابی است که در اختیار عموم هست،

۵.۳- خبیث‌ترینِ افراد عالَم نیز مورد هدایت عام پروردگار واقع می‌شود

حتّی آن‌قدر بنی‌اسرائیل و اهل کتاب را مورد خطاب قرار داده در هیچ کتاب آسمانی، مذاهب دیگر و جمعیت‌های دیگر را مورد خطاب قرار نداده است. مکرر فرموده: یا بنی‌اسرائیل! مکرر به نصاری خطاب کرده و آن‌ها را برای هدایت دعوت فرموده، حتّی از فرعون نگذشته و به حضرت موسی می‌فرماید: «اِذْهَبْا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى»(طه/۴۳)، یا در آن آیه دیگر خطاب به حضرت موسی و هارون «اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى* فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَینًا لَعَلَّهُ یتَذَکرُ أَوْ یخْشَى »(طه/۴۳-۴۴)، از فرعون خبیثتر در عالم نبوده از نظر کار و همه‌ی مردم دنیا را، این آیات و این سوره‌های قرآن به طرف خدا دعوت فرموده است. این معنی هدایت عام است و همه می‌توانند از اسلام تحقیق کنند، همه می‌توانند از قرآن تحقیق کنند، همه می‌توانند حقایق قرآن را به طور عادی و ساده درک کنند. این معنی هدایت‌عام خدا است. لذا همه را هدایت کرده، و حالا بعضی از مردم هستند توجّه نمی‌کنند؛ همان‌طوری که در این آیات خواندید و امروز شنیدید که بعضی فراموش می‌کنند آیات‌الهی را، بعضی توجّه نمی‌کنند، آیات‌خدا در مقابل چشمشان هست نمی‌بینند. من در جلسات اوایل این جلسه در روزهای اول عرض کردم که

۵.۴- هر چیزی در عالَم، به نحوی انسان را به خدا هدایت می‌کند

انسان گاهی می‌شود؛ اگر یک مقدار فکر بکند همه چیز برای او نشانه‌ی خدا است. هر چیزی که در عالم هست از یک ذرّه گرفته که از چند اتم ممکن است تشکیل شود، تا به کهکشان‌ها ، ستاره‌ها و کرات بالا تمام این‌ها نشان‌های از پروردگار هست و آیتیّت کاملی برای خدای‌تعالی دارد. همه‌ی این‌ها انسان را هدایت می‌کند.

۵.۵- مردم در قبال هدایت عام پروردگار

انسان‌ها در این زمینه بر دو بخش تقسیم می‌شوند: جمعی هدایت‌پذیر، جمعی بی‌اعتنا و حیوان‌زاد و زندگی حیوانی را ادامه می‌دهند.

۵.۶- افراد بی اعتنا به هدایت عام الهی از حیوانات پستتراند

هر کس به آیات‌الهی و هدایت پروردگار توجّه نکند، باید او را یک حیوانی دانست که شاید حیوانات از جهتی بهتر به خاطر این‌که خدای‌تعالی این سرمایه‌ی عظیم را در اختیار آن‌ها نگذاشته و آن‌ها نمی‌توانند در آیات‌الهی بیشتر از آن‌چه که خدا راهنماییشان کرده فکر کنند؛ امّا بشر می‌تواند به اعماق وجود همه چیز از صفات و ذرّه‌ترین و کوچکترین جانداران‌ها تفکر کند. این معنای هدایت‌عام است، پس در این‌جا یک عدّه توجّه به هدایت‌عام کرده‌اند، یک عده هم ندارند که آن‌هایی که به هدایت عام پروردگار توجّه دارند، انسان هستند و بقیه را خدای‌تعالی می‌فرماید: «أُوْلَئِک کالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»(اعراف۱۷۹) چرا؟ برای این‌که «وَلَهُمْ أَعْینٌ لَا یبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یسْمَعُونَ بِهَا [حتّی] وَ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یفْقَهُونَ بِهَا»(اعراف/۱۷۹)- ببینید- این دو دسته‌ای که عرض کردم؛ یک عدّه هستند چشم دارند امّا آیات‌الهی را نمی‌بینند، گوش دارند ولی آیات‌الهی را نمی‌شنوند، زبان دارند به آیات‌الهی باز نمی‌شود، دل دارند امّا حقایق را نمی‌فهمند، خدای‌تعالی با همین صراحت فرموده است: «أُوْلَئِک کالْأَنْعَامِ» این‌ها مثل حیوانات هستند. ولی به حیوانات هم نمی‌رسند از حیوان هم پست‌تر،«بَلْ هُمْ أَضَلُّ» کوشش کنیم ان‌شاءالله راه رسیدن به «هدایت‌خاص» را یاد بگیریم، هدایت‌عام پروردگار را بپذیریم،

۵.۷- تفکر در آیات‌الهی ابتدای هدایت به سوی خدا

و همان‌طوری که در هفته‌های گذشته عرض کردم در هر روز چند دقیقه‌ای، نیم ساعتی، یک ساعتی در آیات‌الهی تفکر کنید، تا خدای‌تعالی از حالت حیوانیّت ما را بیرون بیاورد و انسان‌مان قرار دهد، منتها انسانی که در کلاس اول نشسته، از هدایت‌عام پروردگار استفاده می‌کند. این‌طور نباشیم مثل همه‌ی مردم که هیچ به فکر حقیقت و حقایق نباشیم و اصلاً آیات‌الهی را فکر نکنیم و در آن‌ها دقّت نکنیم.

۵.۸- غذای روح انسان، تفکر در آیات‌الهی، توجه به پروردگار و انس با خدا است

اگر یک شبانه‌روز بر شما گذشت که بعید است از شما دوستان عزیز که این‌طوری باشید، یک شبانه‌روز بر شما گذشت و آن‌چنان غافل بودید که حتّی در کنار یک مثلاً بوستانی، در کنار یک درختی، در کنار افکار خودتان ننشستید و درباره‌ی خدای‌تعالی و صفات پروردگار تفکر نکردید و اهمیّت هم ندادید، باید عرض کنم یا روحتان مریض است و یا خدای نکرده از دنیا یا مرده، چون از دنیا رفتنش هم درست نیست، روحتان مرده است. چرا؟ برای این‌که روح غذا می‌خواهد. اگر یک نفر یک شبانه‌روز غذا نخورد، شما می‌گویید که این مریض است، ذائقه ندارد، احساس گرسنگی نمی‌کند، اگر بیشتر ادامه پیدا کرد، می‌گویید: این مرده است، روح انسان هم همین‌طور است. غذای او تفکر در آیات‌الهی است، غذای او توجّه به پروردگار است، غذای او انس با خدا است،

۵.۹- هدایت عام مقدمه‌ی هدایت خاص الهی است

که اگر ان‌شاءالله با همان گام‌هایی که داریم دسته‌جمعی بر می‌داریم به سوی خدا و در این هدایت‌عام پروردگار وارد شدیم ان‌شاءالله قدم بعدی که ورود در «هدایت‌خاصّ» خدا است موفّق می‌شویم.

۵.۱۰- جهاد در راه خدا

خدای‌تعالی در قرآن مجید فرموده: «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا»(عنکبوت/۶۹)، کسانی که در راه ما جهاد می‌کنند؛ یعنی صبح از خواب بلند شدند، یا قبل از اذان صبح از خواب بلند شدند، نماز شبشان را خوانده‌اند، یک مقدار تصفیه‌ی روح پیدا کرده‌اند، بعد نشسته‌اند تا اذان صبح دقایقی وقت دارند درباره‌ی آیات‌الهی فکر می‌کنند، که «الَّذِینَ یذْکرُونَ اللَّهَ قِیامًا وَ قُعُودًا وَ عَلَى جُنُوبِهِمْ» یا می‌روند زیر آسمان به آسمان نگاه می‌کنند و این آیات را تلاوت می‌کنند، که در اختلاف این شب و روز، انسان وقتی به آسمان نگاه می‌کند، این ستاره‌ها به آن بزرگی که کره‌ی زمین ما در مقابل آن‌ها بسیار کوچک است، این اختلاف شب و روز، «إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلَافِ اللَّیلِ وَ النَّهَارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ»(آل‌عمران/۱۹۰) می‌خواهید صاحب مغز باشید؟ می‌خواهید صاحب فکر باشید؟ می‌خواهید از حیوانات بیایی بیرون و دارای مغز بشوی؟ مغز، خیلی مهم است. خدا هم در قرآن می‌فرماید: «لِأُولِی الْأَلْبَابِ» برای صاحبان مغز، این‌ها آیات‌الهی را در شب و روز مشاهده می‌کنند. «الَّذِینَ یذْکرُونَ اللَّهَ قِیامًا و قُعُودًا» اوّل قیام در زیر آسمان انسان نگاه به آسمان می‌کند.

۵.۱۱- مستحبات نماز شب

این آیات مستحب است که انسان وقتی برای وضو گرفتن می‌آید زیر آسمان، آن‌جا این آیات را در قبل از نماز شب بخواند. تفکر می‌کند، فکر می‌کند، با دوستانشان یک قدم بلندی بر می‌دارند،

۵.۱۲- از قافله جا نمانیم

اگر شما خواب ماندید و دوستانتان مشغول نماز شب بودند و در آیات‌الهی تفکر کردند، مثل آن فردی است با یک قافله‌ای حرکت کرده می‌خواهد به مقصدی برود. آن شخص می‌خوابد، عقب می‌افتد، آیا بعدش برسد یا نرسد؟ آیا بتواند جبران کند یا نتواند؟ کوشش کنید ان‌شاءالله تصمیم بگیرید، متّعهد با خودتان باشید، و یک فرد متّعهد مسؤلی باشید که شب‌های بلند زمستان، این شب‌ها خیلی بلند است، تا جایی که می‌توانید زودتر بخوابید و از قبل از اذان صبح به اندازه‌ای که یک نماز شب وقت داشته باشید و یک چند دقیقه‌ای یک ربع ساعتی تفکر کنید در آیات‌الهی، خیلی مؤثّر است. یک قدم بسیار مؤثّری است در رسیدن به حقایق و رسیدن به ذات‌مقدس پروردگار و انس با خدا،

۵.۱۳- حوادث بعد از دنیا

آن‌قدر بعد از مُردن انسان می‌خوابد، خدا رحمت کند روز جمعه است یادی از پدرم بکنم، ایشان می‌آمد من را بیدار می‌کرد، می‌گفت: فلانی آن‌قدر در قبر می‌خوابی تا خسته شوی. بلند شو. من بچّه بودم آن‌موقع، و واقعاً این‌طور است، حالا ای کاش توی قبر انسان بگذارند انسان بخوابد، اگر «حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النِّیرَانِ» این آیات را من نمی‌توانم الان دو مرتبه تکرار کنم، آن‌چنان کوبنده است، «کالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ* کغَلْی الْحَمِیمِ»، این را بگیریدش، یک انسان گناهکار، اثیم، در کلمات آیات می‌گوید «اثیم»، یعنی کسی که گناهکار است، فرعون را نمی‌گویند، برای فرعون بالاتر از این‌ها است. بگیریدش «خُذُوهُ»(دخان/۴۷)، بفرستید او را در جهنم، این شخص خیلی تو مردم عزیز بود، محترم بود، بفهمد که آن لذّت‌ها ارزشی ندارد و این عزّت است که «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ»(قمر/۵۴)، متقین ارزش دارند و عزّت دارند، که تا سر از قبر بر می‌دارند از جانب پروردگار ندا می‌آید: «سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ * وَامْتَازُوا الْیوْمَ أَیهَا الْمُجْرِمُونَ»(یس/۵۸-۵۹)، شما گناهکاران جدا بشوید، حق ندارید با این‌ها حرکت کنید، شما انسان نیستید، این‌ها، این متقّین انسانند، که هدایت‌عام ما را پذیرفته‌اند، ان‌شاءالله کوشش کنید،

۵.۱۴- دنیا ارزشی ندارد

دنیا آقایان! ارزشی ندارد خدا می‌داند آن‌قدر بی‌ارزش است که اگر انسان بخواهد رویش فکر حتّی بکند انسان، حیف است انسان که روی این‌طور چیزها فکر بکند، هدایت‌عام را ان‌شاءالله توجّه به آن داشته باشید با همه‌ی مشکلات ارزش دارد،

۵.۱۵- فضائل نماز شب

یک نماز شب خدای‌تعالی در قرآنش می‌فرماید: «فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَک عَسَى أَنْ یبْعَثَک رَبُّک مَقَامًا مَحْمُودًا»(اسراء/79)، تو را خدا به مقام محمود، مقام پسندیده شده الهی می‌رساند. درباره‌ی نماز شب خدا در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیئَاتِ»(هود/114)، «حسنات» که اسم نماز شب است در این‌جا، تمام گناهان را پاک می‌کند، و ان‌شاءالله کوشش کنید مبادا این شب‌ها بخوابید، استراحت کنید؛ استراحت‌تان را بگذارید وقت دیگر، و نماز شبتان را ترک نکنید.

۵.۱۶- بهتر از نماز شب

بالاخص و بلکه بهتر از نماز شب، تفکر در آیات‌الهی و انس با پروردگار است،

۶- هدایت خاص الهی

امّا «هدایت‌خاص»، وقتی که جهاد کردید، کوشش کردید، نفستان را با آن جهاد کردید، خدای‌تعالی می‌فرماید: «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنَا»، آن‌جا هدایت‌خاصّی رویش است، هدایت‌خاص همان هدایتی است که در اوّل سوره‌ی بقره می‌فرماید: «ذَلِک الْکتَابُ لَا رَیبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ»(بقره/2)، هدایت است برای متقّین، اهل تقوا، آن‌هایی که هدایت‌عام پروردگار را پذیرفته‌اند. وارد هدایت‌خاصّ شده‌اند و می‌شوند، این‌جا است که پروردگار متعال، دست آن ‌کسی که متّقی است، دست آن کسی که جهاد کرده، دست آن کسی را که خدای‌تعالی را می‌شناسد. درباره‌ی آیات‌الهی فکر کرده، تحقیق کرده می‌گیرد، «لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنَا»، هدایت می‌کنیم ما این افراد را بر راه‌های خودمان هدایت می‌کنیم،

۶.۱- فرق غافل و متوجه، در ارتباط با ملکوت عالم

ببینید، از کنار حرم مطهر علی‌بن‌موسی‌الرّضا عبور می‌کنید چون دیشب نماز شب خوانده‌ای، تفکر در آیات‌الهی کرده‌ای، دلت کشیده می‌شود وارد حرم بشوی، از دم در که اذن دخول می‌گویی. ممکن است حضرت رضا علیه‌الصلاةوالسلام به تو بگوید: دوست من در باز که اذن دخول نمی‌خواهد، آن اذن دخول مال کسانی است که این‌ها حواسشان نیست که کجا می‌روند، «اَ اَدْخُلُ یا اللهُ»، مال کسی است که حواسش به خدا نیست، تو که دیشب نشستی خواب را بر خودت حرام کردی، تفکر در آیات‌الهی نمودی تو وارد بشو، وقتی هم که وارد می‌شوی، آقاجان؛ «اَلسّلامُ عَلَی الْاِمَامِ الرَّئُوفِ»، امام مهربان، زیارتی مخصوص حضرت رضا علیه‌الصلاةوالسلام نزدیک است، آن امام مهربانی که «هَیجَ اَحْزَانَ یوْمَ الطُّفُوفِ»، یک اشک می‌ریزی، یک حال توجّهی پیدا می‌کنی، می‌بینی دلت نمی‌خواهد از حرم بیرون بروی، آن‌قدر مجذوب علی‌بن‌موسی‌الرضا هستی که می‌بینی آن‌جا شلوغ است، حضرت رضا را با خودت از حرم می‌آوری بیرون، با تو هست، توی خانه با تو هست، آن‌هایی که می‌فهمند من چی می‌گویم، شب می‌آید خانه، با زندگیاش می‌بینید علی‌بن‌موسی‌الرضا هست، نه تنها آن حضرت، حضرت بقیةالله در امور زندگیاش دخالت کرده، همه جا با او هست، واقعاً لذّت بخش است، افرادی هستند این‌طور. در هدایت‌خاصّ، خدا با انسان صحبت می‌کند، ائمه علیهم‌السلام با انسان صحبت می‌کنند، ملائکه بر انسان نازل می‌شوند، همان‌طوری که هفته‌ی گذشته نمی‌دانم در این جلسه بود یا جلسه دیگر، گفتم: «إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ» هدایت اوّل و هدایت‌عام را می‌پذیرند، «ثُمَّ اسْتَقَامُوا»، بعد استقامت می‌کنند، «تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمْ الْمَلَائِکةُ»(فصلت/۳۰)، و بعد می‌گویند: «نَحْنُ أَوْلِیاؤُکمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فِی الْآخِرَةِ»(فصلت/۳۱)، ما ولی شما هستیم، ما مراقب شما هستیم، ما خدمتگزار تو هستیم «اِنّ الْمَلائِکةَ لَخُدَّامُنَا وَ خُدَّامُ مُحِبِّینَا»، ما خدمتگزار تو هستیم، کی خدمتگزار تو است؟ «وَ عِبَادٌ مُکرَمُونَ»(انبیاء/۲۶)، این آیه درباره‌ی ملائکه است. بندگان محترم خدا، «لَا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ»(انبیاء/۲۷)،

۶.۲- زیارت حضرت رضا علیه‌السلام تا صحنه‌ی قیامت

بعد از مرگ به زیارت تو می‌آید به صریح روایات، این‌ها مال بندگانی هستش که به هدایت خاص دست پیدا کردند، در سه جا به زیارت تو می‌آید: در موقع قبر سؤال نیکر و منکر، حضرت رضا می‌آید نیکر و منکر، بشیر و مبشّر، فقط بشارت می‌دهند، نکیر و منکر مبدّل می‌شوند به بشیر و مبشّر، یک‌دفعه می‌گویند: خدا ماها را برای استقبال تو فرستاده، برای محبّت به تو فرستاده، ما راهنمای تو هستیم تا بهشت برزخ؛ حضرت رضا را که می‌بینند این‌ها عوض می‌شوند. «عِنْدَ الصِّرَاطِ، عِنْدَ الْمِیزَانِ، عِنْدَ تَطَایرَتِ الْکتُبِ»، وقتی‌که این نامه‌های اعمال می‌ریزد اگر یک وقت خدای نکرده دیدی که دست چپت فعّال است و دست راست کار نمی‌کند آن‌جا، بدان که از مجرمین هستی. دست اصلًا بلند نمی‌شود این دست هم بدون اجازه شما بلند می‌شود، بگیر، اصحاب شمال می‌شوی. اگر دیدی نه، این دست راستت راحت کار می‌کند، دست چپت یا کار نمی‌کند یا طبیعی دست راستت را دراز می‌کنی، بدان اصحاب یمینی، نامه‌ی اعمالت را می‌گیری، یک نگاه می‌کنی، بالای نامهنوشته «حُبُّ عَلِی‌بْنِ‌اَبیطَالِبٍ»، هر آن‌چه که در این کارنامه نوشته شده زیر سایه‌ی محبّت علی‌بن‌ابیطالب ارزش دارد. تو جز متّقین هستی که «فِی جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ»، قرار داده، امّا اگر محبّت ابابکر و عمر باشد، هر چه کار کرده باشی به دست چپت نامه‌ی اعمالت داده می‌شود و تو را می‌فرستند عقب سر همان‌ها تا جحیم؛ این‌جا هم علی‌بن‌موسی‌الرضا می‌آید دست راستت را فعّال می‌کند، هر چه هم گناه داشتی باشی یعنی فعال هست چون کمک علی‌بن‌موسی‌الرضا فعّال می‌شود و «عِنْدَ الصِّرَاطِ» ما هم از کره‌ی زمین وقتی حرکت می‌کنیم به طرف بهشت، که ان‌شاءالله همه‌مان، همه‌ی دوستان من، که من وقتی به خدمت شماها می‌رسم واقعاً لذّت از دیدن شماها می‌برم و از خدا خواستم در قیامت هم با شماها باشم و شماها ما را ان‌شاءالله شفاعت می‌کنید و وارد بهشت‌مان کنید، با این جمع نورانی، با این دوستان حقیقت‌جو حرکت می‌کنیم ان‌شاءالله، می‌رسیم به یک جایی که یک مدار ناری عجیب سوزاننده است که از دورترین راه‌ها حرارتش می‌رسد، حضرت رضا صلوةالله‌علیه می‌رسد، این زیارت را قدر بدانید، می‌آید این‌ها از ما هستند، این‌ها از من هستند، در قیامت یک دسته را صدا می‌زنند: «اَینَ الرَّضَوِیونَ»، امام رضایی‌های کجا هستند؟ مجاورین قبر مطهّر حضرت رضا کجایند؟ آن‌هایی که زیارت خاصّ کرده‌اند و با معرفت که در اثر هدایت‌خاص به آن‌ها نصیب شده این‌ها کجا هستند؟ یک عدّه می‌آیند صورت‌هایشان مثل ماه می‌درخشد، این‌ها وارد صحرای محشر می‌شوند، در زیر سایه‌ی امام‌زمانشان، زیر سایه‌ی علی‌بن‌موسی‌الرضا، از صراط می‌گذرند و به سوی بهشت می‌روند، خوب؛ این‌ها معنای هدایت‌خاص است،

۶.۳- آثار وفواید هدایت خاص

هدایت‌خاص قلبت را پُر از حکمت می‌کند و آن‌چنان حکیمانه فکر می‌کنی که کوچکترین اشتباهی در زندگی‌ات، کوچکترین اشتباهی در دنیا، کوچکترین اشتباه مضرّی در عالم آخرتت نداری. این‌طوری می‌شوی، خدای‌تعالی در قلب تو قرار گرفته، تو را هدایت می‌کند، دستت را می‌گیرد، راهنماییت می‌کند و حتّی گاهی می‌شود یک کاری که خیال می‌کنی خیلی خوب است، فوق‌العاده پُر منفعت است، ولی خدا مانع می‌شود، و اگر اهل هدایت‌خاصّ بشوی با خودت می‌گویی که باشد هر چه خدا می‌خواهد. «وَ عَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَکمْ»، چه بسا چیزهایی را شما دوست دارید. خدا نمی‌گذارد بعد می‌فهمید چه خوب شد که نشد «وَ عَسى أَنْ تَکرَهُوا شَیئًا وَ هُوَ خَیرٌ لَکمْ وَ عَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیئًا وَ هُوَ خیرٌّ لَکمْ»(بقره/۲۱۶)، چه بسا یک چیزی را سختتان است، این چه کاری است؟ چرا من این‌قدر این بدنم درد می‌کند؟ چرا من فلان کسالت را پیدا کردم؟ چرا فلان ضرر کردم؟ یک روز می‌گویید: چقدر خوب شد که این‌طوری شد. این‌جوری می‌شوید. آن‌قدر در قرآن درباره‌ی هدایت‌عام و هدایت‌خاص صحبت شده که من اگر بخواهم در خصوص هدایت‌خاص چیزهایی عرض کنم خیلی طول می‌کشد. ولی این را بدانید لازمه‌ی ورود به مقام هدایت‌خاص انجام کامل هدایت‌عام است.

۷- چرا به ضلالت می‌افتیم

یک عدّه را خدا وامی‌گذارد. گمراهشان به اصطلاح قرآن می‌کند. آن‌هایی هستند که به هدایت‌عام پروردگار توجّه نمی‌کنند. «یُضِّلُ مَن یَشاءُ وَ یهْدِی مَنْ یشَاءُ»(فاطر/۸) ولی «بِیدهِ الْخَیرِ» و دست خدا خوبی است، گمراهی که انسان‌ها پیدا می‌کنند، قساوتی که انسان‌ها پیدا می‌کنند در اثر بی‌توجّهی به آیات شریفه قرآن است، در اثر بی‌توجّهی به اسلام است، در اثر بی‌توجّهی به گفتار خاندان عصمت و طهارت علیهم‌الصلوةوالسلام است، یک کتابی می‌گیری جلویت، می‌گویی: به‌به! چه مطالب عالیه‌ای دارد! امّا همه‌اش مخالف قرآن و روایات، خوشت می‌آید. از همین جا کج کردی راه را، از صراط‌مستقیم خارج شدی، حالا می‌افتی توی درّه، و خدا هم اعتنایت نمی‌کند.

۷.۱- خود سری نکنیم

حواستان جمع باشد، هر کتابی که می‌خوانید، هر مطلبی را که می‌شنوید، هر چیزی که فکر می‌کنید زیر سایه‌ی قرآن و روایات باشد، این‌ها معصوم هستند، روایت هم این‌طور نیست که شما خودتان بخواهید بروید بخوانید، لااقل باید یک فقاهتی داشته باشید و الاّ پیروی از فقهای اهل معنی و کسانی که به این هدایت‌خاص یا به حقیقت هدایت‌عام رسیده‌اند، باید باشید. این هم هدایت‌خاص،

۸- هدایت خاص الخاص

و امّا «هدایت‌خاصّ‌الخاص،» که ماها فقط باید آرزویش در زمان ظهور بکشیم، باید منتظر آن وجود مقدّسی که «مهدی» است، هدایت شده است، هادی است، هدایت کننده است، آن کسی است که به همه‌ی حقایق عالم هستی دست پیدا کرده، از جانب پروردگار همه‌ی حقایق به او الهام شده و یا وحی شده، از پیغمبراکرم همه‌ی حقایق را دریافت فرموده است، از او باید استفاده کنیم. رهبر این هدایت‌خاصّ‌الخاص وجود مقدّس مهدی است. از این جهت این نام مقدّس در تمام عالَم، مخصوص حضرت بقیةالله ارواحنافداه است. شما کتب اهل سنّت را نگاه کنید همه نوشته‌اند: مهدی می‌آید، در آخرالزّمان یک کسی می‌آید که مردم را به همه‌ی حقایق هدایت می‌کند، کلمه‌ی مهدی در تمام کتاب‌های اهل سنت هم خیلی مشهود است و حتّی یک کتابی از کتاب اهل سنت جمع‌آوری کرده بود یکی از مراجع تقلید، اسمش را گذاشته بود «المهدی»، مهدی، مهدی، که این اسم استثنائاً اشکالی ندارد همین‌جوری گفته بشود. ولی سبک با آن برخورد نکنید، مهدی نیامد و نمی‌دانم بعضی از طرز صحبت‌ها خیلی گاهی انسان را متأثّر می‌کند. المهدی، آن کسی که از هدایت‌خاصّ برخوردار است، از هدایت‌خاصّ‌الخاص برخوردار است و مردم را می‌تواند به هدایت‌خاصّ‌الخاص برساند، هدایت‌خاص دیدید این بود که انسان جوری بشود، از اولیاءخدا بشود، به جایی برسد که قلبش پُر از حکمت باشد، امّا هدایت‌خاصّ‌الخاص، آن کسی که دستش به دامن حضرت مهدی علیه‌الصلوةوالسلام است، آن‌چنان دارای نورانیت می‌شود که عدّه‌ای را روشن می‌کند، عدّه‌ای را به هدایت‌خاصّ می‌رساند، که عرض کردم من زیاد نمی‌توانم درباره‌ی این هدایت‌خاص‌الخاص صحبت کنم جز این‌که

۹- چرا بیاید؟

ان‌شاءالله باید دعا کنیم روز جمعه است «اَلْمُتوَقِّعُ فِیهِ ظُهُورُک»، که حضرت بقیة‌الله تشریف بیاورد و آن کتاب علی‌بن‌ابیطالب را در جلوی ما بگذارد و به آن عمل کنیم و از هدایت‌خاصّ‌الخاصی که خدا حضرت بقیةالله را عنایت کرده، پیغمبراکرم را به او عنایت کرده،

۹.۱- هدایت در امام علیه السلام

«وَ وَجَدَک ضَالًّا فَهَدَى»(ضحی/۷)، ما فکر می‌کنیم حضرت رسول‌اکرم خدا می‌خواهد این‌طور معرفی بکند که ما یا که ماها، یک فرد، یک نفر نادانی بوده است و هدایتش کرده و آن هدایت‌خاصّ‌الخاص، حقایق جمیع علوم قرآن را خدا در همان لحظه‌ی اول خلقت خدای‌تعالی به رسول‌اکرم عنایت کرد، همه‌ی حقایق را شناخت، حتّی آن‌چنان خدا را شناخت که معرفت خاصّ‌الخاص را در هفته‌ی گذشته عرض کردم مخصوص ائمّه‌اطهار است، آن دیگر نصیب ما نمی‌شود، آن‌ها واسطه‌ی فیض هستند، به آن معرفت خاصّ‌الخاص، پیغمبراکرم را هدایت فرمود: «وَ وَجَدَک ضَالًّا فَهَدَى»، بعد آن تمام مردم دنیارا یک روزی بیاید یک نفر غیر مسلمان در کره‌ی زمین نباشد، به هدایتی که خدا، حضرت رسول‌اکرم را کرده و از آن نور مقدّس دوازده نور و فاطمه‌ی‌زهرا روشن شده که همه‌شان هادی سبل پروردگار هستند، از آن هدایت ان‌شاءالله ما هم برخوردار بشویم و آن معرفتی که خدا به پیغمبراکرم داده شاید یک قَبَسی به ما هم برسد.

۹.۲- محضر حجت بن الحسن

این‌که به شما می‌گویم برای ظهور دعا کنید، برای این‌که ارزانی بشود و عدل و داد حتی به وجود بیاید، این‌ها فرع قضیه است، این‌که دنیامان درست بشود، این‌که حتی آخرتمان درست بشود این‌ها همه‌اش فرع قضیه است. اصل قضیه می‌دانید چیست؟ این است که انسان بنشیند در محضر حضرت حجّةابن‌الحسن، از معارف حقّه، از آن‌چه که ما جرأت نمی‌کنیم بگوییم، یا حّتی نمی‌توانیم بگوییم، از آن‌ها بیان کند، رشد کنیم، روحمان روح با عظمتی بشود، روحی بشود که با خدا انس داشته باشد، با خدا یکی بشود، آن‌طور انسان با معرفت بشود. آن لذّت‌بخش است، «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیک مُقْتَدِرٍ»(قمر/۵۵)،

۹.۳- شباهت افرادِ در ظهور و مردم بهشت

مردم بهشت فکر نکنید با گلابی خوردن و سیب خوردن؛ شاید یک عدّه باشند لذّت ببرند آن‌ها می‌نشینند، حورالعین منتظرشان است، باغ و بوستان منتظرشان است، امّا در محضر امامشان، در محضر خدایشان، در محضر ائمّه‌اطهار نشسته‌اند، دارند از نگاه به آن‌ها لذّت می‌برند، از سخن آن‌ها لذّت می‌برند، گاهی در بعضی از روایات دارد که ساعت‌ها اصلاً بی‌اعتنا به همه‌ی این نعمت‌های پروردگارند با همه‌ی ارزشش، امّا این ارزشش بیشتر است. امیدواریم از این هدایت هم بهره‌مند بشویم، در بهشت، مهدی ما، ما را هدایت بکند که امروز در دعای ندبه خواندید: «بِکأْسِهِ وَ بِیدِهِ وَ اَسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ»، یک آبی بدهند ما بخوریم و برویم، هست، این مُلکش است؛ امّا ملکوتش همان هدایت‌خاصّ‌الخاص است. وقتی‌که انسان می‌خواهد وارد بهشت بشود یک جرعه از آن آداب ورود بهشت، یک جرعه از آن چیزهایی که در بهشت برای انسان لازم است که داشته باشد و باید کجا برود، اگر خدای نکرده وارد بهشت شدید اوّل چشم‌تان به درخت‌های بهشت بود و به حورالعین بود خوب است، چون خدا به تان وعده کرده و از خدا است و خوب است، امّا بهترش این است که نگاه کنید ببینید حضرت ابی‌عبدالله‌الحسین کجا نشسته، خدا رحمت کند حاج ملاآقاجان را من خواب دیدم، از او پرسیدم کجای بهشتی؟ گفت: من خادم امام‌حسین هستم. آن جا دیگر من نگویید: خدمتگزاری، ما برویم توی بهشت بچریم. نه، آقا کجا است؟ حجّةابن‌الحسن که از آن جرعه‌ی هدایت به من نوشاند، «وَ اَسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صلی الله علیه و آله بِکأْسِهِ وَ بِیدِهِ رَیا رَوِیا هَنِیئًا سَائِغًا لا ظَمَاَ بَعْدَهُ»، بعد از آن دیگر تشنگی جهل، تشنگی‌ای که در اثر جهل بوجود بیاید، تشنگی که بر اثر عدم هدایت به وجود بیاید ندارند، می‌دانند کجا بروند وارد بهشت می‌شوید خودتان راه را بلدید، آدرس را آقا به شما داده، یکسره می‌رویم خدمت پیغمبراکرم، به‌به! یکسره می‌رویم خدمت ائمّه‌اطهار، در «جنّت عدن»، آن‌جایی که ائمّه‌اطهار و فرزندانشان همه آن‌جا، همه‌ی صالحین و صدیقین آن‌جا جمع هستند شما بروید خودتان با آن‌ها مخلوط می‌کنید. امیدواریم که ان‌شاءالله خدای‌تعالی به همه‌ی آرزوهای این‌گونه ما که عمل بی خود و آروزی بی‌خود نیست برساند و همه‌ی ما را به همه‌ی حقایق مؤفق بفرماید، و هدایت‌عامّ و خاصّ و خاصّ‌الخاص را نصیبمان بفرماید.

۱۰- روضه‌ی امام‌حسین علیه‌السلام از لسان امام‌زمان ارواحنا فداه

یا اباعبدالله! گرچه دوریم به یاد تو سخن می‌گوییم «اَلسَّلامُ عَلَیک یا مَولای لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَةُ بِک عَلَینَا وَ عَلَی جَمِیعِ اَهْلِ الْاِسْلامِ یا اَبَاعَبْدِالله» می‌گویند آقا فرموده که فراموش نمی‌کنم آن ساعتی را که «اَسْرَعَ فَرَسَک شَارِدًا اِلَی خِیامِک قَاصِدًا و هم همه بَاکیا» این اسب یک هم‌همه‌ای با خودش داشت نقل می‌کنند که امام فرموده این کلمات را در آن حمحمه‌اش می‌گفت، اشک می‌ریخت: «الظَلِیمَةُالظَلِیمَةُ مِنْ اُمَّةٍ قَتَلَتْ ابْنِ بِنْتِ نَبِیهَا» وای بر کسی که بر امّتی که کشتند پسر دختر پیغمبرشان را! «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

۱۱- دعای ختم مجلس

نسئلک اللهم و ندعوک و بأعظم اسمائک و بمولانا صاحب الزمان یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا اللّه، یا غافرالذنوب، صلی علی محمّد و آل محمّد عجل فرج ولیک صاحب الزمان، خدایا! همه ما را از بهترین یاران و اصحابش قرار بده، قلب مقدسش را از ما راضی بفرما، خدایا! به آبروی خاندان عصمت و طهارت قسمت می‌دهیم هر چه زودتر ما را به مولامان، امام‌زمانمان با قلبی سالم برسان، مرض‌های روحیمان شفا مرحمت بفرما، خدایا! مریض‌های اسلام شفا مرحمت بفرما، مریض منظور لباس عافیت بپوشان، امواتمان غریق رحمت بفرما، شهدامان با شهدای کربلا محشور بفرما، عاقبت امرمان را ختم بخیر بفرما، و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزمان.