تیر ۵, ۱۳۸۱
در این جلسه که در ارتباط با اهمیت دادن به غذای روح بود ابتدا استاد عزیز فرمودند که چون ما در جنبه های ظاهری و ملکی مغلوب حواس ظاهری هستیم و در سرازیری می‌باشیم؛ لذا همین حواس پنجگانه و غفلت های ناشی از آن ما را از درک حقایق غافل کرده است و در مسایل معنوی و ملکوتی چون دور از ذهن انسانها می‌باشد و کمتر به طرف آن کشیده می‌شوند؛ لذا خدای تعالی و انبیاء و ائمه اطهار (علیهم السلام) بیشتر ما را به طرف حقایق و معنویات سوق داده‌اند و افرادی که دارای امراض می‌باشند میل و کششی به طرف غذای روح و رشد روحی ندارند ولی افرادی که در مسیر پاکی هستند و سالک الی الله واقعی می‌باشند دائماً به فکر رشد روحی خود می‌باشند و از غذاهای روحی (قرآن، روایات و تفکر در آیات الهی) نه تنها برای رشد روحی خود استفاده می‌کنند بلکه از آن لذت هم می‌برند و این افراد، افرادی هستند که روحشان با ارزش و دارای صفات خوب می‌باشند و بعد از صراط مستقیم هم در زمره محبین و مخلَصین قرار می‌گیرند.
