الحمدللّه و الصلوة و السلام علی ظرسول اللّه و علی آله آل اللّه لاسیّما علی بقیةاللّه روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء و اللعنة الدّائمة علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین.
اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم، وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمْ الْوَارِثِینَ وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا کَانُوا یَحْذَرُونَ (قصص / 5 و 6)

۱- همه‌ی دعاها و فعالیتها برای فرج حضرت ولی عصر ارواحنا فداه موثر است

روز میلادِ مسعودِ حضرت بقیّةاللّه ارواحنا فداه و روز جمعه، عیدِ بزرگ مسلمانان جهان و روزِ مهمانی حضرت بقیّةاللّه است. بر همه مبارک‌باد و ان‌شاءالله همانطوری که هفته‌ی گذشته عرض شد، فرج حضرت ولیّ‌عصر با زحماتی که شما کشیده‌اید و این روز بزرگ را اهمیّت داده‌اید و ان‌شاءالله اجر شما را به شما داده‌اند، فرج نزدیک می‌شود و نزدیک شده‌است و یک مطلبی را همین دیشب متوجّه شدم در عین آنکه گله‌مند بودم و مایل بودم که دعاهای شما در هفته‌ی گذشته مستجاب شده باشد و آن این بود که این هفته؛ یعنی هفته‌ی گذشته از آن جمعه تا این جمعه؛ امر فرج حضرت بقیةاللّه امضاء شود ولی یک مطلبی دیشب به ذهن من آمد که در واقع و حقیقت، مطلب همین است و جز این نیست: هر شیعه‌ای که دعا برای فرج می‌کند، هر جمعی که دست به دعا بر‌می‌دارند و برای فرج آن حضرت دعا می‌کنند، هر جشنی که در نیمه‌ی شعبان گرفته می‌شود و هر گریه‌ای که در فراق آن حضرت از چشمی یا از چشمانی می‌ریزد و یا هر دعای ندبه‌ای که با آن سوز و گداز؛ خوانده می‌شود؛ همه‌ی اینها در فرج امام عصر مؤثر است.
نهایت، ما آنقدر در این هزار و صد و هفتاد و یک سال، آنقدر کارهایی کرده‌ایم که برای خودمان حجاب‌هایی بوجود آورده‌ایم و فاصله‌هایی بین خودمان و امام زمان خود قرار داده‌ایم که الان در یک تاریکی فوق‌العاده‌ای زندگی می‌کنیم که صدها حجاب، فاصله، دیوار دور این سلول زندانی که ما هستیم گذاشته‌اند. آن‌قدر که اصلاً فراموش کرده‌ایم که ممکن است حتّی یک درصد امام عصر ارواحنا فداه امروز تشریف بیاورد و اعلام کند: انا المهدی، من هستم آن‌که خدا مرا برای روز عدالت و رفع رنج و ظلم و ستم ذخیره کرده‌است. این حجاب‌ها از طرفی با گناهان‌ما، با غفلت‌های‌ما، با بی‌توجهی‌های‌ما زیاد می‌شود و از طرفی هم با دعاهای‌ما، با مناجات‌های‌ما، با اشک‌ما و با دعای ندبه‌ی‌ما برداشته می‌شود. شما مردم شیعه‌ی پاکِ مهذّبی، که بحمداللّه در محضر‌شما هستیم و خدای‌تعالی لطفی کرده‌است که با شما جمعی که اکثر‌شما اهل تزکیه‌ی نفس‌ هستید، ما را محشور کرده‌است، با دعاهای شما حجاب‌ها برداشته می‌شود. مثلاً فرض کنید یک نفر را در سلّولی قرار داده اند، با دستِ خود او، با اعمال خود او، پشت دیوار این سلّول، دیوارها گذاشته شده‌است؛ آن قدر که اگر بنا بشود آن را خراب بکنند؛ مدّتها طول می‌کشد تا اینها خراب شود ولی هر چه خراب کنید، هر چه شما در این سلّول سر به سجده بگذارید و از خدا بخواهید که خدای‌تعالی این حجاب‌ها را برطرف کند و یک‌یک هم خدای‌تعالی این حجاب‌ها را از بین ببرد؛ تا آخرین حجابِ، تا آخرین دیوار را خراب نکنند، شما متوجّه نور نمی‌شوید. با دعاهای دیشب شما، دعاهای هفته‌ی گذشته شما، یقین بدانید که دیوارهای زیادی از تاریکی و غیبت برداشته شده، وعده کرده‌است: إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ(آل‌عمران/۹) ما را وادار به دعا برای فرج کرده‌اند. فرج یعنی گشایش، یعنی دیواری از بین رفتن و هوایی روشن شدن!
بنابراین این را بدانید: تا آن یک لحظه‌ی آخری که به حضرتش اجازه داده می‌شود که پشت به خانه‌ی کعبه بزند و صدا بزند: یا اهل العالم انا امامکم المنتظَر؛ ای اهل عالم من همان امامی هستم که همه‌ی شما منتظر من بودید. بنابراین مأیوس نشوید، دعا بکنید. امروز روز دعاست، روز توجّه به خداست، دیشب شب دعا بود؛ دعا کردید، امروز دعا کنید، روز جمعه -در حدیث داریم- که یک ساعتی دارد که در آن ساعت حتماً دعا مستجاب است. بنابراین از اوّل اذان صبح تا غروب روز جمعه باید دعا کنید که بعضی احتمال داده‌اند ساعت آخر روز جمعه، آن ساعت باشد. بالأخص ساعت آخر روز جمعه؛ ساعت آخر آن را دعا کنید. دعاهای شما بی‌تأثیر نیست. إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ(آل‌عمران/۳۸) خدای‌تعالی شنواست دعاهای شما را. من خیلی منتظر بودم، شما هم منتظر بودید که امروز که روز جمعه است، روزِ ضیافت حضرت بقیّة‌اللّه است صدای آن حضرت به گوش‌ما برسد. اگر رسید هنوز دیر نشده‌است، چه بهتر. و ان‌شاءالله خواهد رسید و اگر یک وقت خدای نکرده صدای آن حضرت به گوش‌ما نرسید، بدانید صدها حجاب از اطرافِ این سلول تاریک برداشته شده‌است، شما متوجه نیستید به دلایل مختلف. -نگویید می‌خواهند ما را سرگرم کنند! نه!- همه‌ی شما می‌دانید حرف‌هایی که من در عرایض‌خود عرض می‌کنم، دقیقاً قبلاً خودم بررسی می‌کنم، تحلیل می‌کنم، بعد برای شما عرض می‌کنم. حتماً بدانید دیوارهای زیادی برداشته شده‌است و ان‌شاءالله یکی دو دیوار دیگر که برای ما که داخل این سلول هستیم فرقی نمی‌کند، چون یک دیوار هم تاریک می‌کند، صد دیوار هم تاریک می‌کند. از صد دیوار، نود و نه عدد را که بردارند، باز هم تاریک هستیم تا آن لحظه‌ی آخر که آن دیوارِ آخر را بردارند ما چیزی متوجه نمی‌شویم. بنابراین اوّل به خاطرِ آن که خدا را معتقد هستیم، احدی از ما معتقد نیست که خدایی نیست. همه‌ی‌ما معتقد هستیم، و همه‌ی‌ما معتقد به قرآن هستیم و همه‌ی‌ما معتقد به روایات متواتره‌ای هستیم که از پیغمبراکرم رسیده‌است. همه‌ی ما متوجه یک حقایقی هستیم که از نظر ظاهر، بیشتر مردم متوجّه آن حقایق نیستند. بنابراین همه‌ی اینها به ما می‌گوید دعاهای شما مؤثرّ است. دعا برای فرج، فرج می‌رساند. منتها یک مقدار تحمل می‌خواهد.

۲- بزرگترین مصیبت، فقدان امام علیه السلام است

وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنْ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنْ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرْ الصَّابِرِینَ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ (بقره/۱۵۵و۱۵۶) به خدا قسم مصیبتی بالاتر برای مردمِ زمانِ ما از اینکه یک رهبر عادلی نداریم، یک پیشوایی که دنیا را تحتِ برنامه‌ی عدالت‌خود قرار بدهد نداریم، نیست. بزرگ‌ترین مصیبت برای شیعه، برای مسلمانها، برای کلّ مردم عالم این است که در صراط مستقیم نباشند. اگر مردمِ دنیا در صراط مستقیم حرکت کنند، نه اختلافِ اقتصادی داریم، نه اختلافِ سیاسی داریم، نه دشمن داریم، نه هیچ مشکلی در مقابل داریم. امّا متأسفانه امام‌ما غائب است، نائب‌ایشان هم آن چنان که باید، گوش به فرمان‌او باشند -حالا لااقل تمام مردم دنیا- آن هم وجود ندارد، بنابراین این مشکلاتی که سر راه‌ما هست بوجود می‌آید.

۳- وضع ما از وضع قوم بنی اسرائیل بسیار سخت‌تر است

امّا دعا کنید. یک نمونه خدای‌تعالی در قرآن برای ما بیان کرده با ضمیمه‌ی تفاسیر که بسیار امید‌بخش است. آن نمونه، جریان حضرت موسی است. مردمِ بنی‌اسرائیل، حضرتِ یوسف به آنها گفته بود که شما مدّت زیادی منتظرِ حضرت موسی خواهید ماند. گرفتار خواهید شد، یُذَبِّحُونَ أَبْنَائَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَائَکُم؛ْ پسر بچه‌های شما را می‌کُشند و دختران‌شما را به عنوان کنیزی نگه می‌دارند. وَفِی ذَلِکُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظِیمٌ(ابراهیم/۶) این یک بلایی است که از جانب پروردگار -که بسیار مهم است- متوجّه شما می‌شود. امام صادق فرمود: عین این جریان -منتهی این جریان کوچک است، جریان شما بسیار بزرگ، به خاطر اینکه شما شاگردان خوبی هستید، تحصیلاتِ زیادی کرده‌اید، امتحان‌شما بسیار بزرگتر و مشکل‌تر است. این را من گفتم و- شما به غیبت امام خود مبتلا می‌شوید، اگر یوسف تنها یک چنین خبری داد ولی به ما مردم مسلمان پیغمبراکرم فرموده، ائمه‌ی‌اطهار همه‌ی ایشان گفته‌اند. -دیده‌اید در این تابلوهایی که دوستان تهیّه کرده اند که خدا ایشان را خیر بدهد هر یک از ائمه درباره‌ی وجود مقدس حضرت بقیةاللّه مطلبی فرموده اند- همه گفته‌اند، هزارها حدیث از طریق سنّی و شیعه به مردم مسلمان درباره‌ی حضرت حجّة بن الحسن ارواحنا فداه گفته شده‌است. در کتب تورات و انجیل، در کتاب زبور، وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (انبیاء/۱۰۵) همه جا گفته اند، برای ما فرموده اند. ما اگر اسلام را قبول داشته باشیم حتماً باید وجود مقدس حضرت بقیةاللّه را حاضر و ناظر در بین خودمان ببینیم و بدانیم. و اگر حضرت موسی علی نبینا و آله و علیه‌السلام در چهارصد سال که وعده داده بودند، بعد از چهارصد سال می آید و مردم بنی‌اسرائیل زیاد صبر نکردند، وقتی که مشغول آن امتحانِ سخت شدند، یُذَبِّحُونَ أَبْنَائَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَائَکُمْ، در این وضع قرار گرفتند، چهل سال -در روایت دارد که- طول کشید. امّا ما مردم مسلمان، به خاطر رشد فکری‌مان، به خاطر شرح صدرمان، به خاطر استعداد قوی‌مان، مثل آن طفل ابجد‌خوان نیستیم! مثل یک دانشجوی حوزه و دانشگاه هستیم! امتحان ما را سهل نمی‌گیرند، هزار و صد و هفتاد و یک سال -که ان‌شاءالله سال بعدی نخواهد داشت- ما در بوته‌ی امتحان هستیم. بچّه‌های پسر ما را می‌کُشند. اگر آنها را بدن‌آنها را از آنها می‌گرفتند، فرزندان ما را روح آنها را از آنها می‌گیرند. بچّه‌های پسر ما؛ خدای من شاهد است که بوسیله‌ی بعضی از مشکلاتی که ما داریم -به خود شما که جوانهای‌شما بحمداللّه در این مجلس قرار گرفته اند، نگاه نکنید- به وسیله‌ی دانشگاه، به وسیله‌ی اینترنت، به وسیله‌ی سایت، به وسیله‌ی روزنامه‌های انحراف‌دهنده، به وسیله‌ی مجلّات منحرفه، محیط بد، به وسیله‌ی هر چیزی که من حالا شاید یادم نیاید و شما می‌توانید بنشینید تا دهها چیز فکر کنید، روحِ فرزندان شما را جلوی چشم‌ شما می‌کُشند. -حالا که ایران ما تا حدّی اسلامی است- از ایران به خارج قدَم بگذارید ببینید چطور قطعه قطعه می‌کنند فرزندان شما را. اگر فرزندان دختر بنی‌اسرائیل را زنده نگه می‌داشتند برای کنیزی، -بگویم؟!- دخترهای ما را نگه می‌دارند برای تبلیغاتِ اجناس مضخرف و قلابی خود. به سیصد یا بیشتر کانالِ تلویزیون در ارتباطِ با ماهواره -و صدها اضافه بر آن- اگر نگاه کنید دختر را لخت می‌کنند یک جارو برقی در بغل او می‌دهند! یعنی حالا که می‌خواهید جاروبرقیِ ما را بخرید این دختر را هم نگاه کنید! ای خاک بر سر این زنهای نافهمِ دنیا که وسیله‌ی تبلیغات و پول در آوردن مردم ،آن هم مردم بی‌دین شده اند. ارزش خود را از دست داده اند. ارزشی که خدا برای زن قائل شده، محبوبه‌ی الهی است، شانزده موضوع است که امتیاز به زن داده‌است. این بیاید برقصد تا یک پیراهن را یا یک کرستی را به مردم بفروشد! آن قدر زن، بی‌ارزش بشود که -محبوبه‌ی خدا، محبوبه‌ی خداست، خدا صفت رحمانیّت و رحیمیت را در او قرار داده، خدای‌تعالی صفت ربوبیت خودش را در او قرار داده- این زن بیاید کاری بکند که مردم با چشم شهوت به او نگاه کنند و با یک چشم خائنانه به او نظاره کنند! این بدتر است یا کنیزی فرعونیان؟! اینها بدتر از فرعونیوها هستند. اینهایی که در اروپا و امریکا و امثال اینها حتّی گاهی زنان مسلمان ایران هم هوس می‌کنند بروند آن‌جا و همان کنیزی، همان بدبختی، همان وضع را به خودشان نسبت بدهند و در وجود خود پیاده کنند!

۴- حجاب برای زن، پرچم اسلام است و زنِ محجوبه، پرچمدار اسلام است

قدر این مجالس‌خود را بدانید. بحمداللّه شما افرادی هستید که هم زن‌خود را، هم فرزندان‌خود را در حجابی که من در یکی از این کلماتِ سخن روز گفته بودم که حجاب برای زن، پرچم اسلام است و زنِ محجوبه، پرچمدار اسلام است. اگر در بین یک جمعیتی شما نگاه کنید ببینید زن‌های آنها همه حجاب دارند، می‌فهمید اینها مسلمان هستند. اگر پرچم لا اله الاّ اللّه را ببینید یک جمعی روی دست بلند کرده اند، می‌فهمید که این جمعیت مسلمان هستند. اگر حتی در فیلمی ببینید زنهای محجوبه کار می‌کنند می‌گویید این فیلم را مسلمانها ساخته اند. امّا اگر دیدید نه! زن بی‌حجاب است، می‌گویید اینها یا مسلمان نیستند یا برای اسلام اهمیّت قائل نیستند. پرچم اسلام را الحمدللّه شما نگه داشته اید، کسی نزدیک زن و دختر شما؛ مردم مهذّبِ اهل تزکیه‌ی نفس نمی‌آید، به فکر خیانتِ به آنها نمی‌افتد، ارزش او را حفظ می‌کند. وسیله‌ی تبلیغاتِ شوم ایشان نمی‌شوند. هیچ فرقی نمی‌کند که بوسیله‌ی تصویر یک زنی، انسان بتواند کالای خود را بفروشد یا یک زن واقعی باشد. اینقدر انسان خودش را بی‌ارزش کند؟ من وقت اینکه بتوانم شانزده امتیازی که تا به حال به دست آورده ام: و زنها بر مردها امتیاز دارند -بیشتر از این پیدا نکرده ام- و وقت اینکه اینها را شرح بدهم ندارم. امّا این را بدانید که زنهای شما اگر از حریمِ خودشان تجاوز نکنند، از آنچه خدا برای آنها قرار داده تجاوز نکنند، اینها خیلی ارزش دارند. امّا همانطوری که بنی‌اسرائیل را؛ پسران آنها را می‌کُشتند ولی زنهای آنها را نگه می‌داشتند، ما متأسفانه به دست طاغوتی‌ها هم زنهای‌ما از بین رفته اند و هم مردهای‌ما. اگر زمانِ غیبت حضرت موسی چهل سال طول کشید؛ یک روز عالِم بزرگ بنی‌اسرائیل مردم بنی‌اسرائیل را در بیابان جمع کرده بود، می‌ترسیدند اسم موسی را ببرند؛ الان هم شما خیال می‌کنید آزاد هستید، در ممکت اسلامی، شیعی، کنار مسجد جمکران، سه میلیون جمع می‌شوید، این در ایران است. در خارج از کشور، شما اگر بروید، اسم امام زمان را نمی‌توانید ببرید. گاهی نفوذی‌های دشمنان امام زمان متأسفانه در ما نفوذ می‌کنند.

۵- مساله‌ی امکان دیدن حضرت ولی عصر راواحنا فداه

دیشب عرض کردم بیاییم به جای همه‌ی مداحیها، به جای همه‌ی جشن‌ها، به جای همه‌ی مسائلی که درباره‌ی حضرت بقیةاللّه عرض می‌کنیم یک چیزهایی بگوییم که مردم را نسبت به معرفت آن حضرت روشن کنیم. گاهی انسان گوش می‌دهد متأسفانه -من نمی‌خواهم بگویم چه می‌گویند که همان شاید القای حرف آنها در شما باشد- یک چیزهایی می‌گویند که همه‌ی شما هم شنیده اید که علاوه بر اینکه امام زمان را معرفی نمی‌کنند؛ دوستان حضرت ولی‌عصر را به شبهه می‌اندازند! راجع به طول عمر که دیشب عرض کردم. راجع به دیدن حضرت، بعضی هستند با اینکه خب، نسبتاً عالم هستند، به صورت ظاهر اصطلاحات را بلد هستند، می‌گویند نمی‌شود امام زمان علیه الصلوة و السلام را دید! نمی‌شود؟! این خیلی حرف است! یک کسی در بدن فیزیکی باشد، در بین مردم هم باشد دیده نشود!
بهتر همین است که بگویی آقا نیست! وجود ندارد!
دیده نمی‌شود یعنی چه؟!
محال است که حضرت دیده نشود. بله؛ می‌شود گفت همه ایشان را نمی‌شناسند، الان در این مجلس جمعیت زیادی هستند اگر از من هم بپرسند بعضی‌ها را می‌شناسی؟ می‌گویم گاهی او را دیده‌ام، ولی اسم او را، خصوصیت او را، شغل او را، کار ایشان را نمی‌دانم. این ممکن است. امّا باشید اینجا و دیده نشوید، این می‌شود حالتِ یک جنّی که باصطلاح دیده نمی‌شود! جنّ هم که الان شما معتقد نیستید در این مجلس باشد. پس نیست! این کار دشمن امام عصر ارواحنافداه است.
حضرتش دیده می‌شود، علمای بزرگی که همه معتقد هستیم که اینها بسیار باعظمت هستند اسم می‌برم: علامه‌ی حلی، علامه‌ی مجلسی، مرحوم سیّدبحرالعلوم، اینها دروغ می‌خواستند بگویند؟! چرا دروغ بگویند؟ علت دروغ گفتن‌ایشان چه بوده‌است؟ اینها دیده اند، شناخته اند، حضرت خودش را معرّفی کرده اگر نشناخته اند.

۶- ملاقات علامه حلی با امام عصر ارواحنافداه

علامه‌ی حلّی می‌گوید سوار اسب یا مرکَب بودم، داشتم می‌رفتم یک شلاّقی دستم بود افتاد، در عین حال از قبل یک آقایی، یک عربی، در کنار این مرکب من پیاده می‌آمد. با من صحبت کرد، سرصحبت باز شد. -معمولاً با یک عالم که انسان صحبت می‌کند اوّل از مطالب جزئی شروع می‌کند بعد کم‌کم می‌رسد به مطالب بالا- می‌گوید: هر چه من رفتم بالا دیدم او بالاتر از من آمد! رسیدم به یک بحثِ فقهی بسیار مشکل که من نظرم یک چیز بود، این عرب یک چیز. گفتم: نه! این روایت ندارد. چون ما طبق روایات حرف می‌زنیم، -آن وقتها کتابهای خطی بود، یا اگر چاپی بود خیلی به ندرت کتابها در دست مردم بود- ایشان فرمود که در کتاب تو، این روایت هست منتها در حاشیه‌ی آن نوشته شده‌است، تو آن را متوجّه نشده‌ای! یکدفعه با خودم گفتم که: این آقا کیست؟! -تا اینجا نشناخته‌است- ایشان چه کسی هست که از کتاب من، در کتابخانه‌ی من، آن هم من مطالعه کرده‌ام، ندیده‌ام! او دیده‌است! این چه‌کسی هست؟! در ذهنم آمد شاید آن کسی است که معصومِ از جهل است، همه چیز را بخواهد بداند می‌داند! گفتم: در زمان غیبت کبری می‌شود خدمت حضرت ولی‌عصر رسید؟ ایشان در این بین دولا شده بود آن شلاق من را بردارد، به دست من بدهد -مهربان آقا، بزرگوار آقا، متواضع آقا...- فرمود: چطور نمی‌شود که خدمت امام زمان رسید و حال اینکه دارد شلاق‌تو را به دست‌تو می‌دهد؟! خودش را معرّفی کرد!

۷- عدم امکن دیدن حضرت القاء دشمن است

در بعضی از تشرّفات بعضی‌ها خواسته اند خودشان را معرفی نکنند و جریان خود را نگویند، حضرت مکرر به آنها فرموده است: بگویید برای مردم! آنهایی که می‌گویند نمی‌شود خدمت حضرت رسید و دیده نمی‌شود، می‌دانید منظور ایشان چه هست؟!
حالا یا خودشان -چون بعضی از افراد گفته اند که من فکر نمی‌کنم اینقدر دشمن باشند که این حرف را بزنند!- با القاء دشمن این کار را می‌کنند، این یقینی است. که طبعاً این طور است که اگر نشود دید، کسی دنبال ایشان نرود، این همه می‌روند مسجد جمکران، همه برگردند! از نظر روحی که امام زمان همه جا هست، از نظر بدنی باید بروند ایشان را در مسجد جمکران ببینند.
اینها برگردند!
یاد امام زمان فراموش بشود، به فکر حضرت نباشند! دشمن این کار را کرده‌است و بهترین دلیل -آقایان شما فکر کنید- بهترین دلیل بر وجود چیزی، دیدن آن است! اگر این دلیل را از انسان بگیرند! الان به شما بگویند اینجا ده جلد کتاب هست ولی شما نمی‌بینید! خوب، چه دلیلی بر این که این کتابها اینجا هست دارید؟ وقتی می‌توانید دلیل قانع کننده‌ی صد درصدی داشته باشید که ده جلد کتاب اینجا باشد! چطور می‌خواهند ثابت کنند وجود مقدس حضرت بقیةاللّه را با این جمله؟! و بهترین دلیل بر وجود مقدّس ایشان، بر این که هست، همین است که ایشان را می‌بینند، ایشان را مشاهده می‌کنند!

۸- خیلی ها حضرت را دیده اند

-بعضی از این همسایه‌های ما در همین یکی دو شبی که اینجا دوستان در حال خدمت بوده‌اند؛ حالا ولو اینکه گفته‌اند در خواب؛ ولی اگر یک مقداری تهذیب نفس کنند در بیداری هم می‌بینند- من افرادی را آقایان سراغ دارم؛ نمی‌گویم به شما! بعضی‌های ایشان چهل مرتبه، بعضی‌های آنها نود مرتبه، خدمت امام زمان علیه الصلوة و السلام رسیده اند. به شما نمی‌گویم، حتی شما -از دو حال خارج نیست- یا می‌گویید که چر ا ما نه؟ یا اینکه خدای نکرده باور نمی‌کنید!

۹- حضرت به صورت‌های مختلفی دیده می شود

و اینکه حضرت ولی‌عصر علیه الصلوة و السلام گاهی به صورت‌های مختلفی دیده می‌شوند؛ اینطور فکر نکنید که حضرت این‌قدر برای شما ارزش قائل هستند که برای شما تغییر قیافه می‌دهند! نه؛ در چشم‌ شما تصرّفِ لحظه‌ای می‌کنند، شما یک طوری دیگر می‌بینید. مکرّر دیده‌شده‌است، در یک حجّ، در یک مسجدالحرام، در تقریباً؛ یک روز، چند شکل حضرت را یک نفر دیده بود و همه‌ی آن هم دلیل داشت که امام زمان است؛ آمده بود می‌گفت چطور می‌شود؟! من به او گفتم: در چشم تو، آقا تصرّف کرده‌اند. حالا چرا این کار را می‌کنند؟ برای اینکه آشنا نشویم، ما ظرفیّت نداریم، تا ایشان را شناختیم؛ دو سه دفعه ایشان را به یک شکل و یک قیافه دیدیم؛ می‌رویم رفقا را خبر می‌کنیم، می‌گوییم بیا! آقا را من پیدا کرده‌ام! به همدیگر می‌گوییم، کم‌کم همان‌چه که خدا نمی‌خواهد؛ انجام می‌شود. این هم علّت آن! خیلی هم علّت واضحی است. لذا حضرت تصرّف می‌کنند.
تصرف! فکر نکنید یک کار فوق‌العاده‌ای حالا برای خاطر شما کرده اند، نه! ما خودمان گاهی یک نفر را می‌دیدیم، خیال می‌کردیم فلانی است، یک مقداری این را پررنگش کنید، رنگ آن را زیاد کنید، همان می‌شود! مسأله‌ی خیلی فوق‌العاده‌ای نیست. اگر مکرر خدمت حضرت رسیدید با لباس‌های مختلف، با قیافه‌های مختلف، گاهی تنومند، گاهی لاغر، گاهی با یک صورت‌هایی -که حالا من نمی‌توانم مفصّل عرض کنم- خدمت حضرت رسیدید انکار نکنید. حتّی اگر احتمال هم دادید؛ به شما الهام می‌شود، -شما نمی‌دانید- در خواب هیچ وقت این فکر را کرده اید یا نه؟ بیدار می‌شوید می‌گویید من خواب امام رضا را دیدم. از کجا معلوم آن آقایی که تو دیدی امام رضا بود؟ می‌گویید در خواب فهمیدم! همان فهم می‌آید در بیداری. منتهی چون انسان در بیداری حواس او پرت‌تر است، گاهی می‌شود که فهم او هم ضعیف‌تر می‌شود، شک و تردید هم وارد می‌شود.

۱۰- اگر امام زمان علیه السلام را دیدید با ادب باشید

اگر یک جایی در ابتداء به شما الهام شد که ایشان حضرت بقیةاللّه ارواحنا فداه هست، خوب ایشان را نگاه کنید، لذّت ببرید، بهره‌برداری کنید، و چون در بیداری هست، به طرف ایشان نروید. اگر بخواهد، خود ایشان شما را به طرف خودش می‌کشد و با شما حرف می‌زند و خود ایشان چون اختیار در دست آن حضرت هست به شما خودش را معرّفی می‌کند، همانطوری که به علامه حلّی معرفی فرمود، با ادب باشید.
مرحوم مجلسیِ بزرگ، پدر علامه مجلسی از علماء بسیار بزرگ، می‌گوید وارد حرم سامرا شدم دیدم آقا آن‌جا تشریف دارند، دست‌ها را از آستین عبا کشیدم، زیارت جامعه را شروع کردم، خواندم. مثل مدّاح‌‌ها که می‌ایستند و با ادب، من زیارت جامعه را خواندم. بعد حضرت فرمودند: بیا جلو! من ترسیدم بی‌ادبی کنم، -خیلی ادب داشته باشید- بی‌ادبی کنم یک دو قدم رفتم جلو که اطاعت امر ایشان را بکنم، گفتند بیا جلو، رفتم جلو، رفتم جلو، تا آنکه من را در بغل گرفتند گفتند: نعمة الزیاره، این زیارتِ جامعه، زیارت بسیار خوبی است.
ای کاش شک‌ّ‌ها و تردیدها، اینها را، این حرفهای بیهوده‌ی دیگران را از دل بیرون بریزیم و اگر به ما الهام شد -به مرحوم سیّد‌بحرالعلوم که گفته بود که این آقاست دارد قرآن می‌خواند؟ در حرم امیرالمؤمنین مشغول قرآن خواندن بودند، معلوم است با صدای بلندتری هم می‌خواندند، عرض کرد: چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن به رخت نظاره کردن سخن خدا شنیدن

۱۱- اگر حضرت را زیارت کردید به دیگران بگویید

من نمی‌گویم هر وقت خدمت حضرت رسیدید برای دیگران بیان کنید، چون گاهی می‌شود انسان را عُجب می‌گیرد. گاهی بوسیله‌ی این، انسان ممکن است مستأکل از دین بشود ولی اگر اینها نیست، برای مردم بگویید. بهترین دلیل بر اثبات وجود مقدس حضرتش؛ دیدن آن حضرت است. به دنیا اعلام کنید: آی دنیا! همه‌ی شما منتظرِ منجی آخرالزمان‌ هستید، امّا ما منجی را داریم، می‌بینیم، در خدمت ایشان هستیم. ان‌شاءالله از در خواب دیدن به بیداری دیدن، نزدیک بشوید، و از بیداری دیدن به کنار ایشان قرار گرفتن، و از کنار ایشان قرار گرفتن، اطاعت امر ایشان کردن و ان‌شاءالله از یاوران آن حضرت باشید، این راه آن است.

۱۲- منتظر باشید هر جا می‌روید، نگاه کنید امام زمان خود را شاید ببینید

وگرنه دورادور، آدم چه کاری می‌تواند بکند؟! آن کسی که مسخره می‌کند همه‌ی شما را با این جشن‌شما؛ این می‌تواند یار امام زمان باشد؟! آن کسی که به چراغانی کردن محض اکتفا می‌کند، حالا یا برای اینکه مغازه‌ی او رونق بگیرد یا مردم او را شیعه بدانند؛ این چه کاری می‌کند!؟ امّا آن کسی که در دل محبّت حجة ابن الحسن را دارد، لحظه‌ای طاقت نمی‌آورد. -خدا رحمت کند- پدر من به من می‌گفت اگر دیدی کسی در می‌زند رفتی درب خانه، دیدی آقایی است این خصوصیّات را دارد، تو حرف نزنی! بیا زود خبر آن‌را به من بده!
یک شب در عمره در مکّه در خدمت ایشان بودم که همان سال یا سال بعد از آن یا چند سال بعد فوت کرد.-الان در ذهنم نیست- پاهای ایشان ورم کرده بود، کلیه‌های ایشان مریض بود. آخر شب آمدم در مسجدالحرام دیدم نشسته‌است، گریه می‌کند. من خیال کردم این شرطه‌ها ایشان را اذیّت کرده اند، گفتم چرا گریه می‌کنی؟ گفت از سرشب مکرّر برای حضرت طواف کرده‌ام امّا هنوز خدمت ایشان نرسیده‌ام. منتظر باشید؛ هر جا می‌روید، نگاه کنید امام زمان‌خود را شاید ببینید.
اگر مسلمان هستید، اگر شیعه هستید، اگر اهل تزکیه‌ی نفس هستید، حرف احدی را در این ارتباط گوش ندهید. آقا را می‌شود دید. حتماً هم هست و حتماً هم من خواهم دید. نهایت گاهی می شود که نباید به کسی گفته بشود! به کسی نگویید! هر کسی لیاقت ندارد اسم آقا را به گوش او برسد. ان‌شاءالله همین‌طور باشید. من کمتر دوستانی که در این مجلس الان هستند -مگر آنهایی را که من نمی‌شناسم- که با من مأنوس بوده اند؛ سراغ دارم که خدمت حضرت نرسیده باشند! هر کدام‌شما نرسیده‌اید از قافله عقب هستید. هر کدام نرسیده‌اید، این را بدانید که شک و شبهه‌ای که مال شیطان است به قلب‌شما وارد شده‌است وگرنه هر کدام یا در خواب یا در بیداری خدمت حضرت رسیده اند. خوب، من همه‌ی شما را، اکثریّت‌شما را لااقل می‌شناسم.

۱۳- از دل‌خود این رجس را پاک کنید که حضرت ولی‌عصر ارواحنا فداه در بین ما نیست

امیدوار هستیم ان شاءالله امروز ما، روز سرنوشت‌ساز برای آقا باشد. این که: حضرت ولی‌عصر را نمی‌شود دید! از دل خود پاک کنید! این رجس را از دل‌خود پاک کنید که حضرت ولی‌عصر ارواحنا فداه در بین ما نیست! در بیابانها، کجا، معلوم نیست زندگی می‌کند! دعای ندبه می‌گوید: بنفسی انت من مغیّب لم یخل منّا. ان‌شاءالله امیدوار هستیم این حرفها تأثیر کند؛ روز نیمه‌ی شعبان؛ خدایا در دهان آن کسی که مردم را از امام زمان به هر وسیله‌ای دور می‌کند در دهان او بزن. او را بیچاره‌اش کن که خود او بفهمد که از کجا خورد! خیلی دل من از دست این عدّه پُر است. خدا می‌داند از بهائی‌ها این قدر بدم نمی‌آید که از این افراد که مرموزانه می‌خواهند مردم را از امام زمان دور کنند، بدم می‌آید. چون حرف اینها، تأثیر آن بیشتر از حرفِ یک منحرفِ از دین خارج است.

۱۴- اسم امام زمان را ترویج کنید

روزنامه‌ها را وادار کنید نام مقدس امام زمان را ببرند. سهم امامی که الان به دست علما، بزرگان می‌رسد، مال که هست؟ مال امام زمان است! چطور پول ایشان هست! خود ایشان نیست؟!
شما سهمِ امام‌ بده، هستید؛ آنها هم سهم امام بگیر! بالاخره پولی رد و بدل می‌شود! این پول مال که هست؟ چه است؟ باید هر دو طرف بفهمند! آقا، من اگر پولی داشته باشم، داده باشم دست شما، شما بخواهید به کسی بدهید، من این وسط مطرح نباشم!؟ درست است این حرف؟! باید، یا صاحب‌الزمان گفته بشود، به آن حضرت توسّل بشود.
آقا این پول سهم امامی که به من رسیده‌است به کجا بدهم؟ به که بدهم؟
یک مقداری از آن را به خود آقایی که ماشاءاللّه وضع مالی‌او هم خیلی خوب است و با ریش تراشیده هست و تشکیلات، به خود او ببخشیم! و یک مقدار هم، -عجیب است توقع دارند! می‌آیند پیش من، می‌گویند آقا چقدر از آن را به ما می‌بخشید؟! باید بگوییم چه؟!- یک مقدار آن را به او ببخشم، یک مقدار آن را هم خودشان بردارند خرج زندگی کنند! یک مقدار آن هم حالا اگر زیاد آمد به بعضی جاها بدهند که اسم‌ما ثبت بشود که ما پول‌بده هستیم! اسم امام زمان را ترویج کنید. حالا آن کاری‌که از من و شما بر می‌آید، حالا سهم امام به شما، اکثراً از نظر مالی تعلّق نمی‌گیرد؛ به ما هم که من، چون مرجع تقلید کسی نیستم، به من تعلق نمی‌گیرد. پس هیچ!
مسأله‌ی مهم‌تر، نام مقدس امام زمان است. پول بدهید آقایان! پول بدهید؛ می‌شود در روزنامه‌های کثیرالانتشار نام مقدس امام زمان تبلیغ بشود. چطور برای آن کالایی که می‌خواهی دو قِران استفاده کنی پول می‌دهی، این را هم بده! تبلیغات کنید! بگذارید امام عصر ارواحنا فداه بیاید در زندگی ما! بیاید در خانه‌ی ما. بیاید در جامعه‌ی ما و ان‌شاءالله امیدوار هستیم موفق باشید و خدای‌تعالی به شما کمک بکند. اگر پولی برای تبلیغات هم می‌خواهید بدهید، برای تبلیغات کالای‌خود، می‌خواهید بدهید، به جای آن به نام امام زمان تبلیغ کنید؛ ان‌شاءالله آن جنس شما را خدای‌تعالی ملائکه‌ی خود را می‌فرستد می‌خرد.

۱۵- تقاضا از امام عصر ارواحنافداه برای تهیه‌ی لباس تقوی برای ضیافت‌الله

خوب! روز بسیارخوبی است. روز پر عظمتی است، نیمه‌ی ماه مبارک شعبان است. امروز یک حاجت داریم -از حاجت شخصی و خصوصی- از حضرت بقیة‌اللّه ارواحنا فداه. ما نمی‌خواهیم ایشان را به مرحله‌ی خیّاط بیاوریم! ولی خیّاط خدایی است؛ صبغة‌اللّه؛ نقّاش خدایی است؛ رنگ خدایی به ‌ما می‌زند. از ایشان تقاضا می‌کنیم یک دست لباس تقوا:
-همان فرم لباسی که خود شما پوشیده اید.
-چه فرمی؟
-ما هیچ فرمی جز فرم لباس خود شما نمی‌خواهیم! همان را برای ما عنایت کنید.
پانزده روز هم وقت هست تا ماه مبارک رمضان، می‌خواهیم وقتی که وارد آن ضیافت‌اللّه شدیم همه بدانند لباس ما لباسی است که امام زمان به ما هدیه داده‌است. فرم لباس امام زمان. هر کسی که لباس فرم دارد مشخص است که این مال کدام مملکت است، مال کدام جمعیّت است، مال مثلاً چه ملّتی است. ما می‌خواهیم یک لباسی باشد که حتّی یک دکمه‌ی آن هم، -یک دکمه‌ی آن هم- نیفتاده باشد. پارچه‌ی آن هم پاره نباشد. نوی نو باشد. لباس تقوا؛ تقوا شامل همه چیز می‌شود، یقه‌ی آن هم چرک نباشد، گناه و معصیتی هم به آن متوجّه نشده باشد، شما این را امروز جدّی بخواهید، یک وقت می‌بینید واقعاً لباس تقوا داده شد. خودتان را می‌توانید تِست کنید. لباس خود حضرت لباس عصمت است، حالا آن لباس را ما از نظر جنس کاری نداریم ولی شبیه آن لباس باید باشد. فرم آن لباس باید باشد.
خدایا به آبروی حضرت حجة ابن الحسن به جان مادر ایشان زهرا، لباس تقوای ما را فرم لباس حضرت بقیةاللّه قرار بده. و همین امروز این لباس را به ما بپوشان.
-آقایان ان‌شاءالله بعد از جلسه تشریف نبرید چون یک ساعت، نیم ساعتی که وقت داریم تا نماز ان‌شاءالله یک چند نفر از دوستان اشعاری می‌خوانند. روز نیمه شعبان است، بعد هم ان‌شاءالله -دیشب جناب آقای گودرزی زحمت اطعام اینجا را کشیدند- امروز هم حضرت حجةالاسلام و المسلمین جناب آقای کاشانی، زحمت آن را کشیده‌اند. ان‌شاءالله این غذاهای متبرّکانه‌ی این مجلس را بخورید تا ان‌شاءالله امام زمان، لباس شما را هم به شما تحویل بدهند و تشریف ببرید که با لباس تقوا زندگی کنید.
نسئلک اللّهم و ندعوک باعظم اسمائک و به‌امام زماننا یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه و یا اللّه یا رحمن یا رحیم یا غیاث المستغیثین، خدایا روز نیمه‌ی شعبان است و روز جمعه است. به برکت وجودِ مقدس حضرت ولی‌عصر تو را قسَم می‌دهیم همین امروز فرج آن حضرت را برسان. خدایا ما را از بهترین اصحاب و یاران ایشان قرار بده. قلب مقدس ایشان را از ما راضی بفرما. دین و دنیا و آخرت‌ما را زیر سایه‌ی آن حضرت حفظ بفرما. پروردگارا به آبروی حجة ابن الحسن تو را قسَم می‌دهیم لباس تقوایی که در قرآن بیان فرموده‌ای امروز به ما بپوشان. خدایا ما را از همه‌ی بدی‌ها دور نگه بدار. به همه‌ی خوبی‌ها موفق بفرما. معرفت خودت، معرفت امام زمانمان، معرفت دینمان، شناخت حقایق دینمان را به ما عنایت بفرما. پروردگارا فاطمه‌ی زهرا را از ما راضی بفرما. پروردگارا به آبروی حجة ابن الحسن تو را قسَم می‌دهیم گرفتاری‌های مسلمین جهان برطرف بفرما. مرض‌های روحی‌مان، مریض‌های اسلام، شفا عنایت بفرما. مریض‌های منظور شفای کامل عنایت بفرما. اموات‌ما، شهدای‌ما، غریق رحمت بفرما. امام راحل‌ما را، مخصوصاً شهدایی که بسیار عزیز بودند از دار دنیا رفته‌اند -می‌خواستم نام بعضی‌ها را ببرم امّا خدا خودش می‌داند منظور که هست- خدایا به آبروی حضرت ولی عصر، همه‌ی آنها را ترفیع درجات مرحمت بفرما. امام راحل‌ما ترفیع درجات عنایت بفرما. خدایا روز عید است و روز برکت است و روز رحمت است و روز مغفرت، خدایا همه‌ی اینها را به ما عنایت بفرما، عاقبت امرمان ختم بخیر بفرما، و عجل فی فرج مولانا.